Po „Rany wylotowe” sięgnąłem, będąc ciekaw, czy odnajdę w tym komiksie wspomnienia z podróży odbytej po Izraelu kilka lat temu. Nic z tego, ale przeczytać było warto.  |  | ‹Rany wylotowe›
|
Wspomnianą podróż miałem szczęście odbyć w okresie względnego spokoju w samym Izraelu i na terytoriach palestyńskich. Praktycznie nic nie przypominało o tym, że jest to kraj kojarzący się z zamachami, nieustającym konfliktem, ciągłym zagrożeniem. Podobnie jest w przypadku „Ran wylotowych”. Rutu Modan stworzyła historię, w której dramatyczne wydarzenia, takie jak zamach bombowy, zostały sprowadzone do swoistego tła codziennego życia. Samobójczy zamach jest na tyle ważny, na ile wpływa na losy głównych bohaterów. A wpływa, chociaż w bardzo nieoczekiwany sposób. Młoda żołnierka Numi zamawia w Tel Awiwie taksówkę, ale koniecznie tę, którą jeździ Kobi Franco. Jest to pretekst, aby opowiedzieć Kobiemu, że prawdopodobnie w jednym z ostatnich samobójczych ataków zginął jego ojciec. Od tego momentu zaczyna się mozolne odkrywanie pokręconych ludzkich losów. Kobi nie bardzo wie, jak ma zareagować, gdyż jego relacje z ojcem od czasów dzieciństwa były bardzo trudne. Bardziej zaciekawiony niż poruszony, zagląda do pustego mieszkania ojca. Znajduje w nim list, z którego wynika, że w całej tej układance rola Numi jest dużo ważniejsza niż tylko bycie posłańcem. Rozpoczyna się „śledztwo”, które doprowadza do zupełnie nieoczekiwanych rezultatów. Nie jest to komiks dla niecierpliwych. Historia rozwija się powoli, ale jeśli dać jej szansę, to prawie na pewno wciągnie. Dużo w niej scen pozornie nieistotnych, których rolą jest budowanie nastroju. Niektóre sceny mogą się wydawać surrealistyczne (na przykład wizyta w prosektorium), lecz dzięki niezwykle autentycznie wykreowanym postaciom czytelnik przechodzi nad wszystkim do porządku dziennego. Bardzo mocną stroną komiksu są dialogi. Żywe, realistyczne, oddają charakter każdej osoby. Nie ma w nich śladu ukrytej narracji. Chwilami wręcz miałem wrażenie, że autorka zapatrzyła się w prace Jasona („ Pssst!”, „ Gang Hemingwaya”), gdyż wiele scen rozgrywa się bez dymków lub przy ich minimalnym udziale. Graficznie, ”Rany wylotowe” to połączenie klasycznej „ligne claire” ze stylistyką kojarzącą się z meksykańską sztuką ludową (tylko kolory są trochę bardziej stonowane). Fanem takiego rysunku nie jestem, ale nie przeszkadzało to w lekturze, a nawet po pewnym czasie przyszło przyzwyczajenie. „Rany wylotowe” zostały docenione przez wielkich tego świata. Komiks znalazł się wśród Top 10 magazynu „Time” w roku 2007, a rok później otrzymał Eisner Award w kategorii najlepszej powieści graficznej. Nie zawsze człowiek ma ochotę na zakręcone historie o życiu, ale jeśli taki nastrój was złapie, to koniecznie sięgnijcie po „Rany wylotowe”. Komiks Rutu Modan to opowieść o międzyludzkich relacjach; przede wszystkim o najważniejszej z nich – miłości. I o ranach, jakie powoduje, gdy uczucie zniknie, właśnie tytułowych ranach wylotowych.
Tytuł: Rany wylotowe Data wydania: kwiecień 2010 Ekstrakt: 70% |