Internetowa Aukcja Sztuki Współczesnej – zakończenie 24 kwietnia (wtorek), godz. 12:01.  | Nikifor Krynicki - Ulica, akwarela, papier, 25.5×16 cm
|
Wśród obiektów, które wyselekcjonowaliśmy na aukcję, znajdują się prace m.in: Bereźnickiego, Dudy-Gracza, Dwurnika, Fangora, Fijałkowskiego, Gierowskiego, Lebensteina, Maciejowskiego, Menkesa, Markowskiego Młodożeńca, Nikifora, Nowosielskiego, Picassa, Tarasina, Yerki i innych. Wszystkie prace można obejrzeć w galerii Agry, Wilcza 60, Warszawa, godz. 11-18. Nikifor – malarz samouk, przedstawiciel sztuki naiwnej był Łemkiem, człowiekiem cierpiącym na zaburzenia słuchu i mowy. Na jego twórczość zwrócono uwagę już w latach trzydziestach, ale prawdziwe odkrycie fenomenu Nikifora nastąpiło dopiero po wojnie. Malować zaczął bardzo wcześnie – najdawniejsze znane prace pochodzą jeszcze sprzed roku 1920. Malował akwarelą, wykorzystując każdy dostępny kawałek papieru, okładki zeszytów, opakowaniach papierosów. Tworzył całe serie obrazków przedstawiających architekturę, postacie świętych, portrety i autoportrety. Swoje prace podpisywał niezrozumiałymi ciągami drukowanych liter. W 1962 r. otrzymał nazwisko „Krynicki”.  | Markowski Eugeniusz - Diabeł, gwasz, papier, 47×31.3 cm
|
Eugeniusz Markowski (Warszawa 8 XI 1912 – Warszawa 24 II 2007) studiował w warszawskiej ASP, dyplom u prof. Tadeusza Pruszkowskiego uzyskał w 1939. Brał udział w kampanii wrześniowej i obronie Warszawy. W latach 1940-1950 przebywał we Włoszech, gdzie związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative i z Art Club w Rzymie. Zajmował się też projektowaniem scenografii dla rzymskiego Teatro delle Arti. Był dziennikarzem i dyplomatą we Włoszech i Kanadzie (1945-1955). Po powrocie do kraju był dyrektorem Biura Współpracy Kulturalnej z Zagranicą Ministerstwa Kultury i Sztuki (1960-1969), następnie wykładowcą i profesorem ASP w Warszawie (1969-1984). Współ-pracował jako scenograf z Operą Gdańską i teatrami warszawskimi. W 1963 reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo, miał kilka wystaw indywidualnych. Jego ekspresyjny styl malowania, bezpośredniość i pewna rubaszność figuratywnych przedstawień walk i zmagań spowodowały, że w latach 80. uznano go za prekursora „nowodzikich”.  | Nowosielski Jerzy - Skulona, 1997, serigrafia barwna, karton, 92.4×65.2 cm
|
Jerzy Nowosielski w 1940 zaczął studia w Kunstgewerbeschule w Krakowie. W 1942 przebywał przez niecały rok w Ławrze św. Jana Chrzciciela pod Lwowem. Studiował tam sztukę malowania i historię ikon. Po powrocie do Krakowa w 1943 nawiązał ponowne kontakty z kręgiem przyszłej Grupy Krakowskiej. Po wojnie kontynuował studia w ASP w Krakowie pod kierunkiem prof. Eugeniusza Eibischa (1945-1947). Na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948/49 pokazał obrazy utrzymane w nurcie abstrakcji geometrycznej. W latach socrealizmu nie wystawiał, zajmując się w tym czasie scenografią oraz malowaniem cerkwi i kościołów. W 1955 w Łodzi zaprezentował swą pierwszą wystawę indywidualną, w 1956 wziął udział w XXVIII Biennale w Wenecji. W latach 1957-1962 był pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, następnie w Akademii krakowskiej, gdzie wykładał na Wydziale Malarstwa do przejścia na emeryturę w 1993. W drugiej połowie lat 50. osiągnął charakterystyczny styl aktów, pejzaży i scen figuralnych we wnętrzach, który zawdzięczał swej fascynacji ikoną i doświadczeniom z malarstwem sakralnym. W 1976 podjął na nowo realizacje monumentalne, wykonując m.in. malowidła ścienne, stacje Drogi Krzyżowej i projekty witraży w kościele Opatrzności Bożej w Wesołej pod Warszawą (1976-1979). Artysta powszechnie uznawany był za autorytet w dziedzinie sztuki zakorzenionej w wartościach duchowych. Zmarł 21 lutego 2011 w Krakowie.  | Tarasin Jan - Zasłona, 1992/93, akwarela, papier, 39.2×29.2 cm
|
Jan Tarasin (Kalisz 11 IX 1926 – Anin 8 VIII 2009) studiował malarstwo w ASP w Krakowie pod kierunkiem prof. Zbigniewa Pronaszki (1946-1951). Jeszcze jako student zadebiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948/49. W połowie lat 50. stworzył cykle litografii: „Nowa Huta i jej mieszkańcy„, 1954, „Dom„, 1955). W pierwszym przeciwstawił się oficjalnemu optymizmowi, w drugim, operując symboliką martwej natury, zawarł treści egzystencjalne i odnoszące do niedawnego dramatu wojny. Po 1956 zaczął malować obrazy niefiguratywne. Układy wyodrębnionych elementów (określanych jako „przedmioty„) umieszczane były przez artystę na płaszczyźnie (cykl „Wnętrze„, 1957) ), lub w aluzyjnej przestrzeni (cykle „Uczta„, 1957, „Brzeg„, 1962-1964, „Przedmioty policzone„, od 1968, „Antykwariat„, 1968). Zasada ta utrzymuje się w jego malarstwie w następnych latach, różnice między okresami twórczości dotyczą sposobu opracowania „przedmiotów„ i ich usytuowania w przestrzeni obrazu lub wobec tła. Od lat 70. „przedmioty„ zmieniają się w graficzne, zwykle czarne znaki na jasnych tłach (cykl „Kolekcja„, od 1971). Tła z kolei bywają iluzyjnie przestrzenne, zróżnicowane walorowo, miękkie. W latach 90. artysta wrócił do kolorystycznego, bardziej malarskiego rozwiązywania zarówno znaków, jak i teł, często ciemnych lub przenikających się z „przedmiotami„ (cykl „Wylęgarnia przedmiotów„, 1992). Tarasin od 1962 jest członkiem „Grupy Krakowskiej„. W 1963-67 uczył na Wydziale Architektury Wnętrz krakowskiej ASP. W 1967 przeniósł się do Warszawy, w 1974 podjął pracę pedagogiczną na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. W 1987-90 był rektorem tej uczelni. W 1976 otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, w 1984 Nagrodę im. Jana Cybisa.; Nagroda na MB Sztuki w San Marino 1965. Równolegle z malarstwem zajmuje się rysunkiem i grafiką – do lat 60. litografią, od 1974 serigrafią. W 1974-1981 wydał 8 autorskich „Zeszytów„ z serigrafiami i własnymi tekstami. W 1995 w Galerii Zachęta odbyła się wystawa artysty, której towarzyszył monograficzny katalog. Agra-Art Dom Aukcyjny – Galeria00-679 Warszawa, ul. Wilcza 60 tel. +48 22 625 08 08 fax +48 22 625 06 09 Czynne: w dni powszednie od godz. 11:00 do 18:00, w soboty od 11:00 do 15:00 |