Wakacje! Nasze pociechy, wyzwolone z kajdan, jakie przez 10 miesięcy w roku nakłada na nie obowiązek powszechnej edukacji, wreszcie będą miały okazję pokazać, na co je stać. Abyście jednak nie sądzili, że to wasze dzieci są diabłami wcielonymi, przypomnijcie sobie listę Naprawdę Demonicznych Dzieci znanych z kultury popularnej.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
10. Maharadża Pankotu („Indiana Jones i Świątynia Zagłady”) Młody maharadża wydaje się dzieckiem rezolutnym i rozsądnym. Jego wypowiedzi świadczą o dobrym wykształceniu i przygotowaniu do sprawowania władzy, mimo młodego wieku. Mało kto wie jednak, że maharadża jest również wyznawcą krwawej bogini Kali, bierze udział w rytuałach składania ofiar z ludzi, a jego hobby to torturowanie dorosłych za pomocą laleczek voodoo. To nie jego świadomy wybór? Jego posłuszeństwo zostało wymuszone przez jakiś tam napój? Dzieci zawsze mają dobre wytłumaczenia. 9. Stewie Griffin („Family Guy”)  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Stewie jest dopiero dwulatkiem, dosyć jednak nietypowym. Z jednej strony co prawda często zachowuje się jak normalne dziecko – ogląda Teletubisie, ma problemy z używaniem toalety, nie rozumie świata dorosłych, jest niedoświadczony i niedojrzały. Z drugiej jednak strony – jest absolutnie genialnym wynalazcą i konstruktorem, twórcą wielu skomplikowanych urządzeń technicznych (w tym urządzenia do kontroli umysłu), w czym przypomina znanego z „Laboratorium Dextera” nieco mniej demonicznego Mandarka. Stewie swe zdolności wykorzystuje do działalności przestępczej – ma już na sumieniu kradzieże samochodów (czasem z właścicielami w środku), ściąganie fikcyjnych długów, fałszerstwa, a nawet morderstwa! Nieźle jak na dwulatka, nieprawdaż? Trudno się więc dziwić, że w „Blue Harvest”, pełnometrażowej parodii „Gwiezdnych wojen” w wykonaniu bohaterów „Family Guya”, Stewie otrzymał zaszczytną rolę czarnego charakteru wszech czasów, wcielając się w odpowiednika Dartha Vadera. 8. David („Tajemnica Syriusza”)  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
David jest smutnym, zagubionym chłopcem, ofiarą kosmicznej wojny. Budzi odruchowo opiekuńcze uczucia, ale nie jest do końca bezbronnym dzieckiem. David jest przede wszystkim… androidem stworzonym do zabijania. Jego celem jest przenikanie do bunkrów nieprzyjacielskich wojsk i tam wykonywania swego zadania za pomocą ukrytych ostrzy. David nie jest jedyny – istnieją dziesiątki jemu podobnych, stanowiących śmiertelnie niebezpieczną i niezwykle skuteczną broń. 7. Dzieci z Midwich („Wioska przeklętych”)  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Pewnego dnia wszyscy mieszkańcy spokojnej angielskiej wioski Midwich zapadają w dziwny letarg. Trwa on krótko, ale przynosi niespodziewany efekt. Kilka tygodni później okazuje się, że wszystkie kobiety z wioski są w ciąży. Dziewięć miesięcy po owym tajemniczym zdarzeniu jednego dnia na świat przychodzi dwanaścioro dzieci o jasnych włosach. Po kilku latach okazuje się, że dzieci mają silne zdolności telepatyczne, porozumiewają się ze sobą na odległość, czytają myśli, mogą wpływać na zachowania innych ludzi (co powoduje szereg ofiar śmiertelnych), rozwijają się intelektualnie nad wyraz szybko, ale nigdy nie okazują żadnych emocji. Dodatkowo w momentach kontaktów telepatycznych ich oczy jarzą się jasnym blaskiem. Kim są? Mutantami? Przybyszami z kosmosu, prowadzącymi inwazję? Dorośli próbują nawiązać z nimi kontakt, ale okazuje się on niemożliwy. Konflikt jest nieunikniony. 6. Dzieci kukurydzy (opowiadanie Stephena Kinga, seria filmów)  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Miasteczko Gatlin wygląda na opuszczone, gdy trafia tam przypadkowo pewne małżeństwo. Jak się jednak okazuje, nadal mieszka tam grupa dzieci. Dzieci o nietypowych zainteresowaniach, czczących „Tego, który chodzi między rzędami” (kukurydzy) i dla niego w ofierze mordujących wszystkich dorosłych (poczynając od dotychczasowych mieszkańców miasteczka, skończywszy na przyjezdnej parze). Co więcej – osiągnięcie przez obecnych młodocianych obywateli Gatlin wieku 18 lat jest podstawą do swego rodzaju „wysłania na emeryturę”. Niska średnia wieku zawsze więc zostaje zachowana. To oryginalne młodociane społeczeństwo okazało się być tak ciekawe, że posłużyło jako podstawa fabuły aż siedmiu filmów coraz luźniej nawiązujących do tekstu opowiadania Kinga. 5. Sadako („The Ring – Krąg”)  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Sadako miała bardzo smutne życie. Dziwne dziecko, odrzucone przez rodziców, skazane na śmierć w głębokiej studni. Trudno się więc dziwić, że – po śmierci – żywi ogromną urazę. Pragnie dwóch rzeczy – zemsty i tego, aby historia jej życia była szerzona. Wszystko to zapewnia jej pewne nagranie wideo. Każdy, kto je obejrzy, umrze po tygodniu. Jedynym ratunkiem będzie stworzenie kopii i zachęcenie do obejrzenia kogoś innego. Jeśli tego nie zrobisz – Sadako przyjdzie po ciebie, pokazując, co oznacza demoniczne dziecko po japońsku… Wypada dodać, że Sadako jest wzorem dla całej ogromnej rzeszy demonicznych dzieci z azjatyckiego kina grozy – z reguły śmiertelnie bladych, z ciemnymi włosami opadającymi na twarz, nienaturalnie się wyginających i wydających dziwne dźwięki…  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Regan jest dość kłopotliwą nastolatką. Problemy wychowawcze jej dotyczące to skłonność do głośnego przeklinania (nawet – a może zwłaszcza – w obecności księdza), mówienie dziwnymi językami, obracanie głowy o 360 stopni i lewitowanie. Problemy zdrowotne obejmują duże zmiany skórne i wymiotowanie na pobliskich ludzi. Wydaje się, że nawet Superniania tu nie pomoże. Potrzebny będzie egzorcysta, bo Regan została po prostu opętana przez Szatana. 3. Gage Creed („Smętarz dla zwierzaków”)  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Gage Creed jest spokojnym, wesołym dwulatkiem. Jego pech polega na tym, że rodzice wybrali dom w pobliżu drogi szybkiego ruchu, po której jeżdżą wielkie ciężarówki. Jedna z przydrożnych zabaw kończy się tragicznie. Ojciec Gage’a, Louis, wie jednak o pewnej tajemnicy starego indiańskiego cmentarza – pochowane tam stworzenia powracają do życia. Wypróbował to na swym kocie i, choć wskrzeszone zwierzę zachowuje się co najmniej niepokojąco, zrozpaczony ojciec decyduje się powtórzyć eksperyment z ciałem syna. Następnego dnia dziecko powraca żywe, ale całkowicie odmienione. Gage mówi jak dorosły, jest okrutny, zabija najpierw sąsiada, a następnie własną matkę. Ojciec musi naprawić swój błąd. 2. Mały zabójca (opowiadanie Raya Bradbury’ego)  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Ofiary: Alice i David Leiber. Narzędzie zbrodni: Szmaciana lalka, gaz. Podejrzany: Syn państwa Leiber, wiek: 4 miesiące. Charakterystyka podejrzanego (cytat za Davidem Leiberem): „Co jest na świecie bardziej samolubnego niż dziecko? Nic! Nie istnieje nic tak egoistycznego, aspołecznego, samolubnego – nic!” Motyw (cytat za Davidem Leiberem): „Czy jest coś bardziej spokojnego, bardziej sennie szczęśliwego, zadowolonego, wypoczętego, nakarmionego, zaspokojonego, nieznającego kłopotów niż nienarodzone dziecko? Nie. Unosi się w sennym mrocznym wirze bezczasowego cudu, ciepłego pożywienia i ciszy. Senne marzenie spowija jego świat. I nagle jest skłaniane do opuszczenia legowiska, zmuszane do wyjścia, wypychane w hałaśliwy, nieczuły, egoistyczny, nerwowy, bezlitosny świat. A kto odpowiada za to rozczarowanie, to okrutne zdjęcie zaklęcia? Matka. I tak dziecko ma kogoś, kogo może nienawidzić i nienawidzi całą mocą swojego małego umysłu. A ojciec nie jest lepszy”. Trzeba przyznać, że u każdego młodego rodzica opowiadanie Raya Bradbury’ego musi wywołać dreszcz…  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Nie może być lepszego numeru jeden na naszej liście. Damien nie jest opętany, on jest po prostu Szatanem. Urodził się 6.06.1966 roku (w nowej wersji 06.06.06) i został przygarnięty przez amerykańskiego dyplomatę, którego dziecko zmarło przy porodzie. Ma swoją misję – jest Antychrystem, który ma stanąć w szranki z samym Zbawicielem podczas jego spodziewanego powrotu. Zanim do tego dojdzie, giną kolejni ludzie otaczający Damiena – śmierć czeka każdego, kto zbliża się do prawdy o jego pochodzeniu. Jego sługami są psy i szakale, ale ma też oddaną rzeszę ludzkich wyznawców. I choć istnieje w popkulturze inna postać, która ma to samo pochodzenie (jest nią dziecko Rosemary z książki Levina i filmu Polańskiego), to przyznajmy jednak, że tak demoniczne spojrzenie mieć może jedynie Damien – diabeł wcielony, chociaż dziecko. |