W „Opowieściach o Johnnym Maxwellu” pojawiają się podróże w czasie, spotkania z duchami i zaskakująco realistyczne gry komputerowe. Że to banalne pomysły? Nie w wykonaniu Terry’ego Pratchetta.  |  | ‹Opowieści o Johnnym Maxwellu›
|
Terry Pratchett zasłynął przede wszystkim dzięki serii o Świecie Dysku, w ciągu swojej wieloletniej kariery zdążył jednak opublikować także kilka utworów nie zaliczających się do tego cyklu. Pośród nich znalazły się również pozycje dla młodszych czytelników, jak „Dobry Omen”, „Nacja” czy „Opowieści o Johnnym Maxwellu”. W skład tej ostatniej wchodzą trzy historie „Tylko ty możesz uratować ludzkość”, „Johnny i zmarli” oraz „Johnny i bomba”. Bohaterami opowieści jest kilkoro dość typowych nastolatków,: zupełnie zwyczajny Johnny, któremu zawsze przytrafiają się nadzwyczajne rzeczy, jego przyjaciele, tchórzliwy, cierpiący na nadwagę Wobler, ciemnoskóry Yo-less, mający zadatki na młodocianego przestępcę Bigmac oraz genialna, często zmieniająca imiona Kirsty. Postacie są bardzo sympatyczne oraz wiarygodnie wykreowane (a to drugie to rzadkość jeśli idzie o literaturę młodzieżową: jej bohaterowie często są nadmiernie wyidealizowani bądź zachowują się kompletnie idiotycznie). Pratchett sięga po motywy wielokrotnie wykorzystywane już w literaturze młodzieżowej. Johnny w pierwszej opowieści zostaje wciągnięty do świata gry komputerowej, w drugiej zaczyna widzieć zmarłych, w trzeciej z kolei wraz z przyjaciółmi podróżuje w czasie. Jak jednak przystało na autora tej miary, Pratchett przedstawia pozornie oklepane pomysły w zupełnie nowy sposób, wprowadzając intrygujące wątki (jak worki pełne czasu) i zaskakując czytelnika przyjętymi rozwiązaniami. Choć historie są pozornie proste, dostosowane do młodszych czytelników, tradycyjnie już pisarz bardzo zgrabnie przemyca garść refleksji na poważniejsze tematy (choć nie jest to tak widoczne, jak w książkach z serii ze Świata Dysku, co wynika zapewne właśnie z tego, że „Opowieści o Johnnym Maxwellu” mają być lekturą odpowiednią również dla osób w wieku około jedenastu, dwunastu lat). Powieść nie jest aż tak „szalona”, jak większość dzieł tego autora, ani naszpikowana taką ilością żartów jak zwykle, ale wciąż odnaleźć można w niej charakterystyczny, pratchettowski humor. O stylu właściwie nie trzeba wiele mówić (to w końcu Terry Pratchett, jak te historie mogłyby być źle napisane?), na kartach książki jednak znalazło się kilka wyjątkowo malowniczych opisów, o których warto wspomnieć: jak chociażby zmarli podróżujący po świecie w ucieczce przed świtem. Pozycje, które mogą trafić zarówno do młodszych, jak i do starszych, są na rynku wydawniczym prawdziwą rzadkością. „Opowieści o Johnnym Maxwellu” właśnie do takich należą: zabawne, mądre, świetnie napisane i mogą spodobać się czytelnikowi niezależnie od tego czy ten ma lat dwanaście, dwadzieścia czy czterdzieści dwa. Jeśli rodzic chce kupić książkę nastoletniemu dziecku i przy okazji sam przeczytać ją z przyjemnością, nie pożałuje wybierając właśnie dzieło Pratchetta.
Tytuł: Opowieści o Johnnym Maxwellu Tytuł oryginalny: The Johnny Maxwell Trilogy Data wydania: 13 maja 2009 ISBN: 978-83-7510-410-3 Format: 632s. 128×197mm Cena: 35,90 Gatunek: fantastyka, humor Ekstrakt: 70% |