powrót do indeksunastępna strona

nr 08 (XC)
październik 2009

Weekendowa Bezsensja: Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o filmach (11)
W jedenastej edycji naszego cyklu, w dniu dwunastego września, temat może być tylko jeden. Z okazji polskiej premiery szóstego filmu Quentina Tarantino przeczytajcie dwadzieścia osiem ciekawostek o nim i jego filmach.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Quentin Jerome Tarantino urodził się 27 marca 1963 r. w Knoxville w stanie Tennessee. Jego matka miała wówczas 16 lat.
• • •
Znamiennym wydarzeniem w życiu Tarantino było podjęcie w 1985 roku pracy w sklepie wideo w Manhattan Beach w Kalifornii, dzięki czemu miał okazję obejrzeć tysiące filmów.
• • •
Pierwszy napisany scenariusz (w 1985 roku) nosił tytuł „Captain Peachfuzz and the Anchovy Bandit” i był mocno inspirowany filmem „Mistrz kierownicy ucieka” z Burtem Reynoldsem.
• • •
Pierwszym sprzedanym scenariuszem byli „Urodzeni mordercy”, za których wziął 1500 dolarów. Skrypt „Prawdziwego romansu” przyniósł mu już 50 000 dolarów. Za te pieniądze nakręcił „Wściekłe psy” (wraz z finansowym wsparciem Harveya Keitela, który był aż tak przekonany o sukcesie tego projektu).
• • •
Mniej więcej raz do roku Quentin jeździ do Stowarzyszenia Filmowego w Austin, gdzie przywozi paczkę swoich ulubionych filmów i organizuje kilkudniowe pokazy poprzedzane własnym wprowadzeniem.
• • •
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Kolekcjonuje gry planszowe, które mają coś wspólnego z popularnymi programami i serialami telewizyjnymi.
• • •
Miał ambicje zostać pisarzem. Napisał nawet dwa rozdziały książko o czasach, gdy pracował w sklepie na Manhattan Beach.
• • •
Według Tarantino lista jego ulubionych filmów prezentuje się następująco:
1. „Dobry, zły i brzydki” („The Good, the Bad and the Ugly”, 1966)
2. „Rio Bravo” (1959)
3. „Taksówkarz” („Taxi Driver”, 1976)
4. „Dziewczyna Piętaszek” („His Girl Friday”, 1940)
5. „Kulisty Piorun” („Rolling Thunder”, 1977)
6. „Śmiechu warte” („They All Laughed”, 1981)
7. „Wielka ucieczka” („The Great Escape”, 1963)
8. „Carrie” (1976)
9. „Coffy ”(1973)
10. „Uczniowska balanga” („Dazed and Confused”, 1993)
11. „Ręka śmierci” („Five Fingers of Death”, 1972)
12. „Hi Diddle Diddle” (1943)
• • •
Tarantino regularnie wstawia do swych filmów sceny filmowane z wnętrza bagażnika samochodowego.
• • •
Tarantino ma dysleksję.
• • •
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Wielokrotnie był oskarżany o plagiaty scen, dialogów, a nawet całych wątków ze swoich ulubionych filmów. Najbardziej znaną sprawą były podobieństwa między „Miastem w ogniu” Ringo Lama a „Wściekłymi psami”.
• • •
W wieku 15 lat był aresztowany za kradzież powieści Elmore’a Leonarda „The Switch”.
• • •
Nigdy nie ukończył liceum (wyrzucony w wieku lat 16). Pytany o tę sprawę, mówi: „Gdy ludzie pytają mnie, czy chodziłem do szkoły filmowej, odpowiadam: nie, ja chodziłem na filmy”.
• • •
Jego iloraz inteligencji wynosi 160. Sądzimy, że nie jest to jednak iloraz w stylu Dody.
• • •
Jego ulubionym reżyserem jest Howard Hawks.
• • •
Chciałby kiedyś nakręcić film z Jamesem Bondem. Jego ulubionym obrazem z tej serii są „Pozdrowienia z Rosji”.
• • •
„Wściekłe psy” zawierają 272 użycia słowa „fuck”, „Pulp Fiction” jedynie 265.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
• • •
„Wściekłe psy” zostały uznane za najlepszy niezależny film wszech czasów przez magazyn „Empire”. Tamże określono go także najbardziej wpływowym obrazem 15-lecia 1990-2005.
• • •
Cytat z Biblii, który wygłasza w „Pulp Fiction” Jules (Samuel L. Jackson), został wymyślony przez niego i Quentina Tarantino.
• • •
Role Lance’a and Jody (pary, do której przywieziona zostaje Uma Thurman po przedawkowaniu) początkowo mieli zagrać Kurt Cobain i Courtney Love.
• • •
Rolę Fabienne w „Pulp Fiction” (dziewczyna Willisa, która pyta, kim jest Zed) miała dostać Irene Jacob, ale ją odrzuciła, by zagrać w filmie „Trzy kolory: Czerwony” Krzysztofa Kieślowskiego. Paradoksalnie, w Cannes „Czerwony” stracił Złotą Palmę właśnie na rzecz „Pulp Fiction”.
• • •
„Jackie Brown” to jedyny film wyreżyserowany przez Tarantino, który nie jest oparty na jego pomyśle. To ekranizacja książki Elmore’a Leonarda, czyli człowieka, którego książkę kiedyś Tarantino ukradł.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
• • •
Scenariusz „Kill Billa” i oferta głównej roli w tym filmie były prezentem na 30 urodziny Umy Thurman. Koncepcję tego filmu i tej postaci wymyślili oboje podczas kręcenia „Pulp Fiction”.
• • •
Pastorem udzielającym ślubu Pannie Młodej w „Kill Billu” jest Bo Svensson – aktor który zagrał zarówno we włoskiej wersji „Inglorious Bastards”, jak i (epizod) w remake’u Tarantino.
• • •
W pierwszej części „Kill Billa” ginie 95 osób. W drugiej tylko trzy. W „Death Proof” – sześć.
• • •
Tarantino nie znosi product placement i wymyślił sam kilka marek różnych produktów, które przewijają się w jego filmach. Są to:
  • sok G.O. Juice („Kill Bill”, „Death Proof”)
  • papierosy Red Apple („Wściekłe psy”, „Pulp Fiction”, „Cztery pokoje”, „Od zmierzchu do świtu”, „Kill Bill”)
  • Big Kahuna Burger („Wściekłe psy”, „Pulp Fiction”, „Cztery pokoje”, „Od zmierzchu do świtu”, „Death Proof”)
  • płatki śniadaniowe Fruit Brute Cereal („Wściekłe psy”, „Pulp Fiction”)
  • fast food Teriyaki Donut („Pulp Fiction”, „Jackie Brown”)
• • •
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Tadeusz Sobolewski pisał tak o „Pulp Fiction” w 1994 podczas relacji z Cannes:
„Pulp Fiction” Tarantino, chwilami zabawna, ale pełna krwi parodia gatunku, wydaje się pozbawiona jakiegokolwiek znaczenia.
Krytycy zastanawiający się, kto odbierze Złotą Palmę na ceremonii zamknięcia 47. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes, wymieniali najczęściej cztery tytuły: „Czerwonego” Krzysztofa Kieślowskiego, „Żyć” Zhanga Yimou, „Porażonych słońcem” Nikity Michałkowa i „Dziennik intymny” Nanni Morettiego. Tymczasem wygrało „Pulp Fiction” Quentina Tarantino, a film Kieślowskiego – ku zdumieniu wszystkich – nie dostał wczoraj żadnej nagrody.
„Pulp Fiction”, dwuipółgodzinny film Tarantino, to krwawy pastisz kina sensacyjnego z Johnem Travoltą, który choć ginie w filmowej fabule, wkrótce znów pojawia się na ekranie.
Przewodniczący jury Clint Eastwood dopiął swego. Złota Palma dla „Pulp Fiction” Quentina Tarantino – to kolejny ukłon festiwalu canneńskiego w stronę młodego kina amerykańskiego, które parodiuje popularne gatunki, gra formą, działa na najprostsze podkorowe emocje.
Zaskoczenie. Aplauz publiczności i głosy protestu. Kobietę krzyczącą z balkonu, że nie zgadza się z nagrodą dla Tarantino, uciszano trzykrotnie. Ta Złota Palma to zawód dla tych wszystkich, którzy cenią kino autorów.
• • •
Czytaj też poprzednie części naszego lubianego cyklu:
powrót do indeksunastępna strona

10
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.