powrót; do indeksunastwpna strona

nr 04 (CVI)
maj 2011

Ciężki młot sprawiedliwości
Kenneth Branagh ‹Thor›
Nordycki Bóg Thor w roli superbohatera, poza komiksową ramą przez długie lata wydawał się zbyt ekstrawagancki by trafić na duży ekran. Odkąd jednak Marvel Studios w pojedynkę realizuje filmy o herosach z własnego uniwersum, nic nie jest już niemożliwe.
ZawartoB;k ekstraktu: 70%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Jakość zrealizowanych uprzednio dwóch części „Iron Mana” i zrestartowanego „Hulka” każą wnioskować, że odseparowanie się od wielkich studiów okazało się decyzją ze wszech miar słuszną. Dzięki temu Marvel wyszedł z marginalnej roli sprzedawcy praw do postaci z którymi Hollywood radził sobie z reguły nie najlepiej. Komiksowy gigant wreszcie może bez przeszkód kreować spójne filmowe uniwersum, którego fani nie obrzucą błotem. Cel takiego zabiegu jest oczywiście jasny: sprawny crossover wszystkich postaci w planowanych na 2012 rok „Avangersach” – legendarnego sojuszu superbohaterów.
Film o asgardzkim Bogu piorunów jest niejako jednym z decydujących testów jakie Marvel robi na widzach przed wspomnianym finałem. Choć na kartach komiksu toczy on epickie wojny i bitwy w obronie rodzinnego Asgardu i dziewięciu światów już od ponad pół wieku, to realizację pełnometrażowego filmu odkładano przez niemal dwie dekady. Historia Thora wyłamuje się bowiem ze schematu typowej opowieści o eksperymentującym geniuszu, wybryku natury czy błędzie naukowym dającym outsiderowi dar niespotykanej mocy. Asgardzki heros to przedstawiciel rzadkiej grupy postaci, które łączą sobą dwa odrębne światy a esencją jego przygody nie jest wyłącznie walka w obronie utrapionej niebezpieczeństwami Ziemi.
Na szczęście na filmową wersję „Thora” fani komiksu nie pójdą tylko z czystego obowiązku. W scenariuszu sprawnie wyważono równowagę między ciężką mitologią, a efekciarskim entouragem. Zresztą warstwa wizualna prezentuje się niezwykle okazale. Złota, królewska architektura Asgardu idealnie zgrywa się w kontraście z ziemską zwyczajnością, obrazując jawny dysonans w życiu czczonego Thora-Boga i wygnanego Thora-człowieka. Sama historia pełni tu raczej rolę wstępu do dalszych przygód syna Odyna. Bowiem Thor zanim stanie się superbohaterem musi przejść drogę odkupienia i poszukiwaniu pokory potrzebnej sprawiedliwemu następcy boskiego tronu. Pokrywa się z to z linią przyjętą przez najlepsze wzory gatunku – przedstawieniu bohatera, który dopiero co zyskuje umiejętności znane z komiksowego pierwowzoru. Dlatego w przypadku Thora większe znaczenie ma postawienie przed nim wyzwania psychologicznego niż fizycznego, które i tak znajdzie swoje miejsce i ujście w obowiązkowo bombastycznej syntezie.
Główny zarzut, jaki można postawić „Thorowi” to niestety element mający być istotą w odbiorze protagonisty filmu. Jego przemiana z aroganckiego i lekkomyślnego awanturnika w dojrzałego i rozważnego obrońcę światów jest bowiem zdecydowanie zbyt płytka. Cierpienie, wynikające z wygnania z rodzinnego świata i kary życia w ziemskich ograniczeniach bez dobrodziejstw boskiej mocy jest niemal niezauważalne, a idące z nim w parze emocje, które powinny targać strąconym z piedestału Bogiem, bledsze od aryjskiej cery nordyckiego herosa. Pod tym względem szekspirowski reżyser Kenneth Branagh nie spełnił powierzonego mu zadania. W „być albo nie być” Thora ewidentnie brakuje swoistej filozoficznej dramaturgii, wyraźnego sygnału, iż w powierzchowności napakowanego ignoranta kryje się mężny i sprawiedliwy heros.
Na szczęście znakomicie fizycznie obsadzony Chris Hemsworth dźwiga nie tylko potężny młot Mjolnir, ale daje swojej roli potężnego kopa. Thor w jego ujęciu to dumny i krewki heros, emanujący przez cały film swoją ogromną nieziemską siłą. Dużo więcej obaw towarzyszyło występowi Natalie Portman, która już raz na poważnie liznęła blockbusterowego kina („Gwiezdne wojny”) co prawie skończyło się dla niej wywrotką kariery. Tym razem jako ozdobnik co prawda nie błyszczy, ale przyzwoicie wpisuje się w rolę towarzyszek herosów. Choć tradycyjnie jest pozostawiona za plecami superbohatera, ale na tyle wyraźnie zaznacza swoją obecność na ekranie, że po seansie nie zapomina się o jej udziale w filmie.
W kolejnym preludium przed decydującym aktem nie doszło do żadnego znaczącego przełomu w gatunku, ale o nim tez nie mogło być mowy. Komiksowe geeki muszą natomiast czuć się dopieszczeni. Liczne nawiązania do poprzednich filmów i przede wszystkich cameo kolejnego Avengera – Hawkeye’a, tylko pobudzają apetyt przed głównym daniem Marvela. Jeśli tylko czekający w kolejce „Kapitan Ameryka” nie zepsuje pozytywnego wrażenia, to przyszły rok w kategorii kina superbohaterskiego może nie kojarzyć się głównie z domknięciem trylogii Mrocznego Rycerza. Choćby częściowe przyćmienie sztandarowego produktu konkurencyjnego DC Comics to dla Marvela już teraz spory sukces.



Tytuł: Thor
Reżyseria: Kenneth Branagh
Scenariusz (film): Mark Protosevich
Rok produkcji: 2011
Kraj produkcji: USA
Dystrybutor (kino): UIP
Data premiery: 29 kwietnia 2011
Gatunek: akcja, fantasy, przygodowy
Wyszukaj w: Wysylkowa.pl
Wyszukaj w:
Wyszukaj w: Allegro.pl
Ekstrakt: 70%
powrót; do indeksunastwpna strona

87
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.