powrót do indeksunastępna strona

nr 06 (LXXXVIII)
sierpień 2009

Autor
East Side Story: Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani…
ciąg dalszy z poprzedniej strony
Rolę tytułową Kozłow powierzył dwudziestotrzyletniemu moskwianinowi Aleksandrowi Liapinowi, absolwentowi wydziału aktorskiego Wszechrosyjskiego Państwowego Instytutu Kinematografii (WGIK), w którym studiował pod okiem samego Aleksieja Batałowa. Na scenie występował już od dwunastego roku życia w prowadzonym przez Ludmiłę Szewczenko studiu teatralnym „Rewerans”. W kinie zadebiutował w 2007 roku, grając główną rolę w nostalgicznym dramacie obyczajowym Karena Szachnazarowa „Utracone imperium”. Co ciekawe, do roli Siergieja Narbiekowa został wybrany spośród ponad dwustu kandydatów. Film spodobał się krytykom, ale – co może dziwić – nie otworzył, przynajmniej jak dotąd, szeroko wrót do kariery Liapinowi. Rola Suworowa była bowiem dopiero drugim jego występem przed kamerą. Nieco bardziej doświadczona jest, grająca Aniutę, młodsza od Aleksandra o rok Swietłana Smirnowa-Marcinkiewicz. Po ukończeniu Sankt-Petersburskiej Państwowej Akademii Sztuk Teatralnych (SPbGATI) zdążyła już zagrać w kilku serialach (między innymi w czwartej serii „Wsiegda gowori wsiegda” Kozłowa) oraz w sensacyjnym obrazie Wiaczesława Sorokina „Trudno byt’ Maczo” (2008). Dopiero na progu kariery jest także urodzony w 1985 roku w Czelabińsku Dmitrij Awierin, czyli filmowy Timocha. Po debiucie w dramacie wojennym Artioma Antonowa „Połumgła” (2005), pojawił się jeszcze w historyczno-sensacyjnym serialu Igora Kalienowa „Siekrietnaja służba Jego Wieliczestwa” (2006) oraz obyczajowym komediodramacie Jurija Mamina „Nie dumaj pro biełych obiezjan” (2008). W dowódcę oddziału SS, z którym żołnierze Suworowa stoczyli śmiertelny bój, wcielił się natomiast Siergiej Koczewych (rocznik 1962), dotychczas grający jedynie typowe „ogonki”, chociażby w „Konwoju PQ-17” (2004) Aleksandra Kotta, „Garpastum” (2005) Aleksieja Giermana (młodszego) oraz „Jesieninie” (2005) Igora Zajcewa. W tym roku pojawił się natomiast w obsadzie interesującego serialu biograficzno-szpiegowskiego Kiryła Kapicy „Legienda ob Olgie”, którego bohaterką jest Olga Czechowa, rosyjska aktorka niemieckiego pochodzenia, która zrobiła wielką karierę w III Rzeszy, stając się ulubienicą samego Hitlera.
Starsze pokolenie aktorskie reprezentują w „Lejtnancie Suworowie” Siergiej Parszyn oraz Siergiej Russkin. Ten pierwszy, który podarował swoją twarz Gieorgijowi Samuchinowi, urodził się w Estonii. Już w szkole brał udział w zajęciach kółka dramatycznego, by później podjąć studia aktorskie w Państwowym Leningradzkim Instytucie Teatru, Muzyki i Kinematografii (LGITMiK), który ukończył w 1973 roku. Zadebiutował w filmowej baśni Anatolija Granika „Umnyje wieszczi” (1973), w latach 90. zagrał między innymi w amerykańskiej wersji „Anny Kareniny” (1997) Bernarda Rose’a oraz bardzo popularnym w Rosji sensacyjnym serialu „Ulicy razbitych fonariej” (1998). W ostatnich latach można go było zobaczyć w dramacie sportowym „Boj s tienju” (2004) Aleksieja Sidorowa, opartym na prozie Antona Czechowa „Raginie” (2004) Kiryła Sieriebriennikowa oraz w opowiadającym o schyłku carskiej Rosji serialu historycznym Władimira Chotinienki „Upadek imperium” (2005). Russkin natomiast, czyli filmowy sekretarz Nikołaj Pietrowicz, urodził się w 1955 roku w Legnicy. Jego ojciec pragnął, aby syn zdobył porządny fach, dlatego też posłał go do Leningradzkiego Instytutu Budowy Okrętów; Siergiej jednak równocześnie podjął studia w LGITMiK-u. Obie uczelnie ukończył w 1981 roku. Mając wybór, zdecydował się na aktorstwo. Uznanie zdobył w latach 90., pojawiając się między innymi w kultowej komedii Aleksandra Rogożkina „Osobliwości narodowego polowania” (1995) oraz w politycznym komediodramacie Aleksieja Giermana „Chrustaliow, samochód!” (1998). Niedawno natomiast zagrał drugoplanowe role w historycznych superprodukcjach „Aleksander. Bitwa nad Newą” (2008) Igora Kalienowa i „Taras Bulba” (2009) Władimira Bortki oraz w obyczajowo-sensacyjnym serialu Włada Furmana „Terroristka Iwanowa” (2009).
Wojenna trylogia Aleksieja Kozłowa nie jest szczytem możliwości tego reżysera. Mając do dyspozycji większy budżet, zapewne dopieściłby każdy z filmów od strony technicznej, być może zatrudniłby także lepszych – a już na pewno bardziej znanych – aktorów. Mimo to i tak dzieła petersburskiego studia „Feniks” powinny spodobać się tym, którzy w Polsce nie pogardzili „Tajemnicą twierdzy szyfrów” i „Czasem honoru”. Smutne jednak jest to, że produkcje uchodzące w naszym kraju za spektakularne, w Rosji zostałyby uznane co najwyżej za przeciętne.



Tytuł: Lejtnant Suworow
Tytuł oryginalny: Лейтенант Суворов
Reżyseria: Aleksiej Kozłow
Scenariusz: Aleksiej Kozłow
Rok produkcji: 2009
Kraj produkcji: Rosja
Gatunek: dramat, wojenny
Ekstrakt: 50%
powrót do indeksunastępna strona

173
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.