Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 czerwca 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXVI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Steve Dillon, Garth Ennis
‹Kaznodzieja #1: Kaznodzieja #1 (wyd. zbiorcze)›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKaznodzieja #1 (wyd. zbiorcze)
Scenariusz
Data wydania21 czerwca 2017
RysunkiSteve Dillon
Wydawca Egmont
CyklKaznodzieja
ISBN9788328119970
Format348s. 170x260 mm
Cena89,99
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Być jak John Wayne
[Steve Dillon, Garth Ennis „Kaznodzieja #1: Kaznodzieja #1 (wyd. zbiorcze)” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Kaznodzieja” ma dziś status komiksu kultowego. Nowa edycja serii Gartha Ennisa i Steve’a Dillona zainicjowana właśnie przez wydawnictwo Egmont stwarza zatem doskonałą okazję do tego, by przekonać się, czy ta opinia jest zasłużona. Ci, którzy komiks znają, sprawdzą zapewne, jak wytrzymał on próbę czasu, pozostali zechcą być może wykorzystać okazję, by poznać dzieło, o którym jest do dziś – także za sprawą serialu – tak głośno.

Paweł Ciołkiewicz

Być jak John Wayne
[Steve Dillon, Garth Ennis „Kaznodzieja #1: Kaznodzieja #1 (wyd. zbiorcze)” - recenzja]

„Kaznodzieja” ma dziś status komiksu kultowego. Nowa edycja serii Gartha Ennisa i Steve’a Dillona zainicjowana właśnie przez wydawnictwo Egmont stwarza zatem doskonałą okazję do tego, by przekonać się, czy ta opinia jest zasłużona. Ci, którzy komiks znają, sprawdzą zapewne, jak wytrzymał on próbę czasu, pozostali zechcą być może wykorzystać okazję, by poznać dzieło, o którym jest do dziś – także za sprawą serialu – tak głośno.

Steve Dillon, Garth Ennis
‹Kaznodzieja #1: Kaznodzieja #1 (wyd. zbiorcze)›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKaznodzieja #1 (wyd. zbiorcze)
Scenariusz
Data wydania21 czerwca 2017
RysunkiSteve Dillon
Wydawca Egmont
CyklKaznodzieja
ISBN9788328119970
Format348s. 170x260 mm
Cena89,99
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W nowym wydaniu dostajemy dwanaście pierwszych zeszytów serii zebranych w sztywnej oprawie i uzupełnionych galerią rysunków uznanych twórców. Pierwotnie – to znaczy w pierwszej egmontowskiej edycji, która była publikowana w latach 2002-2007 – ukazały się one w trzech osobnych tomach zatytułowanych kolejno: „Zdarzyło się w Teksasie”, „Nowojorscy gliniarze” oraz „Aż do końca świata”. Trzeba przyznać, że nowa edycja prezentuje się bardzo atrakcyjne i zapewne wielu fanów zechce zamienić swoje stare wydania na nowe (o czym świadczy ruch, który już jakiś czas temu zaczął się na internetowych aukcjach). Tym razem kolekcja będzie liczyła sześć tomów i sądząc po tym, jak wygląda obecna sytuacja na polskim rynku komiksowym, można spodziewać się, że Egmont sfinalizuje ją dość szybko (drugi tom został już zapowiedziany na wrzesień).
Mamy tu zatem trzy osobne opowieści. W pierwszej poznajemy początki historii poszukiwań Boga, prowadzonych przez pastora Jesse’ego Custera, jego byłą dziewczynę Tulip O’Harę oraz Cassidy’ego… wampira o irlandzkim pochodzeniu. Cała, dość egzotyczna trójka, siedzi sobie w barze i próbuje poukładać to, co im się do tej pory przytrafiło. A trzeba przyznać, że jest co układać, bo zdarzenia wynikające z tego, że pastor stał się nosicielem tajemniczej i złowieszczej mocy o nazwie Genesis, są bardziej niż nietypowe. Anioły, demony, zabójca z piekła rodem i dziesiątki jego ofiar oraz John Wayne towarzyszący głównemu bohaterowi tworzą naprawdę wybuchową mieszankę. „Nowojorscy gliniarze” to kryminalna opowieść z dwoma stanowiącymi skrajne przeciwieństwa policjantami w roli głównej. Nieudacznik i pechowiec wspólnie z gwiazdą wydziału prowadzą śledztwo w sprawie seryjnego mordercy. Ennis jednak i tu oczywiście swobodnie traktuje konwencję, nurzając wszystko w hektolitrach krwi oraz serwując zaskakujące zakończenie. Zwieńczeniem tomu jest opowieść „Aż do końca świata”, która – choć mogłoby się to wydawać trudne – znacznie podnosi poziom okrucieństwa i makabry obecne w komiksie. Poznajemy tu sadystyczną babcię Jessego i dowiadujemy się wielu rzeczy na temat jego trudnego dzieciństwa. Choć określenie „trudne dzieciństwo” to w tym przypadku niewiele mówiący eufemizm.
Pierwszy tom serii wprowadza czytelnika do niezwykle brutalnego świata. W zasadzie niemal na każdej planszy leje się tu krew i fruwają odstrzelone ludzkie członki. Początkowo obrazy tej przemocy mogą nieco szokować, ale z czasem czytelnik przyzwyczaja się do tej konwencji i przestaje zwracać na to uwagę, koncentrując się na fabule i specyficznym poczuciu humoru twórców. Bez wątpienia najmocniejszą stroną komiksu jest bowiem właśnie jego scenariusz. Garth Ennis stworzył mroczną, pełną przemocy opowieść, która dość radykalnie chwilami kwestionuje konwencje, na których się opiera. Dziś zapewne wiele z pomysłów scenarzysty nie szokuje tak, jak wtedy, gdy komiks debiutował, ale nadal są one bardo mocne.
Słabiej prezentuje się natomiast warstwa graficzna. Przeglądając kolejne plansze rzuca się w oczy pewna maniera rysownika. Można mianowicie odnieść wrażenie, że Steve Dillon nadmiernie koncentruje się na twarzach bohaterów. Dużo w tym komiksie zbliżeń, które sprawiają, że komiks prezentuje się zbyt statycznie. Twarze bohaterów są bardzo podobne do siebie – wydłużone i obdarzone charakterystycznym grymasem, co z czasem staje się trochę nużące. Trzeba jednak przyznać, że niektóre z nich doskonale pasują do opowieści i świetnie budują atmosferę zaściankowego południa, w którym rozgrywa się akcja. Na przykład świetnie prezentuje się szeryf Root – brutalny, wulgarny i pełen uprzedzeń południowiec, który wszędzie widzi spisek uknuty przez „marsjańskie czarnuchy”. Za każdym razem, kiedy się odzywa, wręcz słychać jego teksański akcent (szczególnie, gdy ze słabo skrywaną niechęcią mówi o EF BI AJ!) Ozdobą serii są niewątpliwie efektowne okładki poszczególnych zeszytów i tomów zbiorczych stworzone przez Glenna Fabry’ego. Nowe wydanie zostało także uzupełnione galerią, w której znajdziemy między innymi dzieła Tima Bradstreeta, Dave’a Gibbonsa, Jima Lee, czy Bruce’a Tima.
Pisząc dziś o nowej edycji „Kaznodziei” nie sposób też nie odnieść się do emitowanego właśnie serialu, opartego na motywach tej opowieści. Entuzjastycznym ocenom komiksu towarzyszy bowiem zazwyczaj krytyka serialu. Jest całkowicie zrozumiałe, że fani komiksu oceniają tę produkcję przez pryzmat komiksu Ennisa i Dillona, ale wydaje się, że głosy krytyczne są zdecydowanie przesadzone. Serial ma swój intrygujący klimat i rozkręca się z każdym odcinkiem, choć znacznie odbiega od swojego pierwowzoru. Być może krytyka wynika w znacznej mierze z faktu, że cały pierwszy sezon stanowił w gruncie rzeczy rozbudowaną interpretację… pierwszego zeszytu tej serii. Poznaliśmy w niej szczegółowo mieszkańców Annville oraz byliśmy świadkami rozpoczęcia poszukiwań Boga. Dopiero wraz z drugim sezonem autorzy serialu zaczynają intensywniej wykorzystywać komiksowy pierwowzór, ale przy okazji pozwalają sobie na wiele zmian w porównaniu z komiksem. Tak, czy inaczej serialowy „Kaznodzieja” broni się całkiem dobrze, a kolejne odcinki zapowiadają się bardzo atrakcyjnie.
Należę do tych osób, które dotąd nie miały okazji czytać „Kaznodziei”. Zaczynam dopiero swoją przygodę z tą opowieścią w wersji komiksowej, mógłbym zatem przystąpić do lektury bez żadnych uprzedzeń i oczekiwań, gdyby nie to, że dzieło Gartha Ennisa i Steve’a Dillona należy do tych, o których bardzo głośno. Zewsząd płyną opinie o tym, że jest to komiks wyjątkowy i przełomowy, co w zasadzie uniemożliwia neutralne podejście. Trudno mi oczywiście formułować radykalne i jednoznaczne opinie na podstawie zaledwie dwunastu zeszytów (całość liczy ich sześćdziesiąt sześć), ale pewne wnioski już się nasuwają. Bez wątpienia Garth Ennis stworzył opowieść, która intensywnie oddziałuje na czytelnika. Przemoc, agresja, pełne wulgaryzmów słownictwo i nieustanne łamanie konwencji, mają zapewne znieczulić odbiorcę i zwrócić jego uwagę, na drugie dno tej historii. I faktycznie to autorom się udaje. Poszukiwania Boga w świecie, w którym ludzkie życie nic nie znaczy, przestaje tu być metaforą i staje się punktem wyjścia bardzo konkretnych perypetii. Muszę jednak przyznać, że po lekturze pierwszego tomu, nadal czekam na to coś dzięki czemu „Kaznodzieja” otoczony jest takim wyjątkowym kultem.
koniec
28 lipca 2017

Komentarze

28 VII 2017   12:48:15

Znam komiksowego "Kaznodzieję" od dawna i na pewno jest to dzieło nietuzinkowe - brutalne, mroczne i grające znakomicie na niekoniecznie najczystszych emocjach. Serial zaś to zaledwie jego blady cień - tak jeśli chodzi o fabułę jak i obsadę głównych ról. Nie chciało mi się nawet dokończyć oglądania pierwszego sezonu taki był "wciągający" - jakoś mi się nie chce wierzyć, że udało mu się w drugim sezonie rozkręcić ;)

28 VII 2017   15:00:36

Serial IMO to popluczyny ale nie bede sie tu spieral. Wracajac do komisku - czy Polskie wydanie dalaj ma tak tragiczny przeklad, ze chce sie wyjsc, zamknac drzwi i zgasisc swiatlo? Czy tez poprawili cos?

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Normanie, powtarzasz się
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

2 VI 2024

„Zielony Goblin powraca” to oryginalnie 850 numer „Amazing Spider-Man”. U nas wszedł w skład dziesiątego tomu serii ukazującej się w ramach linii Marvel Fresh.

więcej »

Galaktyczny syndrom sztokholmski
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

1 VI 2024

Marvel to mistrz rozmieniania się na drobne. Jeśli jakiś pomysł zaskoczył, możemy być pewni, że za chwilę powstanie milion kopiujących go komiksów. Tak właśnie stało się z Mroczną Phoenix, której potęga przez kolejne pokolenia scenarzystów jest uszczuplana. Na przykład w takich historiach jak „Avengers: Wejście Feniksa”.

więcej »

Góra, czyli punkt kulminacyjny
Marcin Osuch

31 V 2024

Makoto Fukamachi, japoński fotograf uczestniczący w wyprawach wysokogórskich, podąża śladami Habu Jojiego, jednego z najwybitniejszych himalaistów z Kraju Kwitnącej Wiśni. Spotykając się z kolejnymi osobami, które miały do czynienia z Jojim, Fukamachi odkrywa przed czytelnikami historię tego tajemniczego człowieka. Tom pierwszy „Szczytu bogów” kończy się, gdy wspinacz wchodzi na arenę międzynarodową.

więcej »

Polecamy

Ambasadorka pokoju

Niekoniecznie jasno pisane:

Ambasadorka pokoju
— Marcin Knyszyński

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Twoje zdrowie, John!
— Andrzej Goryl

Niech się stanie rzeź
— Andrzej Goryl

Okultysta z sąsiedztwa
— Andrzej Goryl

Inwazja prosto z piekła
— Marcin Knyszyński

Powrót z martwych
— Marcin Knyszyński

„John Smith”. Aha.
— Marcin Knyszyński

Po bandzie
— Marcin Knyszyński

„MAX” ale na wesoło
— Marcin Knyszyński

Powrót do domu
— Marcin Knyszyński

Demon na tronie z czaszek
— Marcin Knyszyński

Tegoż autora

Kto tu jest potworem?
— Paweł Ciołkiewicz

Idę do ciebie
— Paweł Ciołkiewicz

Piłka i miecz
— Paweł Ciołkiewicz

Śmierć go czeka…
— Paweł Ciołkiewicz

Dyskretny urok showbiznesu
— Paweł Ciołkiewicz

Piękny umysł
— Paweł Ciołkiewicz

Mieć chaos w sobie
— Paweł Ciołkiewicz

Blask z innej przestrzeni
— Paweł Ciołkiewicz

Między prawdą a kłamstwem
— Paweł Ciołkiewicz

Nosferatu ponad wszystko
— Paweł Ciołkiewicz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.