Zaopatrzyć się w węgiel czy skóry? Odwiedzić sklep narzędziowy czy wędzarnie? Statek wybudować czy kupić gotowy? To tylko nieliczne z dylematów, jakie przychodzi rozstrzygać w grze „Le Havre”.  |  | ‹Le Havre›
|
„Le Havre” to jedna z części tzw. „tetralogii żywieniowej” autorstwa Uwe Rosenberga. Każda z tych gier to osobna historia, wszystkie łączy natomiast wymóg dbania o wykarmienie swoich podwładnych. W przypadku omawianego tytułu gracze wcielają się we francuskich kupców, którzy starają się prowadzić interesy w jednym z największych miast portowych Europy. Po odpowiednim dopasowaniu trójelementowej planszy naszym oczom ukazuje się przystań, wokół której rozlokowane są liczne magazyny i stragany. W górnej części znajduje się miejsce na karty budynków możliwych do postawienia w trakcie rozgrywki. Środkiem planszy poprowadzony został kanał składający się z siedmiu pól, po których pływają kupieckie statki. Tura gracza składa się z dwóch części. Pierwszą czynnością jest przesunięcie swojego okrętu na pierwsze wolne pole kanału. Na miejscu tym widnieją symbole dwóch z siedmiu możliwych dóbr, które należy pobrać z magazynów i umiejscowić na odpowiednich straganach. Następnie decydujemy się na jedną z dwóch możliwości: albo pobieramy wszystkie dobra leżące na jednym ze straganów, albo, wykorzystując swój znacznik, korzystamy z jednego z budynków, pod warunkiem, że lokalizacja ta nie jest aktualnie okupowana przez któregoś z oponentów. Odwiedzać można przybytki zarówno swoje, jak i należące do miasta bądź przeciwników. W dwóch ostatnich przypadkach musimy wpierw uiścić stosowną opłatę wejściową. Budowle mają różnorakie działanie. Jedne pozwalają na budowę innych, drugie gwarantują dobra czy gotówkę, inne pozwalają przerabiać surowce na ich bardziej wartościowe wersje, np. węgiel na koks czy żelazo na stal. Po rundzie, w której statek jednego z graczy dopłynął do ostatniego pola, następują żniwa (rośnie nam zboże, rozmnaża się bydło), po czym należy przejść do żywienia. Liczba wymaganego pokarmu wzrasta z każdą kolejną rundą. W przypadku braku środków zmuszeni jesteśmy do zaciągnięcia pożyczki, a te jak wiadomo pociągają za sobą odsetki i drogą spłatę. By nie tracić większości ruchów na mozolne zbieranie pożywienia, warto zaopatrzyć się w karty statków, ich coraz to lepsze wersje gwarantują stały dopływ jedzenia. Rozgrywka w zależności od liczby graczy oraz wybranego wariantu (pełnego lub skróconego) trwa od kilku do kilkunastu rund. Na koniec zliczane są wartości budynków i statków oraz posiadanej gotówki. Najbogatszy kupiec zostaje zwycięzcą.  | Plansza, statki i zasoby.Źródło: labsk.net
|
Pomimo, iż podstawowa mechanika gry nie jest trudna, to za pierwszym razem można się poczuć zagubionym. Nie bardzo wiadomo, gdzie skierować wzrok, kart i żetonów jest bardzo dużo. Przygotowanie rozgrywki jest dość uciążliwe, warto pomyśleć zawczasu o jakimś poręcznym organizerze, by nie musieć za każdym razem wyjmować wszystkiego z woreczków strunowych. Sama rozgrywka także potrafi trwać dość długo (w granicach dwóch godzin), dla mniej cierpliwych przygotowano na szczęście wariant skrócony, gdzie na starcie dysponujemy już pewnym kapitałem. Kolejne partie potrafią się mocno od siebie różnić, dużo jest zmiennych przy rozkładaniu gry, wpływa to na sporą regrywalność. Na stole często niestety panuje chaos, ciężko zapanować nad porządkiem w magazynach i ułożeniem kart. Różnice punktowe przy wspólnym graniu osób mniej i bardziej obeznanych z „Le Havre” potrafią być olbrzymie, kilka partii zajmuje opanowanie wszystkich niuansów. Planować trzeba zawsze na dwie/trzy rundy do przodu, czasem jednak przez mniej lub bardziej umyślne zagrania przeciwników trzeba nagle zmieniać plany. Im bliżej końca rozgrywki, tym więcej możliwych do odwiedzenia budynków i może się czasem pojawić mały paraliż decyzyjny. Gra działa dobrze przy każdej liczbie osób, wersja jednoosobowa przebiega w dokładnie w ten sam sposób, a jej celem jest pobijanie ustanowionych wcześniej rekordów. Cieszy, że polska wersja wyszła od razu z dodatkowymi budynkami specjalnymi. Instrukcja napisana jest świetnie, nie pozostawia pola do jakichkolwiek nieporozumień. W porównaniu do innej gry tego autora, słynnej „Agricoli”, jest może słabiej wizualnie i pod względem klimatu, ale świetna mechanika i ogrom możliwości sprawia, że przyjemność płynąca z rozgrywki jest w moim opinii większa. „Le Havre” to jedna z najlepszych gier, z jakimi udało mi się ostatnimi czasy zaznajomić.
Tytuł: Le Havre Tytuł oryginalny: Le Havre: The Inland Port Data produkcji: lipiec 2013 EAN: 5908445421259 Info: 1-5 graczy, od 12 lat Ekstrakt: 100% |