powrót; do indeksunastwpna strona

nr 05 (CVII)
czerwiec-lipiec 2011

Autor
East Side Story: Stwórz sobie świat. Stwórz Rosję!
ciąg dalszy z poprzedniej strony
Na planie filmowym reżyserowi udało się, mimo przedłużającego się cyklu produkcyjnego obrazu, zgromadzić prawdziwą plejadę gwiazd rosyjskiej kinematografii i show-biznesu. Świadczyć to może tylko o tym, że wszystkim bardzo zależało na udziale w tym właśnie projekcie. Główną rolę Wawilena Tatarskiego Ginzburg powierzył czterdziestoletniemu już dzisiaj Władimirowi Jepifancewowi („Szczęściarz”, „Niepokonany”, „Odszkodowanie”), Azadowskiego zagrał z kolei Michaił Jefremow („Prostytutki”, „Park Epoki Radzieckiej”, „12”, „Indygo”, „Piątek. 12”, „Róże dla Elzy”, „Antykiller D.K.: Miłość bez pamięci”, „Dom Słońca”, „Czarna Błyskawica”, „Księga Mistrzów”), a nonkonformistycznego muzyka Giriejewa – lider zespołu rockowego Leningrad Siergiej Sznurow („Zawieszenie broni”). Na drugim planie pojawili się natomiast między innymi: w roli Morkowina – Andriej Fomin („Mała Wiera”, „Pocałuj przez ścianę”), jako Farsuk Farsiejkin – Władimir Mieńszow („Moskwa nie wierzy łzom”); kierowcę Nikołaja Smirnowa zagrał Andriej Panin („Jeździec o imieniu Śmierć”, „Kierowca dla Wiery”, „Swołocz”, „Morfina”, „Iluzja strachu”, „Zaginieni na wojnie”, „Kandahar”, „Spaleni słońcem 2: Oczekiwanie”), Ałłę – Renata Litwinowa („Okrucieństwo”, „Wesołkowie”), Malutę – Iwan Ochłobystin („Paragraf 78”, „Spisek”, „Car”, „Dom Słońca”, „Romans biurowy. Nasze czasy”), Wowczyka Małego – Oleg Taktarow („Tajemnica Czyngis-chana”), Husejna – Jurij Safarow („Bajka o mroku”, „W grze”, „Miraż”, „Spaleni słońcem 2: Oczekiwanie”).
Warto też wspomnieć o udziale w filmie Ginzburga czterdziestosiedmioletniego Aleksandra Gordona (w roli Władimira Chanina) – absolwenta moskiewskiej Wyższej Szkoły Teatralnej imienia Borisa Szczukina, który w latach 1989-1997 mieszkał i pracował (głównie w telewizji) w Stanach Zjednoczonych, a po powrocie do kraju związał się z państwowym Kanałem Pierwszym. Ciekawą postacią jest również grający Dmitrija Pugina Igor Mirkurbanow (rocznik 1960), który – zanim po ukończeniu stołecznego Państwowego Instytutu Sztuk Teatralnych został aktorem – studiował kolejno w Instytucie Przemysłu Naftowego w Moskwie, na politechnice w Tomsku, w Instytucie Kultury w Kemerowie oraz w konserwatorium w Nowosybirsku. Od 1992 roku mieszka w Izraelu, ale w ostatnich pięciu latach systematycznie grywa w filmach produkowanych w Rosji (choć do tej pory wielkiej kariery nie zrobił). Za kamerą w roli operatora reżyser postawił doświadczonego sześćdziesięcioczteroletniego Aleksieja Rodionowa, który ma na koncie współpracę między innymi z Elemem Klimowem („Idź i patrz”, 1985), Władimirem Chotinienko („Muzułmanin”, 1995) oraz Andriejem Krawczukiem („Admirał”, 2008). W ścieżce dźwiękowej wykorzystano muzykę różnych kompozytorów (głównie spoza Rosji); wyjątkiem są piosenki występującego w „Generation ,P’” Siergieja Sznurowa i jego zespołu Leningrad. Obraz Ginzburga nie jest, co prawda, arcydziełem, ale biorąc pod uwagę, że ten żydowsko-rosyjsko-amerykański twórca zdecydował się przenieść na ekran powieść, którą wielu krytyków uznawało za absolutnie się do tego nie nadającą, trzeba mu oddać szacunek. Wszystko też wskazuje na to, że Wiktor Olegowicz rozpoczął modę na adaptowanie Pielewina. W przyszłym roku bowiem do kin ma trafić filmowa wersja „Małego palca Buddy” w reżyserii Amerykanina Tony’ego Pembertona.
powrót; do indeksunastwpna strona

169
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.