Ile humoru można wycisnąć z parodiowania typowych scenariuszy, postaci i zagrywek typowego dedekowego RPG? Czytelnicy „Krainy goblinów” mogą sądzić, że w krótkim czasie taki żart zacznie zjadać własny ogon, jednak Rich Burlew w internetowym komiksie „Order of the Stick” udowadnia, że można ciągnąć zabawę od roku 2003 – i wciąż jest śmiesznie, ciekawie, a momentami nawet wzruszająco.  |  | ‹Order of the Stick›
|
Z czego składa się standardowa drużyna fantasy? Standardowa drużyna fantasy składa się z wojownika, krasnoluda, czarodzieja, złodzieja i barda. Któraś z postaci (nie krasnolud) jest elfem lub półelfem, a inna kobietą 1). Ktoś musi być mistrzem łuku, ktoś inny – niezbyt rozgarniętym osiłkiem (jako przerywnik humorystyczny oraz wygodny pretekst do wyjaśnienia czytelnikowi konstrukcji świata i akcji), a jedna osoba powinna być nie do końca godna zaufania… Znamy ten schemat? Jeśli czytaliśmy książki w rodzaju „Smoków jesiennego zmierzchu” to znamy go doskonale, a jeżeli nie czytaliśmy, ale ogólnie interesujemy się fantastyką, to też znamy, bowiem był cytowany, przerabiany, omawiany i parodiowany niezliczoną liczbę razy. „Order of the Stick” ukazuje nam właśnie taką drużynę: mamy przywódcę (Roy), krasnoludzkiego wojownika-kapłana-uzdrowiciela (Durkon), elfa-czarodzieja (Vaarsuvius), rudowłosą złodziejkę (Haley), barda (Elan) oraz… psychopatycznego niziołka-berserkera (Belkar). Tytuł komiksu (będący zarazem nazwą drużyny) trudno przetłumaczyć na polski – „stick” to kij/patyk, ale tutaj chodzi o nawiązanie do sposobu rysowania: wszystkie postaci mają głowy z kółek, a kończyny z kresek zakończonych mniejszymi kreskami (ang. „stick figure”). Najbardziej odpowiednie wydaje mi się „Bractwo kreski”. Nigdy nie sądziłam, że komiks z tak uproszczoną grafiką może być tak bardzo – w sposób graniczący z kompletnym uzależnieniem – wciągający. Choć bohaterowie są, przynajmniej na początku, parodystycznymi kliszami, a ich mimika ogranicza się do wyrazu ust i ewentualnie kresek wokół oczu, mają wyraziste osobowości i z czasem stają się dla czytelnika praktycznie żywymi istotami. Akcja początkowo parodiuje typowego questa rodem ze scenariuszy RPG, jednak w późniejszych odcinkach staje się bardziej skomplikowana i wielowątkowa, a niektóre postaci w interesujący sposób ewoluują. Szczególnie podobały mi się zmiany, jakie zaszły w Elanie: początkowo radosny i naiwny do granic głupkowatości, pod wpływem uczucia staje się kimś w rodzaju d’Artagnana. Humor – którego w tej powieści z pewnością nie brakuje – opiera się na zasadniczym fakcie: bohaterowie są świadomi tego, że: - są postaciami z komiksu („Sadząc po czarnych dymkach z czerwonymi literami, to musi być wyjątkowo groźny bohater negatywny”; „Dotarcie tutaj zajęło mi osiemnaście pasków!”; „Jak ty to zrobiłeś, że pokazały się te obrazki?” „Rzuciłem zaklęcie Przywołania Streszczenia Intrygi!”);
- ich świat działa na zasadach wziętych z sesji RPG… (Haley przebita sztyletem: „Zaraz, zaraz, który masz poziom? Czwarty? Ha! W takim razie uchyliłam się przed twoim ciosem!”);
- …a także na zasadach wziętych z filmów przygodowych („Czy jeszcze kiedyś się spotkamy?” „Jako twój siwowłosy mentor przy następnym spotkaniu niewątpliwie zostałbym zabity przez czarny charakter, żebyś mógł przysiąc zemstę, przyciskając do piersi moje stygnące zwłoki… więc nie obraź się, ale wolałbym nigdy więcej nie ujrzeć cię na oczy”).
Dodatkowymi źródłami humoru są liczne nawiązania popkulturowe: padają cytaty z „Gwiezdnych wojen”, paladyni przyzywają swoje magiczne wierzchowce niczym pokemony, pojawia się cały epizod zaczerpnięty z filmu „Gwiezdny pył” i inny, rodem z klasyki filmów policyjnych. Miłośnicy gier z pewnością znajdą jeszcze całą masę aluzji do rozmaitych systemów RPG, a i dla prawników coś się znajdzie. „Order of the Stick” jest komiksem, który gorąco polecam każdemu miłośnikowi fantastyki niezależnie od tego, czy interesuje się grami fabularnymi. Jedynym problemem jest to, że Rich Burlew tworzy – jak łatwo się domyślić – po angielsku, a dialogi są nie tylko bardzo rozbudowane, ale też różnicujące sposób mówienia postaci poprzez wyszukane słownictwo (elf) lub archaizowaną gwarę (krasnolud), co niekiedy wymaga sporego wysiłku podczas czytania. 1)W dziewięciu przypadkach na dziesięć - rudą. „Order of the Stick” oczywiście kontynuuje szczytną tradycję.
Tytuł: Order of the Stick Ekstrakt: 100% |