Niektórzy twierdzą, że akcja „Karaibskiej Krucjaty” Marcina Mortki mogłaby w ogóle nie istnieć, a czytelnik nadal miałby ogromny ubaw. To prawdopodobne. Inni idą dalej i uważają, że fabuła jest pretekstowa. Ci się mylą – widocznie tak bardzo zapatrzyli się w zewnętrzną warstwę książki, że po prostu nie zdołali się skupić na tym, co się w niej dzieje…  |  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
A warstewka owa miodną jest bardzo, a raczej pieprzną i smakowitą. Wcześniejsze książki Mortki były bardzo ciekawe i dobrze napisane, natomiast humoru było w nich niedużo (czego nie nazwę ich wadą, a jedynie cechą). Tym razem wygląda, jakby autor mrugnął oczkiem i zaprosił czytelnika do zabawy. Oficjalnie jest to opowieść o piratach i oczywiście mamy tam wszelkie możliwe smaczki takowej: piękne kobiety, w których nieodwołalnie i zazwyczaj głupio zakochuje się główny bohater (mogą przy okazji znajdować się w opresji), groźni i nieobliczalni wrogowie, wojna wszystkich przeciwko wszystkim, zwariowany kapitan, wykazujący od czasu do czasu szlachetne odruchy, dzielny zastępca – podpora kapitana – opoka i źródło zdrowego rozsądku, wspaniały szermierz… No, jest też straszliwy kucharz, bardzo niekompetentny, acz lojalny, oficer i potężnie przejęty statkiem cieśla. Ogólnie, do wyboru do koloru. A, i papugi. Oraz czart. Też. Opowiadana historia jest ciekawa, barwna i podcieniowana lekką grozą. Bardzo jestem ciekawa, jak autor to dalej rozwiąże – książka jest przecież pierwszym tomem i, jak to pierwsze tomy, kończy się zdecydowanym zawieszeniem. Ale przede wszystkim, przy pierwszym czytaniu, zauważa się humor. Najczęściej klasycznie postmodernistyczny, czyli utkany z odnośników, odwołań i żartów skojarzeniowych. Prawdopodobnie mało kto wyłapie, zwłaszcza po pierwszym przeczytaniu, wszystkie – mnie kilka pokazano palcem, bo brakowało mi wiedzy. Ale myślę, że żartów jest aż tak wiele, iż każdy czytelnik wyłapie dość, by się dobrze ubawić. (Nie zalecam czytania przy jedzeniu – mąż byłby mi się udławił przy kolacji.) Będę miła i żadnego nie zacytuję, żeby nie psuć obcowania z lekturą. Chociaż pchają się bardzo, bo i w pamięci zostają. Jak zwykle w książkach Marcina Mortki fantastyki jest niedużo i jest ona bardziej mistyczna, niż magiczna. Nawet nie do końca wiadomo ile z tych ponadnaturalnych zdarzeń to zwidy i przesądy, a ile rzeczywiście coś więcej i ponad. W każdym razie dowiadujemy się, że zbyt manifestacyjna niewiara w siły nadprzyrodzone jest na statku źle widziana. Chyba już widać, że książkę zdecydowanie polecam? Znakomita rozrywka, tak dla wielbicieli książek o piratach jak i dla kogoś, kto po prostu szuka czegoś o wartkiej akcji, podbarwionego fantastyką i usianego żartami. Uroczego. I jak to do siebie mają tego typu książki, zawsze za krótkiego.
Tytuł: Karaibska krucjata. Płonący Union Jack Autor: Marcin Mortka Cykl: Karaibska krucjata ISBN: 83-98595-18-4 Format: 320s. 125×185mm Cena: 27,50 Data wydania: 31 sierpnia 2005 Ekstrakt: 90% |