 | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
W głównej roli studenta Kiryła reżyser obsadził dwudziestopięcioletniego absolwenta (sprzed czterech lat) stołecznej Wyższej Szkoły Teatralnej imienia Borisa Szczukina, a obecnie aktora dwóch moskiewskich teatrów – imienia Jewgienija Wachtangowa i „Lenkomu” – Dmitrija Kubasowa. Przed kamerą zadebiutował on w jednym z odcinków czwartej odsłony serialu kryminalnego „Kamieńska” (2005), by później znaleźć się w szerokiej obsadzie młodzieżowej opery mydlanej „Bogataja i liubimaja” (2007) i mignąć przez moment na ekranie w „ Ładunku 200” (2007) Aleksieja Bałabanowa. Na pierwszą główną rolę musiał poczekać jeszcze rok; tę szansę dał mu francuski reżyser Philippe Grandrieux, który właśnie wtedy kręcił w Rosji dramat psychologiczny „Un lac” („Jezioro”). Od tej pory poszło już z górki. Wadim Szmieliew zatrudnił Kubasowa we thrillerze „S.S.D.”, a Wiaczesław Afonin – w opowiadającym o pierwszych dniach hitlerowskiej agresji na Związek Radziecki dramacie wojennym „Sorokopiatka” (oba z 2008 roku). W tym samym czasie co „Dzieciom do lat 16…” do kin rosyjskich trafił jeszcze jeden obraz z Dimą w roli głównej – „Piostryje sumierki” (2009) Dmitrija Korobkina, w którym aktor, jako ślepy muzyk, pojawił się obok legendarnej Ludmiły Gurczenko. Wcielająca się w piękną i wrażliwą Leję moskwianka Anna Starszenbaum jest młodsza od swego filmowego partnera o cztery lata. Teatrem zainteresowała się już w szkole średniej; jako nastolatka przez dwa lata (2004-2006) uczęszczała na zajęcia wydziału estradowego Rosyjskiej Akademii Sztuk Teatralnych (RATI). Obecnie można ją zobaczyć na deskach prywatnego „Teatru.com” oraz w Centrum Władimira Wysockiego na Tagance. W pierwszych latach kariery występowała przede wszystkim w serialach i telenowelach; przełomem okazała się dramatyczna rola w obyczajowym „Skaży, Leo” (2008) Leonida Rybakowa. W tym roku swoją kinową premierę miały jeszcze dwa obrazy ze Starszenbaum: komedia romantyczna Darii Połtorackiej „Mamoczki” oraz melodramat Olgi Subbotinej „Pro liuboff” (z Fiodorem Bondarczukiem i Oksaną Fanderą w rolach głównych).  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Blondwłosą piękność Daszę zagrała Lianka Ilnicka, tym razem jednak pojawiająca się na ekranie pod panieńskim nazwiskiem Gryu (które odziedziczyła po ojcu, znanym rumuńskim aktorze George Gryu). Popularność przyniosła jej rola córki D’Artagnana w ubiegłorocznym kinowym hicie Gieorgija Jungwalda-Chilkiewicza „ Powrót muszkieterów, czyli Skarby kardynała Mazariniego”. W zakochanego w niej Maksa, jednocześnie przyjaciela Kiryła, wcielił się natomiast dwudziestotrzyletni Paweł Priłucznyj, znany z sensacyjno-fantastycznej dylogii Pawła Sanajewa „ W grze” (2009) oraz „ W grze 2: Nowy poziom” (2010). Nie zabrakło znanych artystów w rolach drugoplanowych. Ojciec Kiryła ma twarz, urodzonego w 1974 roku w prowincjonalnym Czerniachowsku w obwodzie kaliningradzkim, Aleksieja Szewczenkowa, absolwenta Sankt-Petersburskiej Państwowej Akademii Sztuk Teatralnych (SPbGATI), obecnie zaś pracownika moskiewskiego Teatru Dramatycznego pod kierownictwem Armena Dżigarchaniana. Szewczenkow ma na koncie już kilkadziesiąt ról, między innymi w „ Prostytutkach” (2006) Jurija Moroza oraz „Minnesocie” (2009) Andrieja Proszkina. Chętnie grywa też w serialach historycznych, ostatnio na przykład w „1941” Walerija Szałygi, „Katii” Eljora Iszmuhamedowa i „Iwanie Groźnym” Andrieja Eszpaja (wszystkie sprzed roku). Poza nim do „starych wyjadaczy” można też zaliczyć pojawiających się w epizodach: Aleksieja Gorbunowa – pasażera w taksówce („ 12”, „ Ten, który gasi światło”, „ Iluzja strachu”, „ Przenicowany świat”, „ Bikiniarze”, „ Ja”, „ Riorita”, „ Dom Słońca”, „ Na krańcu świata”), Władimira Kapustina – ojca Daszy („ Park Epoki Radzieckiej”, „ Pietia w drodze do Królestwa Niebieskiego”, „ Spaleni słońcem 2: Oczekiwanie”), Nairę Chaczaturian – matkę Maksa („ Jeździec o imieniu Śmierć”, „ Pułapka na zabójcę”) oraz Olgę Chochłową – fryzjerkę („ Prostytutki”, „ Cztery pory miłości”, „ Zapis namiętności”). Scenariusz filmu wyszedł spod pióra Olega Małowiczko. Ten czterdziestoletni dzisiaj pisarz urodził się w dalekowschodnim Jużnosachalińsku na wyspie Sachalin. Na studia wybrał się jednak do Jekaterynburga na Uralu; po ich ukończeniu został dyrektorem generalnym w firmie „Twister”, która zajmowała się wydawaniem licencjonowanych płyt DVD z filmami. I kto wie, może po dziś dzień by się tym zajmował, gdyby nie jeden z przyjaciół, który poradził my, aby sam napisał dla filmu. Spróbował i chwyciło. Zaczął od seriali kryminalnych: „Buchta Filippa” (2005) Aleka Cabadzego i „Czastnyj zakaz” (2007) Siergieja Tkaczowa; później przyszła kolej na debiut kinowy – okazał się nim dramat kryminalny Walerija Todorowskiego „Tiski” (2006). Małowiczko nie ograniczył się jednak tylko do jednego gatunku. „Riealnyj papa” Siergieja Bobrowa był komedią, „Domowoj” Karena Oganesiana – thrillerem sensacyjnym, a „Sumasszedszaja liubow” Aliony Zwancowej – melodramatem (wszystkie z 2008 roku). W tej samej konwencji ma być utrzymany również kręcony właśnie przez Antona Siwiersa „Dom na oboczinie” (premiera zaplanowana została na przyszły rok). Za kamerą w roli operatora stanął Ukrainiec Siergiej Michalczuk, z którego usług wcześniej korzystali już między innymi Todorowski („ Mój przyrodni brat Frankenstein”, 2004) oraz Sasza Kirienko („ Iluzja strachu”, 2008). Za kształt ścieżki dźwiękowej – muzykę ilustracyjną oraz dobór piosenek – odpowiada natomiast jazzman Andriej Fieofanow. Profesja kompozytora wcale jednak nie oznacza, że w filmie usłyszeć można utwory choćby z pogranicza jazzu. Wręcz przeciwnie – dominuje muzyka rockowa i popowa. Inna sprawa, że świetnie wpisuje się ona w klimat obrazu Andrieja Kawuna, a przecież o to właśnie chodziło.
Tytuł: Dzieciom do lat 16… Tytuł oryginalny: Детям до 16… Obsada: Dmitrij Kubasow, Anna Starszenbaum, Lianka Gryu, Paweł Priłucznyj, Aleksiej Szewczenkow, Olga Potaszynska, Naira Chaczaturian, Władimir Kapustin, Anżelika Jaczewska, Olga Chochłowa, Aleksiej Gorbunow, Andriej Kawun, Walerij Todorowski, Władimir Dubrowin, Kirył Szczennikow, Aleksiej Filsztinski, Natalia Ulianowa, Rodion DołgiriewRok produkcji: 2010 Kraj produkcji: Rosja Czas projekcji: 89 min. Gatunek: dramat Ekstrakt: 70% |