 | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
10. Anna Karenina Gdy kręci się ekranizację słynnej, jednej z najsłynniejszych powieści wszech czasów po raz nie wiadomo już który, należy zadbać o jakiś wyróżnik, o coś, co uzasadniałoby kolejną wersję. Joe Wright o to zadbał, a przy okazji nie utracił nic z siły samej klasycznej opowieści. Stylizacja na przedstawienie teatralne sprawdza się zadziwiająco dobrze. Z jednej strony podziwiamy pomysłowość inscenizacji niektórych scen, z drugiej – wszystko to jest bardzo atrakcyjne wizualnie. Jeśli miał to być dowód na to, że umowność nie wpływa na odbiór opowiadanej historii, to udał się doskonale. Widz do umowności przyzwyczaja się bardzo szybko, podziwia pomysły i chłonie fabułę. Z pewnością więcej w wersji Wrighta dramatów Anny Kareniny niż obrazu rosyjskiej społeczności, tradycyjnie też angielscy aktorzy wymawiają rosyjskie nazwy i nazwiska w sposób nieodmiennie kojarzący się z „Miłością i śmiercią” Woody’ego Allena, ale historia tytułowej bohaterki wybrzmiewa z pełną siłą i w pełnej gamie emocji. Filmowy eksperyment sprawdzający się jako kino popularne? Wrightowi się udało. Konrad Wągrowski  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
9. Spadkobiercy Siłą „Spadkobierców” jest zwyczajność bohaterów. To ludzie popełniający błędy, żyjący w niezrozumieniu własnych oczekiwań i siebie nawzajem, mający problemy z komunikacją i wyrażaniem uczuć. Nie są wspaniałomyślni, muszą walczyć ze swoimi demonami, żeby postąpić tak, jak powinni. George Clooney doskonale rozumie zamysł Payne’a, pokazując Kinga jako człowieka dobrego, ale słabego i emocjonalnie zamkniętego. Na próżno szukać na ekranie Clooneya, jakiego znamy z pierwszych stron gazet i wywiadów telewizyjnych – w „Spadkobiercach” staje się starszym facetem z problemami, ojcem dwóch dziewcząt, z którymi musi przetrwać wielki życiowy dramat. Chociaż punktem wyjścia scenariusza faktycznie jest wielki życiowy dramat, to Payne trzyma się konwencji słodko-gorzkiej, łagodnej i melancholijnej, zdecydowanie odcinając się od teatralnej rozpaczy. Dzięki temu „Spadkobiercy” to film bliski widzowi, z emocjami niezakrzyczanymi pustymi słowami. Ewa Drab  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
8. Hobbit: Niezwykła podróż Śródziemie wróciło do kin! Wszyscy zainteresowani tematem zdążyli się pewnie zorientować, że recenzje pierwszej części „Hobbita” nie są tak entuzjastyczne, jak to miało miejsce w przypadku „Władcy Pierścieni”. Fani filmowych adaptacji Tolkiena mogą być jednak spokojni. „Niezwykła podróż” nie jest dla „Władcy” tym, czym dla oryginalnej trylogii „Gwiezdnych Wojen” było „Mroczne Widmo”. Problem „Hobbita” nie polega na tym, że jest filmem słabszym niż „Władca Pierścieni”. Bierze się on raczej stąd, że jest on „tylko” tak samo dobry, a nie może już liczyć na efekt świeżości, na którym korzystał „Władca”. Nie było przed trylogią o Pierścieniu filmu fantasy zrobionego z takim rozmachem oraz na tak wysokim poziomie artystycznym. Teraz, widownia po ośmiu częściach „Harry’ego Pottera” oraz po pierwszej trylogii Jacksona jest dużo bardziej wybredna. Jeśli jednak spojrzymy na „Hobbita” po prostu jak na nowy film, a nie jako następcę dzieła, które zgarnęło w sumie siedemnaście Oscarów, to okaże się, iż reżyser Peter Jackson i spółka nadal są w formie i znowu zaserwowali widzom przepyszną filmową ucztę. Tomasz Markiewka  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
7. Skyfall W „Skyfall” nie ma ani jednej fałszywej nuty: to istna symfonia nowoczesności zgrabnie połączonej z tradycją. Pięćdziesięciolecie pierwszego filmu o agencie 007 przynosi dzieło różniące się od poprzednich, jednak w każdej niemal chwili znacząco o nich przypominające, dzieło będące wspaniałym hołdem dla całej serii. W orkiestrze „Skyfall” wszystko gra zgodnie z ruchami batuty pana Mendesa: dopracowane estetycznie zdjęcia Rogera Deakinsa; piękna Berenice Malhore – dziewczyna Bonda, równie a nawet bardziej seksowna i pociągająca niż piękności z poprzednich części; wzbudzająca ciarki piosenka Adele, w tle otwierającej film czołówki brzmiąca o wiele lepiej niż poza nią; scenariusz – nie lekki jak dotychczasowe skrypty, lecz emocjonalny i doniosły – ukazujący legendę, którą stał się Bond na przestrzeni lat. Legendę inteligentną, rozrywkową i, co najważniejsze, niesamowicie wiarygodną i wciągającą. Gabriel Krawczyk  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
6. Nietykalni Największy sukces francuskiego kina ostatnich lat. „Nietykalni” dotykają wielu bolesnych aspektów życia (niepełnosprawność, wykluczenie społeczne, śmierć bliskiej osoby), lecz robią to z tak niesamowitą lekkością i swobodą, że cały negatywny ładunek emocjonalny zostaje zniwelowany. Duża w tym zasługa rozbrajająco bezpretensjonalnego Drissa, którego prostoduszność i otwartość pozwala nabrać oczyszczającego dystansu do każdej dziedziny życia. W czasach, w których media epatują pesymistycznymi obrazkami, „Nietykalni” przywracają wiarę w człowieka i, co najważniejsze, robią to bez nachalnego dydaktyzmu i silenia się na ckliwość. Doskonały duet aktorski rozbraja szczerym i krzepiącym humorem, który nastraja pozytywnie i jest doskonałą odtrutką na szeroko rozumiany kryzys. Zwłaszcza, że inspiracją dla filmu stały się prawdziwe wydarzenia. Nic dziwnego, że film okazał się międzynarodowym sukcesem. Czyżby francuska odpowiedź na „W stronę morza”? Krystian Fred  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
5. Róża Szkoda, że w zeszłym roku opublikowaliśmy ranking najlepszych polskich filmów wszech czasów. Szkoda – bo gdybyśmy zaczekali kilka miesięcy, z pewnością pojawiłaby się w nim „Róża” Wojtka Smarzowskiego. I to z pewnością na jednym z czołowych miejsc. Smarzowski nakręcił dzieło kompletne. Film ważny, ukazujący zapomniany dramat całego narodu, odsłaniający zapomnianą i niezbyt chlubną kartę naszej historii, jednocześnie opowieść szczerze wzruszającą na zwykłym ludzkim poziomie, mistrzowsko zagraną, z szeregiem niezapomnianych scen i uniwersalnymi pytaniami o przyczyny przemocy i opresji. „Róża” Wojtka Smarzowskiego to dzieło rozdzierające – nie ma chyba lepszego określenia dla tego filmu. Konrad Wągrowski  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
4. Avengers Wbrew pozorom zebranie w jednym filmie kilku indywidualnych bohaterów nie stworzyło wrażenia przesytu, a wręcz przeciwnie – „Avengers” niosą ze sobą wartość dodaną i są lepsi niż każda wcześniejsza przygoda dowolnego marvelowskiego superbohatera z osobna. Ale „Avengers” nie są w żadnej mierze filmem budowanym wokół jednego bohatera – ich siłą jest równy i inteligentny podział czasu ekranowego. U Whedona każda postać ma swoje pięć minut, ale też każda integruje się z pozostałymi – jest czas na wzajemne docinki i na walkę ramię w ramię. Takie podejście sprawdza się też doskonale w scenach akcji, bo twórcy „Avengers” za cel postawili sobie przedstawienie DRUŻYNY. Doświadczony reżyser, producent i scenarzysta filmów oraz komiksów, miłośnik tych ostatnich, stworzył idealnego letniego blockbustera, z sympatycznymi i dobrze znanymi postaciami, pełnego humoru, znakomitych efektów specjalnych i nieprzesadnie patetycznego. A przy tym nakręcił film wyjątkowo wierny komiksowemu oryginałowi, co przecież nie jest prostym zadaniem. Chapeau bas! Jakub Gałka  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
3. Miłość Jak najbardziej zasłużona Złota Palma w Cannes oraz Europejskie Nagrody Filmowe dla najlepszego obrazu i indywidualne dla niemieckiego reżysera Michaela Hanekego oraz odtwórców głównych ról: Emmanuelle Rivy i Jean-Louisa Trintignanta. Gdyby Haneke dodatkowo otrzymał europejskiego Oscara za scenariusz, też nikt nie powinien być zaskoczony. „Miłość” to bowiem bardzo skromny od strony technicznej, ale wirtuozerski w warstwie fabularnej – ba! dialogi to prawdziwe mistrzostwo świata (w niczym nie ustępują chociażby genialnemu „Rozstaniu” Asghara Farhadiego) – dramat psychologiczny z życia artystycznego małżeństwa po osiemdziesiątce. Film Hanekego to nadzwyczaj wzruszający portret odchodzenia – dosłownego, nie symbolicznego. Pokazany w sposób realistyczny, ale nie naturalistyczny (jak to niekiedy reżyser miał w zwyczaju). Z dużą delikatnością i szacunkiem dla wieku bohaterów i wcielających się w nich aktorów. Riva i Trintignant grają zresztą wybornie, z umiarem – tak, aby oddziaływać na uczucia, ale niekoniecznie zmuszać do łez szantażem emocjonalnym. I chociaż o miłości nie ma w „Miłości” praktycznie wcale mowy, widz ani przez chwilę – nawet po dramatycznym finale – nie może mieć wątpliwości, że to, co łączyło Anne i Georges’a u kresu ich życia, to najpiękniejszy afekt, jaki można sobie wymarzyć. Sebastian Chosiński  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
2. Moonrise Kingdom Nie ma drugiego takiego twórcy w dzisiejszym kinie, jak Wes Anderson. Jego styl jest z jednej strony niesamowicie oryginalny, z drugiej strony – chyba zupełnie niepodrabialny. No dobra, to wiedzieliśmy już co najmniej od czasów „Genialnego klanu” (a może nawet „Rushmore”). Niesamowite jednak, że Anderson wciąż potrafi zaskoczyć. W „Fantastycznym panu Lisie” genialnie splótł swą estetykę i tematy go interesujące z kukiełkową opowieścią dla dzieci w „Moonrise Kingdom” pokazuje, że potrafi również pokazać na ekranie czyste uczuciowe ciepło. Gdzieś w tle Andersonowskich śmieszno-gorzkich opowieści jest zawsze jakieś drugie dno – destrukcyjna życiowa obsesja w „Zissou”, delikatna kpina z rozpaczliwego poszukiwania duchowości w „Darjeeling”, kryzys wieku średniego w „Panu Lisie”, tymczasem w „Moonrise Kingdom” tym tłem jest miłość, która potrafi przezwyciężyć obcość i osamotnienie. Może narzekać Łukasz Gręda w swoim świetnym tekście o Andersonie, że ciepło w „Moonrise Kingdom” jest złudne, ale nie zmienia to faktu, że po seansie wychodzimy z kina zadziwiająco pokrzepieni. Konrad Wągrowski  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
1. Mistrz Oczekiwanie na nowy film Paula Thomasa Andersona ujawnia w wielu z nas pragnienie niekwestionowanego arcydzieła, które utrwaliłoby pozycję tego reżysera jako geniusza amerykańskiego kina. Okresy pustki pomiędzy kolejnymi premierami to czas na pełne nadziei spekulacje, podgrzewane porównaniami ze Stanleyem Kubrickiem czy Terrence’em Malickiem. Niejednoznaczny „Mistrz” zręcznie unika bezpośredniego spotkania z wymaganiami widzów. „Mistrz” porusza szereg wątków i tematów, pozostających raczej w sferze sugestii. Anderson przekonująco naszkicował powojenny krajobraz Ameryki i podstawowe mechanizmy funkcjonowania sekty, ale nie uzupełnił tych szkiców detalami. Z kolei Portrety Freddy’ego Quella i Lancastera Dodda są już wyjątkowo wyczerpujące i żywotne, pełne intrygujących sprzeczności i subtelnych odcieni, doskonale uwypuklonych dzięki sprawności wybitnych aktorów. I pomimo tej drobiazgowości, niektóre motywacje bohaterów do końca pozostają niewiadomą, co czyni ich jeszcze bardziej fascynującymi. Kto jest zatem tytułowym Mistrzem? W świecie przedstawionym filmu pytanie to pozostaje otwarte. Natomiast na polu amerykańskiego kina odpowiedź jest już bardziej jednoznaczna. Nawet jeśli „Mistrz” nie jest definitywnym arcydziełem, którego oczekiwali wyznawcy Andersona, to mistrzostwo samego reżysera, Joaquina Phoenixa i Philipa Seymoura Hoffmana nie powinno budzić niczyich wątpliwości. Karol Kućmierz
Tytuł: Hugo i jego wynalazek Tytuł oryginalny: Hugo Data premiery: 10 lutego 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: USA Gatunek: familijny
Tytuł: Dom w głębi lasu Tytuł oryginalny: The Cabin in the Woods Data premiery: 27 kwietnia 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: USA Czas projekcji: 96 min Gatunek: sensacja, western
Tytuł: Zupełnie inny weekend Tytuł oryginalny: Weekend Data premiery: 27 stycznia 2012 Rok produkcji: 2011 Czas projekcji: 97 min Gatunek: dramat, romans
Tytuł: Alpy Tytuł oryginalny: Alpeis Data premiery: 24 sierpnia 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Grecja Czas projekcji: 93 min Gatunek: dramat
Tytuł: Zabić, jak to łatwo powiedzieć Tytuł oryginalny: Killing Them Softly Data premiery: 7 grudnia 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Gatunek: kryminał, thriller
Tytuł: Merida Waleczna Tytuł oryginalny: Brave Data premiery: 17 sierpnia 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Gatunek: animacja, familijny
Tytuł: Bestie z południowych krain Tytuł oryginalny: Beasts of the Southern Wild Data premiery: 12 października 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Czas projekcji: 91 min. Gatunek: dramat, fantasy
Tytuł: Moja łódź podwodna Tytuł oryginalny: Submarine Data premiery: 27 stycznia 2012 Rok produkcji: 2010 Kraj produkcji: USA, Wielka Brytania Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Pokłosie Data premiery: 9 listopada 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: Polska Czas projekcji: 102 min. Gatunek: dramat
Tytuł: Comic-Con Epizod V: Fani kontratakują Tytuł oryginalny: Comic-Con Episode IV: A Fan′s Hope Data premiery: 23 listopada 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: USA Czas projekcji: 88 min. Gatunek: dokument
Tytuł: Niezniszczalni 2 Tytuł oryginalny: The Expendables 2 Data premiery: 24 sierpnia 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Cykl: Niezniszczalni Gatunek: akcja, przygodowy, thriller
Tytuł: Pewnego razu w Anatolii Tytuł oryginalny: Bır Zamanlar Anadolu′da Data premiery: 9 marca 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Turcja Czas projekcji: 150 min. Gatunek: dramat
Tytuł: 7 psychopatów Tytuł oryginalny: Seven Psychopaths Data premiery: 30 listopada 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Gatunek: komedia, kryminał
Tytuł: Wstyd Tytuł oryginalny: Shame Data premiery: 24 lutego 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Wielka Brytania Czas projekcji: 99 min. Gatunek: dramat
Tytuł: Siostra twojej siostry Tytuł oryginalny: Your Sister′s Sister Data premiery: 31 sierpnia 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Czas projekcji: 90 min. Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Artysta Tytuł oryginalny: The Artist Data premiery: 10 lutego 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Belgia, Francja Czas projekcji: 100 min Gatunek: dramat, komedia, romans
Tytuł: Operacja Argo Tytuł oryginalny: Argo Data premiery: 30 listopada 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Dziewczyna z tatuażem Tytuł oryginalny: The Girl with the Dragon Tattoo Data premiery: 13 stycznia 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Niemcy, Szwecja, USA, Wielka Brytania Gatunek: dramat, kryminał, thriller
Tytuł: Marina Abramović: artystka obecna Tytuł oryginalny: Marina Abramovic: The Artist Is Present Data premiery: 5 października 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Czas projekcji: 106 min Gatunek: biograficzny, dokument, historyczny
Tytuł: Faust Data premiery: 24 lutego 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Rosja Czas projekcji: 134 min Gatunek: dramat
Tytuł: Anna Karenina Data premiery: 23 listopada 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: Francja, Wielka Brytania Czas projekcji: 130 min Gatunek: dramat
Tytuł: Spadkobiercy Tytuł oryginalny: The Descendants Data premiery: 17 lutego 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: USA Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Hobbit: Niezwykła podróż Tytuł oryginalny: The Hobbit: An Unexpected Journey Data premiery: 28 grudnia 2012 Obsada: Martin Freeman, Ian McKellen, Hugo Weaving, Graham McTavish, William Kircher, James Nesbitt, Stephen Hunter, Stephen Fry, Adam Turner, Peter Hambleton, Ian Holm, Cate Blanchett, Orlando Bloom, Elijah Wood, Richard Armitage, Christopher Lee, Andy Serkis, Saoirse RonanRok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Gatunek: fantasy
Tytuł: Skyfall Data premiery: 26 października 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA, Wielka Brytania Cykl: James Bond Gatunek: akcja, przygodowy, sensacja
Tytuł: Nietykalni Tytuł oryginalny: Intouchables Data premiery: 13 kwietnia 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Francja Czas projekcji: 112 min Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Róża Data premiery: 3 lutego 2012 Rok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Polska
Tytuł: Avengers 3D Tytuł oryginalny: The Avengers Data premiery: 11 maja 2012 Obsada: Samuel L. Jackson, Chris Hemsworth, Chris Evans, Tom Hiddleston, Jeremy Renner, Robert Downey Jr., Mark Ruffalo, Scarlett Johansson, Clark Gregg, Lou Ferrigno, Stellan Skarsgård, Paul BettanyRok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Cykl: Marvel Studios Gatunek: akcja, SF
Tytuł: Miłość Tytuł oryginalny: Amour Data premiery: 2 listopada 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: Austria, Francja Czas projekcji: 125 min Gatunek: dramat
Tytuł: Kochankowie z Księżyca. Moonrise Kingdom Tytuł oryginalny: Moonrise Kingdom Data premiery: 30 listopada 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Czas projekcji: 94 min Gatunek: dramat, komedia, romans
Tytuł: Mistrz Tytuł oryginalny: The Master Data premiery: 16 listopada 2012 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Czas projekcji: 137 min Gatunek: dramat |