Rolę Nikity Aleksiejewicza reżyser powierzył, urodzonemu w 1964 roku w gruzińskiej Cchakaji (dzisiaj miasto to nosi już nazwę Senaki), Władysławowi Wietrowowi. Kiedy chłopiec miał piętnaście lat, w ślad za ojcem, pilotem wojskowym, rodzina przeniosła się do, założonego pod koniec XVII wieku przez cara Piotra Wielkiego, Taganrogu nad Morzem Azowskim. Tam Władik ukończył w 1986 roku Instytut Radiotechniczny; tam też stawiał pierwsze kroki na scenie w miejscowym Teatrze Dramatycznym imienia Antona Czechowa; przez jakiś czas był również instruktorem kółka teatralnego działającego przy Domu Nauczyciela. W ciągu następnych szesnastu lat podróżował „za chlebem” po Związku Radzieckim, a następnie Rosji; pracował w Rydze, Rostowie i Moskwie, dopiero przed ośmioma laty znalazł spokojną przystań w stołecznym teatrze „Sowriemiennik”. W filmie zadebiutował w połowie lat 80. ubiegłego wieku w obyczajowej opowieści Witalija Kolcowa „Skazał kazak czieriez dolinu”. W 1999 roku, do spółki z Romanem Niestierienko, wyreżyserował, oparty na własnej sztuce, dramat „Kuba dalieko”; osiem lat później spotkało go największe, jak dotąd, aktorskie wyzwanie – Marlen Chucyjew powierzył mu rolę Czechowa w opowiadającym o jego stosunkach z innym wybitnym rosyjskim pisarzem Lwem Tołstojem, filmie „Niewieczerniaja”. Później pojawił się jeszcze między innymi w historycznym „ Admirale” (2008) Andrieja Krawczuka oraz serialu Andrieja Eszpaja „Iwan Groźny” (2009), w którym zagrał ojca tytułowego bohatera, cara Wasyla III. W postać Anny Siergiejewny, żony Nikity Aleksiejewicza, wcieliła się jedna z najpopularniejszych rosyjskich aktorek kinowych i telewizyjnych Jelena Jakowlewa (rocznik 1961). Rozgłos zdobyła dzięki udziałowi w dwóch bardzo kontrowersyjnych obrazach Piotra Todorowskiego: „Dewizówka” (1989) oraz „Ankor, jeszczio ankor” (1992). Rosjanie pokochali ją jednak przede wszystkim za serial kryminalny „Kamieńska” (dotychczas, w latach 1999-2008, nakręcono pięć serii), w którym podarowała swoją twarz bohaterce stworzonej przez pisarkę Aleksandrę Marininę. Czytelnicy „Esensji” poznali ją natomiast przy okazji omawiania dramatu Walerija Todorowskiego „ Mój przyrodni brat Frankenstein” (2004). Młode pokolenie aktorów reprezentują właściwie sami debiutanci. Wyjątkiem jest jedynie, grający Paszę, dwudziestosześcioletni Aleksiej Bardukow, absolwent szkoły teatralnej przy Moskiewskim Akademickim Teatrze Artystycznym (MChAT), który – mimo młodego wieku – ma już na koncie główne role w „ Potyczce o lokalnym znaczeniu” Aleksieja Kozłowa, „ Mirażu” Tigrana Keosajana (oba sprzed dwóch lat) oraz „ W grze” (2009) Pawła Sanajewa. Jego dziewczynę, Żenię Morgunową, zagrała, młodsza od niego o dwa lata, prześliczna Galina Zwiagincewa. W 2008 roku ukończyła ona wydział aktorski moskiewskiego Instytutu Nauk Humanistycznych i Technik Informacyjnych (IGUMO). Miała już wtedy za sobą epizod w wyjątkowo nieudanym amerykańskim horrorze „Sadysta” (2007). Jako że nad filmem Rolanda Joffégo należałoby litościwie spuścić zasłonę milczenia, to właśnie „Podrzutka” możemy uznać za jej właściwy filmowy debiut. U boku Zwiagincewej po raz pierwszy na ekranie pojawiły się również dwie inne młode aktorki, wcielające się w role przyjaciółek Żenii z domu dziecka. Madlen zagrała dwudziestodwuletnia Waleria Gładilina, absolwentka moskiewskiej Wyższej Szkoły Teatralnej imienia Michaiła Szczepkina, natomiast Larę – o rok starsza Waleria Kolcowa, która przed dwoma laty opuściła szacowne mury stołecznej Rosyjskiej Akademii Sztuk Teatralnych (RATI). Także postaci drugoplanowe zagrali artyści, których nazwiska polskiemu widzowi niewiele powiedzą: Galina Awierjanowa (położna Mania), Aleksiej Jarmiłko (doktor Arkadij, ginekolog), Ludmiła Malcewa (lekarka wykonująca badanie USG), Marianna Szulc (dyrektorka domu dziecka), Grigorij Melikbekian (internista zaprzyjaźniony z Nikitą Aleksiejewiczem) czy też Tatiana Szczankina (matka Paszy). Mają oni, co prawda, całkiem pokaźny dorobek zawodowy, ale sprowadzający się najczęściej do ról w serialach telewizyjnych, które praktycznie w ogóle nie są pokazywane poza krajami rosyjskojęzycznymi. Z prośbą o stworzenie ścieżki dźwiękowej do „Podrzutka” Sasza Kirienko zwrócił się do swojego stałego współpracownika, Gruzina rodem z Batumi – Zwiada Bołkwadzego (rocznik 1980). Wcześniej był on już odpowiedzialny za muzykę do „ Indi”, „ Swoich dzieci”, „ Iluzji strachu”, „ Przebaczenia” oraz „Alpinisty (2008) – i za każdym razem wywiązywał się ze swego zadania zadowalająco. Za kamerą stanął Aleksandr Burcew, który – zanim zdecydował się na studia na wydziale operatorskim Wszechrosyjskiego Państwowego Instytut Kinematografii (WGIK) – ukończył wydział jazzu moskiewskiej Wyższej Szkoły Muzycznej. Jako operator filmowy zadebiutował obyczajowo-historycznym serialem Aleksandra Baranowa „Gromowy” (2005); później pracował z Julią Koliesnik przy dramacie psychologicznym „Niżniaja Kaledonija” (2008) oraz Pawłem Bardinem i Marią Machańko przy noworocznej komedii romantycznej „Opieracyja »Prawiednik«” (2009). Scenarzysta, dzisiaj już pięćdziesięcioośmioletni Aleksiej Timm, również jest absolwentem WGIK-u. I chociaż w zawodzie pracuje od trzydziestu lat, popularność zdobył dopiero na początku mijającej już powoli dekady jako autor trzech części kryminalno-komediowego serialu Olega Fomina „Next” (2001-2003). Ma też jednak na koncie dużo mniej chwalebny epizod, za jaki uznać należy thriller science fiction Romana Prygunowa „ Indygo” (2008). „Podrzutkiem” ukraiński reżyser po raz kolejny udowodnił, że w ramach gatunku, który nie cieszy się zbytnim uznaniem krytyków, potrafi realizować filmy nie pozbawione psychologicznej głębi; na dodatek stawia w nich ważkie dla współczesnego społeczeństwa – nie tylko zresztą rosyjskiego – pytania. Szkoda tylko, że poza „ Indi”, które przed dwoma laty zostało pokazane w okresie wielkanocnym w jednej z komercyjnych stacji, żaden z jego obrazów nie dotarł do Polski. Najwyższy czas to zmienić.
Tytuł: Podrzutek Tytuł oryginalny: Найдёныш Obsada: Jelena Jakowlewa, Władysław Wietrow, Aleksiej Bardukow, Galina Zwiagincewa, Waleria Gładilina, Galina Awierjanowa, Waleria Kolcowa, Ludmiła Malcewa, Grigorij Melikbekian, Aleksander Robak, Maria Sitko, Julia Sules, Marianna Szulc, Tatiana Szczankina, Aleksiej JarmiłkoRok produkcji: 2009 Kraj produkcji: Rosja Czas projekcji: 95 min. Gatunek: dramat Ekstrakt: 70% |