powrót; do indeksunastwpna strona

nr 5 (CXVII)
czerwiec 2012

Klasyka z klasą: Dolce vita herosa
Tytułowy bohater „Diabolika” potrafi wybrnąć z opresji równie gładko co Ethan Hunt, ma więcej gadżetów niż Batman a kobiety mógłby pozazdrościć mu nawet sam James Bond. Do tego jest nieuchwytnym arcyzłodziejem i bezlitosnym przestępcą, zaskarbiającym sobie od razu sympatię widza. I jak tu nie kochać włoskiego kina?

W naszym cyklu co dwa tygodnie prezentujemy wybrane tytuły należące do klasyki kina. Niekoniecznie bardzo znane, niekoniecznie obsypane nagrodami, ale z pewnością nadal warte uwagi.

Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Jeśli nie słyszeliście nigdy o zamaskowanym Diaboliku, to znaczy, że wybór jego kinowych przygód do cyklu mniej poznanych klasyków jest jak najbardziej na miejscu. Film nakręcony pod producenckimi auspicjami magnata kinematografii z półwyspu apenińskiego – Dino deLaurentisa – był jedną z pierwszych poważnych ekranizacji perypetii bohatera rodem z komiksu. Kiedy amerykańscy koledzy po fachu znajdowali miejsce jedynie w młodzieżowych serialach w przedpołudniowych ramówkach, to właśnie „Diabolik” odważnie przecierał szlaki na dużym ekranie, po którym obecnie tak dumnie kroczą herosi zza Oceanu. W latach 60. włoskie kino bowiem przechodziło swoisty renesans. Leone szalał na polu spaghetti westernów, Fellini i Antonioni brylowali na festiwalach, a filmy mondo zdobywali rzeszę zwolenników. Nic dziwnego zatem, że zgodnie ze słowami jednej z piosenek z „Nine”, każdy marzył by choć przez chwilę żyć tak jak we włoskim filmie. Nawet superbohaterowie.
Diabolik nie jest jednak typową postacią jaką znamy choćby z obecnych przygód superbohaterów. Jego działalność ma więcej z Fantomasa. W kręgu jego zainteresowań nie leży ratowanie świata czy żywot współczesnego Robin Hooda. Wszystkie jego dokonania służą wyłącznie własnej zabawie i są środkiem do celu osobistej satysfakcji z osiągnięcia niemożliwego i pożądanego. Smakowitym kąskiem dla łakomego ego karmiącego się udanym przechytrzeniem czujnych stróżów prawa i poczuciem absolutnej bezkarności. Diabolik to w pewnym sensie Tony Stark po odjęciu altruizmu. Kobieciarz i zblazowany egocentryk uzależniony od adrenaliny, bogactwa i złej sławy. Mieszka w tajemniczej podziemnej jaskini, kocha się z posągową blondynką w otoczeniu milionów dolarów i planuje kolejne skoki.
Można się tylko zastanawiać dlaczego tak z pozoru negatywna postać stała się ulubieńcem wiernych czytelników komiksu jak i widzów. Diabolik uosabia wszystko co jest tożsame bardziej z arcyłotrem niż podziwianym herosem. Ten swoisty anty-heroizm to jednakże także siła. Zagadkowego bohatera nie można bowiem przypisać do jasnego podziału dobra i zła. Co prawda kradnie, ale tak od bogaczy jak i od mafii. Umyka z łatwością przed policją, ale tylko dlatego, że ta tak zaciekle chce go schwytać. W swoim niezachwianym indywidualizmie i oderwaniu od rzeczywistości Diabolik nie uznaje autorytetów, nie czci żadnej religii i zasad a jednak widz zdaje sobie sprawę, że nawet przy pozornej perfekcji jest on tylko człowiekiem. Tak jak każdy potrzebuje emocji i wyzwań, ale też wytchnienia i ukojenia, najlepiej w ramionach ukochanej partnerki Evy – jego jedynej słabości, którą musi mieć każdy heros z krwi i kości.
Jak wieść niesie, „Diabolik” może szczycić się mianem jednej z najwierniejszych adaptacji komiksu jakie powstały w ubiegłym wieku. Nakręcony w 1967 roku za stosunkowo niewielkie pieniądze (około 500 tysięcy dolarów) przez starego wyjadacza kina klasy B. Mario Bavę, przenosi na ekran ogólny eskapistyczny klimat komiksu, który w połączeniu ze sprawną realizacją stał się wzorcową kombinacją wartkiej sensacji, lekkiej farsy i włoskiego romansu z odrobiną wizualnej pikanterii. To właśnie dlatego „Diabolik” może godnie reprezentować utopijne miejsca na mapie kinematografii gdzie gna się przed siebie za kółkiem sportowego Jaguara, kocha na zabój, a wielki świat co dzień leży u stóp. I jak tu nie kochać włoskiego kina?



Tytuł: Diabolik
Reżyseria: Mario Bava
Rok produkcji: 1968
Kraj produkcji: Francja, Włochy
Czas projekcji: 105 min.
Gatunek: akcja, komedia, kryminał
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Skąpiec.pl
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w: Kulturowskazie
powrót; do indeksunastwpna strona

95
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.