 | Brak ilustracji w tej wersji pisma | AKT 1 osoby: Kogito Kogito (budząc się): Pomyślałem, więc jestem! Jestem! Kogito: Chociaż, z drugiej strony... może ja nie pomyślałem, tylko powiedziałem sam do siebie. To by znaczyło, że mnie nie ma. Kogito: Zawsze myślałem, że jestem. Jestem, czy nie jestem? Oto jest pytanie. AKT 2 osoby: Kogito, Sowa przylatuje Sowa Sowa: Kim jesteś? Kogito: Ja bym raczej zapytał, czy jestem. Sowa: Jak to? Kogito: No, bo jeśli myślę, to jestem. Tylko nie wiem, czy myślę, więc nie wiem, czy jestem. Sowa: A jak sądzisz? Kogito: Chyba jestem. Sowa: Ale możesz się mylić? Kogito: No tak, chyba tak. Sowa: Więc jesteś, bo nawet jeżeli się mylisz, że jesteś, to jesteś, bo tylko coś, co jest, może się mylić. Kogito: A więc myślę! Sowa: No nie wiem. Kogito: Jak to? Sowa: Nie wyglądasz na bystrzaka. Może jesteś wyjątkiem - jesteś, a nie myślisz? Sowa odlatuje AKT 3 Osoby: Kogito, Lis wchodzi Lis Lis (przestraszony): K-kim jesteś? Kogito: A więc jestem? Lis: Chyba jesteś. Kogito: A czy ty jesteś? Lis: Jestem. Kogito: I myślisz? Lis: Myślę. Kogito: Powiedz mi więc, po czym poznać, że ktoś myśli. Lis: No, ja myślę, bo muszę wkradać się do gospodarstwa i porywam kury. Biegam po lasach i zwodzę ganiające mnie psy. Poluję na ptaki i małe zwierzęta. Kogito: Ja tych rzeczy nie robię. Więc chyba nie myślę. Lis: Chyba nie. Kogito: I nie jestem. Lis: Najwyraźniej. Lis odchodzi AKT 4 osoby: Kogito, Królik wchodzi Królik Królik: Kim jesteś? Ja jestem królikiem. Kogito: Nie wiem, czy w ogóle jestem. A ty jesteś? Królik: Jestem. Jestem królik. Kogito: A czy ja jestem? Królik: Jesteś. Kogito: A skąd wiesz? Królik: A stąd, że cię widzę. Kogito: Ale czy ja myślę? Królik: Myślisz. Myślisz nad tym, czy myślisz. Kogito: A więc jestem! Jestem Kogito! Cogito ergo sum! |
|