Od lat już sześciu redakcje portalu Stopklatka.pl i serwisu Esensja.pl wspólnymi siłami wybierają najlepsze filmy prezentowane w polskich kinach. Za nami pierwszy kwartał 2012 i pierwsze wyniki. Na szczycie zestawienia „Spadkobiercy”. Za nami pierwszy kwartał roku, zwyczajowo ten najlepszy, w którym oglądamy faworytów filmowych nagród, z Oscarami na czele. Oscarowy zwycięzca, niemy francuski „Artysta” trafia więc na naszą listę – ale tuż za podium. Inny oscarowy faworyt „Hugo i jego wynalazek” Martina Scorsese na miejscu dziewiątym. Wyprzedzone w głosowaniu dwóch redakcji zostały one przez swego bezpośredniego konkurenta w walce o nagrody – „Spadkobierców” Alexandra Payne’a, ale też przez pominięty w rozdaniu oscarowym „Wstyd” i naszą rodzimą „Różę”. Najwyraźniej słodko-gorzkie (choć dużo bardziej gorzkie) kino Payne’a z genialnym Georgem Clooneyem grającym wbrew swemu emploi, mówiące więcej o świecie i ludziach niż o historii sztuki filmowej, w dzisiejszych czasach było dla nas bardziej przekonujące, a „Wstyd” i „Róża” – przy wszystkich swych różnicach – bardziej poruszające. OTO LISTA 10. NAJLEPSZYCH FILMÓW I KWARTAŁU W POLSKICH KINACH:  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
1. Spadkobiercy Siłą „Spadkobierców” jest zwyczajność bohaterów. To ludzie popełniający błędy, żyjący w niezrozumieniu własnych oczekiwań i siebie nawzajem, mający problemy z komunikacją i wyrażaniem uczuć. Nie są wspaniałomyślni, muszą walczyć ze swoimi demonami, żeby postąpić tak, jak powinni. George Clooney doskonale rozumie zamysł Payne’a, pokazując Kinga jako człowieka dobrego, ale słabego i emocjonalnie zamkniętego. Na próżno szukać na ekranie Clooneya, jakiego znamy z pierwszych stron gazet i wywiadów telewizyjnych – w „Spadkobiercach” staje się starszym facetem z problemami, ojcem dwóch dziewcząt, z którymi musi przetrwać wielki życiowy dramat. Chociaż punktem wyjścia scenariusza faktycznie jest wielki życiowy dramat, to Payne trzyma się konwencji słodko-gorzkiej, łagodnej i melancholijnej, zdecydowanie odcinając się od teatralnej rozpaczy. Dzięki temu „Spadkobiercy” to film bliski widzowi, z emocjami niezakrzyczanymi pustymi słowami.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
2. Wstyd Reżyser niewiele mówi wprost, pozwala nam się domyślać, popełniać błędy, źle oceniać postaci i ich reakcje, mijać się z celem albo zderzać z murem, który przed nami stawiają. Kiedy z impetem na niego wpadamy, łatwo rozbić sobie głowę. Ciało się jednak nie liczy, jest po to, żeby je eksploatować. Istotne są rany, które powstają głębiej; pieczołowicie zaszyte, nigdy się nie goją. McQueen jest na tyle delikatny, by je precyzyjnie badać nie rozrywając przy okazji szwów.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
3. Róża „Róża” to nie tylko bezdyskusyjnie najlepszy film minionego festiwalu w Gdyni, to także jeden z najlepszych polskich filmów ostatniego dwudziestolecia, a nawet jeden z najlepszych polskich filmów wszech czasów. Wrażenie oszałamiające, Smarzowski sięgnął wreszcie po nie swój scenariusz (kolejny szok: za znakomity skrypt odpowiada znany wcześniej z zarżnięcia „Wiedźmina” Michał Szczerbic) i opowiedział odrobinę inną od dotychczasowych historię, choć mieszczącej się w skrajnie pesymistycznej estetyce swego kina. „Róża” to opowieść o miłości w wyjątkowo paskudnych czasach (naturalistyczna przemoc to jeden z głównych składników filmu), przedstawiająca losy jednostek na tle zapomnianego dziś dramatu całego narodu mazurskiego, koncertowo zagrana przez Marcina Dorocińskiego, Agatę Kuleszę i resztę aktorskiej ekipy, z szeregiem niezapomnianych scen. „Róża” to także bolesny wyrzut dla naszej historii, ale też uniwersalne pytanie o przyczyny przemocy i opresji. Nie wątpię, że kilka scen przejdzie do historii naszego kina – śmierć jednej z bohaterek pokazana w formie usypiania zmęczonego dziecka, szalony śmiech Lecha Dyblika i Marcina Dorocińskiego, zbiorowy gwałt, skrajnie poruszający finał… Film, o którym pamięta się jeszcze wiele tygodni po seansie.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
4. Artysta Rzadko kiedy w przypadku filmu tej klasy widać, że nie jest wykalkulowany, obliczony na maraton po festiwalach, tylko powstał, jak choćby „Cinema Paradiso”, z autentycznej miłości do kina. Nie sprowadzałbym jednak „Artysty”, jak większość kolegów krytyków, wyłącznie do roli pięknej błyskotki; film genialnie oddaje stan ducha człowieka u progu wielkich zmian i towarzyszące temu lęki, nadzieje, próby odnalezienia się w nowej rzeczywistości. Hazanavicius metaforyzuje bez słów (oniemiająca, nomen omen, sekwencja snu, rozpoczynająca się dźwiękiem szklanki, to już teraz klasyka), ale też do unaocznienia skomplikowanych procesów myślowych zachodzących w głowie bohatera (wybitny Dujardin) nie potrzebuje piętnastominutowego najazdu na jego twarz i anturażu bezhoryzontalnego pustkowia, jak u tych wszystkich niemożebnie nudzących pupilków krytyki. Wielkie kino.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
5. Dziewczyna z tatuażem Najbardziej komercyjny projekt Finchera od czasów „Panic Room”. Nie znaczy to oczywiście, że „Zodiak” czy „Social Network” nie miały komercyjnych ambicji, ale dlatego, że tym razem Fincher nie próbuje sprzedawać czegokolwiek, nie próbuje eksperymentować, tylko po prostu opowiada rzetelnie cudzą historię. Co jednak go wynosi ponad przeciętny thriller… to właśnie Fincher. Mamy tu przegląd wypróbowanych chwytów – z „Azylu” właśnie, z „Siedem”, z „Zodiaka”, ale też parę innych trademarków Finchera, dzięki którym film wybija się ponad przeciętność. No i oczywiście Lisbeth Salander, jedna z ciekawszych bohaterek ostatnich lat, świetnie zagrana przez Rooney Marę, ale jej postać to oczywiście głównie zasługa Larssona. W sumie – kawał bardzo solidnej rzemieślniczej roboty, znakomita rozrywka, ale nie koncentrująca się na głębszych przesłaniach, tak ważnych przecież dla literackiego pierwowzoru.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
6. Rzeź Roman Polański nie zawiódł oczekiwań. Jego "Rzeź" zmiotła z ust krytyków wszelkie wątpliwości, co do tego, że reżyser "Noża w wodzie" (1961) nie wrócił do formy sprzed lat. Zrealizował film minimalistyczny, znakomicie zainscenizował sceny, po mistrzowsku rozegrał sytuacje, z czwórki doskonałych aktorów wycisnął siódme poty i udowodnił, że dobrze napisany scenariusz wystarczy, by film nosił wszystkie znamiona dzieła sztuki.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
7. Martha Marcy May Marlene Lucy i Ted uprawiają seks. W środku nocy do ich pokoju wchodzi Martha. Kładzie się na brzegu łóżka i zwija w kłębek, jak przestraszone dziecko. Para jest oburzona. Zapalają się światła. "Byliście przecież po drugiej stronie łóżka...", mówi dziewczyna. W odpowiedzi słyszy tylko pytanie, co jest z nią nie w porządku? Martha nie wie. Zachowuje się tylko tak, jak ją nauczono. To w domu jej siostry Lucy panują inne zasady. W filmie Seana Durkina "Martha Marcy May Marlene", górę nad wszystkim bierze jednak paranoja, która powstaje po zmieszaniu składników definiujących światy obu kobiet.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
8. Wszystkie odloty Cheyenne’a Były rockowy gwiazdor i nazista z drugiej wojny światowej. Jest coś, co ich łączy? Film Paolo Sorrentino "This Must Be The Place" udowadnia, że prawie wszystko. Przeprowadzona między nimi analogia przewraca do góry nogami dotychczasowe próby interpretacji Holokaustu jako wydarzenia, które (jak nam się wydaje) dobrze znamy. Jedyną rzeczą, jakiej obecnie doświadczamy jest nieobecność i pustka, a nie trauma, która trawiła dusze poprzednich pokoleń.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
9. Hugo i jego wynalazek Hasło „familijny film Martina Scorsese” tylko pozornie brzmi równie abstrakcyjnie, co „komedia romantyczna Andrieja Tarkowskiego”, czy „adaptacja „Anny Kareniny” wg Quentina Tarantino”."Hugo i jego wynalazek” stanowi kufer bez dna, z którego magik Scorsese co chwilę wyciąga kolejne skarby. Nowy film reżysera zaskakująco zgrabnie wpisuje perspektywę nostalgiczną w ramy opowieści inicjacyjnej a w dodatku stanowi ujmującą wyprawę do prapoczątków kinofilii. Choć wciąż wolę w ujęciu Scorsese bajki dla nieco bardziej niegrzecznych dzieci, wyprawa na nieznane terytorium gatunkowe zakończyła się dla niego pełnym sukcesem.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
10. Muppety Zaskakujące jest to, do jakiego stopnia twórcy nowych „Muppetów” postanowili zagrać na nostalgii do dawnego show. Oczywiście, nie mogło być inaczej, to przecież najlepszy sposób na sprawdzenie do kin 40-latków z dziećmi, ale ten film nie tylko rozgrywa nostalgię za ukochanymi bohaterami, nie tylko jest przepełniony wspomnieniami i nawiązaniami, ale jego główny temat i motyw przewodni to także nostalgia. Kompletowanie dawnego zespołu, odbudowa teatru jest pewnym pragnieniem powrotu do pięknych czasów dzieciństwa, czyli tym, co zawsze sprawdzało się u Disneya. A że przy tym dostajemy dużo humoru i kapitalnych metafilmowych pomysłów – to już tylko bonus.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Moja łódź podwodna Można dzięki nim niszczyć, rozgrzewać, przekształcać, obrabiać i prowadzić badania na temat właściwości materiałów i połączeń między nimi. Dzięki małej długości fali, ultradźwięki pozwalają na uzyskanie precyzyjnych obrazów przedmiotów. Piętnastoletni Olivier Tate, bohater "Mojej łodzi podwodnej" chce wiedzieć, jak dokładnie wyglądają sprawy wokół niego. Ani od natury ani od techniki nie dostał jednak w darze sonaru. Nie przeszkadza mu to domyślać się, że prawdziwe życie toczy się w głębi. Na powierzchni widać tylko słabe refleksy zjawisk. Olivier desperacko nurkuje bez maski tlenowej. Pływa do utraty tchu.
Tytuł: Spadkobiercy Tytuł oryginalny: The Descendants Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: USA Data premiery: 17 lutego 2012 Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Wstyd Tytuł oryginalny: Shame Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Wielka Brytania Data premiery: 24 lutego 2012 Czas projekcji: 99 min. Gatunek: dramat
Tytuł: Róża Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Polska Data premiery: 3 lutego 2012
Tytuł: Artysta Tytuł oryginalny: The Artist Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Belgia, Francja Data premiery: 10 lutego 2012 Czas projekcji: 100 min Gatunek: dramat, komedia, melodramat
Tytuł: Dziewczyna z tatuażem Tytuł oryginalny: The Girl with the Dragon Tattoo Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Niemcy, Szwecja, USA, Wielka Brytania Dystrybutor: UIP Data premiery: 13 stycznia 2012 Gatunek: dramat, kryminalny, thriller
Tytuł: Rzeź Tytuł oryginalny: Carnage Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Francja, Niemcy Data premiery: 20 stycznia 2012 Czas projekcji: 79 min. Gatunek: dramat
Tytuł: Martha Marcy May Marlene Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: USA Data premiery: 23 marca 2012 Czas projekcji: 120 min. Gatunek: dramat, thriller
Tytuł: Wszystkie odloty Cheyenne’a Tytuł oryginalny: This Must Be The Place Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Francja, Irlandia, Włochy Dystrybutor: ITI Cinema Data premiery: 16 marca 2012 Czas projekcji: 118 min. Gatunek: dramat, kryminalny, thriller
Tytuł: Hugo i jego wynalazek Tytuł oryginalny: Hugo Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: USA Dystrybutor: UIP Data premiery: 10 lutego 2012 Gatunek: familijny
Tytuł: Muppety Tytuł oryginalny: The Muppets Obsada: Zach Galifianakis, Amy Adams, Jason Segel, Rashida Jones, Chris Cooper, Mila Kunis, Selena Gomez, Neil Patrick Harris, Emily Blunt, Jack Black, John Krasinski, Danny Trejo, Whoopi Goldberg, Billy Crystal, Ricky GervaisRok produkcji: 2011 Kraj produkcji: USA Data premiery: 20 stycznia 2012 Gatunek: familijny, komedia
Tytuł: Moja łódź podwodna Tytuł oryginalny: Submarine Rok produkcji: 2010 Kraj produkcji: USA, Wielka Brytania Data premiery: 27 stycznia 2012 Gatunek: dramat, komedia |