Od 21 września 2012 roku do 13 stycznia 2013 roku w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie odbędzie się wystawa prac Andrzeja Wróblewskiego pt. „Patrzeć wciąż naprzód”.  | Autoportret z żoną Teresą, 1954
|
Po 16 latach od czasu wielkiej retrospektywy dzieł Andrzeja Wróblewskiego Muzeum Narodowe w Krakowie zaprasza 21 września na otwarcie kolejnej wystawy prezentującej bogaty dorobek tego wybitnego powojennego twórcy. Ekspozycja pt. „Andrzej Wróblewski. Patrzeć wciąż naprzód” będzie prezentowana w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie.  | Andrzej Wróblewski, Dziecko z zabitą matką (Syn i zabita matka), 1949; olej na płótnie
|
Andrzej Wróblewski był malarzem, krytykiem sztuki i publicystą. Do dziś jest legendą polskiej sztuki XX wieku. Zmarł młodo, w wieku niespełna 30 lat, pozostawiając po sobie bogaty i różnorodny dorobek artystyczny. Inspirował artystów kolejnych pokoleń, m.in. krakowską grupę Wprost i warszawską Gruppę. ![Andrzej Wróblewski, Bez tytułu, (Czarna chorągiew) [Kości i czarna flaga], niedatowany](../img/ilustr/13,25,2.jpg) | Andrzej Wróblewski, Bez tytułu, (Czarna chorągiew) [Kości i czarna flaga], niedatowany
|
Wystawa „Andrzej Wróblewski. Patrzeć wciąż naprzód” łączy prace ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie oraz krakowskich kolekcji publicznych i prywatnych w cztery przenikające się narracje. Jak piszą kuratorzy wystawy Magdalena Ziółkowska i Wojciech Grzybała, „… Ich trzon wyznaczają poszukiwania języka sztuki nowoczesnej, począwszy od postulatu sztuki wyrazistej, przeszywającej, dzięki której „zajrzycie do wnętrza człowieka„ (jak komentował Wróblewski I Wystawę Sztuki Nowoczesnej w 1948 r.), po deklarację sztuki socrealistycznej z początków lat 50. – sztuki czytelnej, tematowej, „obliczonej na szeroki zasięg społeczny„, pozbawionej przekształceń, fotograficznej i „zgodnej z wyobraźnią masowego widza„. W ostatnich miesiącach twórczości, późną jesienią 1956 r. Wróblewski doszedł do kolejnej formuły malarstwa figuratywnego. Otaczający świat nie był dłużej skonstruowany z geometrycznych figur ani zbudowany przez zrzeszonych w ZAMP studentów. Był światem wewnętrznych napięć, poszukiwań i zmagań z samym sobą.”  | Andrzej Wróblewski, Poczekalnia II (Ukrzesłowienie I), 1956; olej na płótnie
|
Obok najbardziej znanych płócien ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, takich jak: Poczekalnia II (Ukrzesłowienie I) z 1956 r., Kompozycja (Rodzina) z 1957 r., Dziecko z zabitą matką (Syn i zabita matka) z 1949 r. czy Rozstrzelanie poznańskie (Rozstrzelanie II (poznańskie)) z 1949 r., na wystawie pojawią się prace rzadziej eksponowane. Należą do nich: płótno Ślepa à la Velázquez (Niewidoma) (1956), gwasze na papierze z lat 1956–1957 – (Kobiety i krowa), (Drzewa i miasto), monotypia (Mucha), jak również nie eksponowane wcześniej w Polsce: drzeworyt (Żongler) (1946), szkice do serii Rozstrzelań, cykl Żałobna wieść (1953), stworzony po śmierci Stalina, i liczne litografie o tematyce socrealistycznej.  | Andrzej Wróblewski, Montaż Wielkiego Pieca (Nowa Huta), 1953; tusz, papier
|
|