powrót; do indeksunastwpna strona

nr 07 (CXXIX)
wrzesień 2013

Transatlantyk 2013: Dzień 7
ciąg dalszy z poprzedniej strony
ZawartoB;k ekstraktu: 70%
‹Tak czy owak›
‹Tak czy owak›
Tak czy owak (Á annan veg, Hafsteinn Gunnar Sigurðsson)
Minimalistyczny film skandynawski, skrojony na miarę amerykańskich obrazów niezależnych, który ogląda się z wielkim zainteresowaniem od pierwszej do ostatniej minuty. Na pozór nie ma w nim nic intrygującego, a jednak nie sposób oderwać się od ekranu przez bite osiemdziesiąt minut. Jego reżyserem (i jednocześnie współscenarzystą) jest debiutujący w ten sposób w pełnym metrażu Hafsteinn Gunnar Sigurðsson. Akcja rozgrywa się na Islandii; gdzieś na pustkowiu krząta się dwóch mężczyzn, którzy w ramach letnich prac sezonowych naprawiają zapomniane przez Boga i ludzi drogi i pobocza. Trzydziestokilkuletni Finnbogi (w tej roli Sveinn Ólafur Gunnarsson, drugi scenarzysta filmu) przyjechał niedawno z Wiednia, gdzie mieszka jego konkubina z pasierbicą. Nie wiodło im się ostatnio najlepiej, postanowili więc od siebie troszkę odpocząć. Jeśli jednak wszystko pójdzie zgodnie z planem, Finnbogi wróci jesienią do Austrii; planuje nawet zdanie egzaminu z języka niemieckiego, co pomoże mu otrzymać zgodę na pobyt stały i legalną pracę. Jego towarzyszem jest młodszy o dobre dziesięć lat Alfred (gra go Hilmar Guðjónsson), brat jego dziewczyny, którego umysł zaprzątają przede wszystkim bzykanie i masturbacja. Trudno o bardziej niedobrany duet. Lecz mimo to jest coś, co ich łączy – obaj są życiowymi nieudacznikami, którzy do tej pory nic nie osiągnęli i wcale nie ma pewności, że ten stan rzeczy się zmieni. Spędzają ze sobą praktycznie dwadzieścia cztery godziny na dobę, dzień za dniem, tocząc bardziej i mniej sensowne rozmowy. To z nich wyłania się prawdziwy obraz obu mężczyzn – zagubionych, poszukujących swego miejsca w życiu, ale również obawiających się wzięcia na siebie odpowiedzialności za drugiego człowieka. Z każdą kolejną rozmową zdzierają z siebie maski, prezentując drugiemu to prawdziwe, niepozorne, lecz przynajmniej pozbawione kłamstwa i obłudy oblicze. Najprostszy z możliwych przepis Sigurðssona na film – dwóch nieudaczników plus księżycowy krajobraz wulkanicznej wyspy – sprawdził się znakomicie, co potwierdzają nader liczne nagrody zgarnięte przez „Tak czy owak” nie tylko na festiwalach w Skandynawii, ale także w Turynie i San Sebastian.
Sebastian Chosiński


ZawartoB;k ekstraktu: 60%
‹Jackie›
‹Jackie›
Jackie (reż. Antoinette Beumer)
Kobiecy film drogi – tak najkrócej można określić „Jackie” pięćdziesięcioletniej holenderskiej reżyserki Antoinette Beumer. Mimo że w branży pracuje ona już od połowy lat 90. ubiegłego wieku, jest to dopiero jej trzeci obraz kinowy (wcześniej zajmowała się głównie kręceniem seriali). To historia dwóch sióstr, bliźniaczek, które pewnego dnia muszą porzucić swoją nie zawsze spokojną, ale na pewno wygodną egzystencję w Amsterdamie i ruszyć za Ocean, aby poznać i rozliczyć się ze swoją przeszłością. Ciemnowłosa Sofie (w którą wcieliła się, znana z „Walkirii” i „Gry o tron”, Carice van Houten) to zdeklarowana singielka, która całe swoje życie poświęca pracy zawodowej (jest redaktorką naczelną magazynu); przyzwyczajona jest do kierowania ludźmi, zawsze przekonana o swoich racjach, nie znosi, gdy ktoś ma odmienne zdanie i jej się przeciwstawia. Młodsza o dziesięć minut blondynka Daan (Jelka van Houten) to jej całkowite przeciwieństwo – zdominowana przez męża, nie potrafi rozwinąć skrzydeł i udowodnić, że także jest coś warta. Ich dzieciństwo nie należało do najbardziej typowych – miały bowiem, zamiast ojca i matki, dwóch ojców. Tak się bowiem złożyło, że ich biologiczny tatuś był homoseksualistą, ale wraz ze swoim partnerem pragnęli mieć dzieci; skorzystali więc w Stanach Zjednoczonych z usług surogatki, Jackie, i tym sposobem przyszły na świat Sofie i Daan. O matce nie wiedziały nic, aż do momentu, gdy zza Oceanu nadszedł błagalny w tonie list zawierający prośbę o pomoc. Jackie doznała skomplikowanego złamania nogi, a jej najbliższa rodzina, która mogłaby roztoczyć nad nią opiekę, mieszka właśnie w Holandii. Siostry ruszają więc do USA, aby… właśnie, różne kierują nimi pobudki, ale chyba najważniejszą, do której zresztą niechętnie się przyznają, jest zwykła ludzka ciekawość. Dopiero gdzieś w tle majaczy tęsknota za szczęśliwym dzieciństwem, z kochającą matką u boku. Tylko że biegu czasu nie da się przecież odwrócić. Podróż za Ocean, jak się okazuje, to jednak dopiero początek wyprawy, jaką będą musiały odbyć Sofie i Daan. Na miejscu czeka je mnóstwo niespodzianek, które sprawią, że całkowicie przewartościują swe dotychczasowe życie. A wszystko to za sprawą tajemniczej i nieobliczalnej Jackie, której swą twarz użyczyła amerykańska gwiazda Holly Hunter (Oscar za „Fortepian”!). W filmie Beumer nie ma niczego, co mogłoby szczególnie zaskoczyć; jest za to pokaźna dawka humoru i wzruszeń, trochę życiowych mądrości i pięknych krajobrazów Nowego Meksyku. Wystarczająco, by film obejrzeć, ale znacznie za mało, by ocenić go wyżej.
Sebastian Chosiński


ZawartoB;k ekstraktu: 50%
‹Komeda, Komeda›
‹Komeda, Komeda›
Komeda Komeda (reż. Natasza Ziółkowska-Kurczuk)
Natasza Ziółkowska-Kurczuk, twórczyni krążącego od ponad roku po polskich festiwalach dokumentu biograficznego o Krzysztofie Komedzie ma intencję prostą – jest to bowiem pierwszy tytuł przybliżający widzom kinowym tę postać. Przedstawienie dziejów krótkiego życia jazzowego muzyka filmowego jest zadaniem łatwiejszym, niż zapoznanie widzów z jego twórczością, albo raczej z wielkością jego geniuszu ujawnianą w tworzonych przezeń dziełach. Jaka szkoda zatem, że po tej mimo wszystko poprawnej i ciekawej biografii pozostaje pewien niesmak. Ziółkowka-Kurczuk zaprasza do rozmowy rodzinę, znawców biografii (prof. Marka Hendrykowskiego), amatorów twórczości (bohatera „Miłości”, innego premierowego dokumentu muzycznego, Leszka Możdżera), współpracujących z nim twórców jazzowych (Jana Wróblewskiego) i wielkich polskich filmowców, z którymi Komeda współpracował, a ci opowiadają o jego krótkim życiu, charakterze, pasjach (na czele z tą motoryzacyjną), morderczym stylu pracy i o wielkości jego muzyki. Te ostatnie opowieści niemal ograniczają się jednak do ochów i achów (często improwizujący Komedę Możdżer jest tutaj chlubnym wyjątkiem, bo te ochy i achy uzasadnia). Gdy więc Andrzej Wajda mówi, że miarą wielkości tego genialnego muzyka nie są uważani dziś za mistrzów jego byli współpracownicy, ani ci, którzy wypowiadają się w filmie, ale on sam, i gdy Roman Polański (całkiem zresztą słusznie) wspomina o dodatkowych warstwach interpretacyjnych, które nakładał na dzieła filmowe Komeda – wtedy widz niebędący po lekturze analityczno-filmowej takich na przykład „Niewinnych czarodziejów” może czuć się zawiedziony; pozostaje też wrażenie, jakby reżyserka „Komeda Komeda” w tę wielkość wątpiła, skoro do jej uzasadnienia potrzebuje wielkich nazwisk. Twórca kołysanki „Rosemary’s Baby” nie jest przecież twórcą zapomnianym, wybitne ścieżki do jego filmów wciąż są odsłuchiwane i plasują się na szczytach zestawień muzyki filmowej. Czy zatem nie bardziej wartościowy byłby obraz przybliżający niuanse jego twórczości (nie samych kompozycji nawet, a roli muzyki w filmach)? Po seansie podręcznikowej tylko biografii (gdy miejscem seansu jest Poznań, miejsce narodzin i rozwijania talentu Komedy) ten brak odczuwany jest silniej. Miejmy zatem nadzieję, że ktoś skusi się wreszcie, by odnaleźć wciąż nieznaną powszechnie jakość dorobku Komedy (o której tutaj tylko mimochodem się wspomina).
Gabriel Krawczyk



Tytuł: Niewidzialna wojna
Tytuł oryginalny: The Invisible War
Reżyseria: Kirby Dick
Rok produkcji: 2012
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 93 min
Gatunek: dokument, dramat
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Skąpiec.pl
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 70%

Tytuł: Córka
Tytuł oryginalny: I kori
Zdjęcia: Elias Adamis
Rok produkcji: 2012
Kraj produkcji: Grecja, Włochy
Czas trwania: 87 min
Gatunek: dramat
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Skąpiec.pl
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 60%

Tytuł: Anomalia
Tytuł oryginalny: La cinquième saison
Dystrybutor: Vivarto
Data premiery: 9 sierpnia 2013
Zdjęcia: Hans Bruch Jr.
Rok produkcji: 2012
Kraj produkcji: Belgia, Francja, Holandia
Czas trwania: 93 min
Gatunek: dramat, kryminał
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Skąpiec.pl
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 50%

Tytuł: Tak czy owak
Tytuł oryginalny: Á annan veg
Rok produkcji: 2011
Kraj produkcji: Islandia
Gatunek: dramat, komedia
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Skąpiec.pl
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 70%

Tytuł: Jackie
Reżyseria: Antoinette Beumer
Zdjęcia: Danny Elsen
Rok produkcji: 2012
Kraj produkcji: Holandia
Czas trwania: 96 min
Gatunek: dramat, komedia
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Skąpiec.pl
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 60%

Tytuł: Komeda, Komeda
Data premiery: 28 września 2012
Rok produkcji: 2012
Kraj produkcji: Polska
Gatunek: dokument
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Skąpiec.pl
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 50%
powrót; do indeksunastwpna strona

107
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.