Miłośnicy thrillerów, których bohaterowie poszukują zaginionych obrazów i wyjaśniają zagadki z przeszłości na pewno będą usatysfakcjonowani. Choć powieść nie wykracza poza utarty i ograny już schemat, nie przeszkadza to stwierdzić, że jest dobrze napisana i nieźle się czyta.  |  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Ana, kustosz Muzeum Narodowego Prado, na prośbę swojego narzeczonego Konrada, podejmuje się odszukać „Astrologa”, zaginionego obrazu Giorgione’a, na którym uwieczniona jest Szmaragdowa Tablica. Obraz od stuleci przynosi pecha jego właścicielom – i nie bez powodu. „Szmaragdowa Tablica jest przekleństwem o wielkiej mocy. Mówi się, że nie jest przeznaczona dla ludzi, bo nie bylibyśmy jej w stanie pojąć”, czytamy w powieści. Tropy tej intrygującej zagadki prowadzą w przeszłość, do okupowanego podczas II wojny światowej Paryża. O istnieniu obrazu i zaszyfrowanego w nim kodu wiedział Adolf Hitler, który szczególnie interesował się astrologią. Zlecił przywiezienie „Astrologa” do Berlina za wszelką cenę. Wykonawcą jego rozkazu miał być Georg von Bergheim. Akcja powieści toczy się w dwóch perspektywach czasowych: podczas II wojny światowej i współcześnie. Wszyscy szukają „Astrologa”, a poszukiwania – jak należy się spodziewać po powieści z tego gatunku – natrafiają nieoczekiwane zwroty akcji, komplikacje i przeszkody. „Szmaragdowa Tablica” to thriller, w którym pojawiają się elementy romansu: zakazana miłość ludzi, którzy nigdy nie powinni się spotkać, odgrywa istotną rolę w budowaniu akcji. Są sceny komediowe i mocno tragiczne, co sprawia, że książka – mimo swojej objętości – nie jest nużąca. Właścicielami obrazu Giorgione’a była żydowska rodzina Bauerów, z której ocalała jedynie Sarah. Jej wojenne losy są dramatyczne, mocno osadzone w realiach wojennego Paryża pod niemiecką okupacją. Sarah bierze udział w akcjach ruchu oporu, wiodąc trudne codzienne życie. W wielu sytuacjach Sarah ucieka śmierci o włos, w czym pomaga jej nieraz przychodzący jej niespodziewanie z pomocą „dobry Niemiec”. Te „cudowne” zbiegi okoliczności mogą trochę budzić nasze wątpliwości, jak również można się zastanowić, czy Sturmbannführer (Major) SS mógł sobie bezkarnie pozwolić na głośne wyrażanie swojej dezaprobaty wobec działań Hitlera i polityki Niemiec podczas wojny. Autorka nawiązuje też do działalności hitlerowskiej organizacji ERR, Einsatzstab Reichsleiter Rosenberg, zajmującej się systemowym rabowaniem dzieł sztuki w całej Europie. To pogłębia w naszej świadomości obraz wojny, która przyniosła nie tylko nieodwracalne straty w ludziach, ale także w dziedzinie kultury. Na uwagę zasługuje tez postać Any, dla której ta podróż w przeszłość i podążanie tropem zaginionego obrazu przynosi też zmiany w życiu osobistym. Przestaje być bezwolna i bezkrytyczna wobec otaczających ją ludzi. Dojrzewa. Otwierają się jej oczy na wiele rzeczy, których dotąd nie dostrzegała, co zaważy na jej życiu. Jest w jej książce wszystko, co powinno być w powieści tego gatunku – nie ma być może tylko tego „czegoś”. Ta nieźle napisana powieść ma dosyć przewidywalne i schematyczne zakończenie. Ale z drugiej strony, jest tu wiele scen, które mogą się podobać, są wyraziste postacie, także drugoplanowe. Poza tym jeszcze – całkiem dużo dobrego, więc lektura „Szmaragdowej Tablicy” na pewno nie będzie stratą czasu.
Tytuł: Szmaragdowa Tablica Tytuł oryginalny: La tabla esmeralda Data wydania: 17 kwietnia 2013 ISBN: 978-83-7510-975-7 Format: 672s. 135×215mm; oprawa zintegrowana Cena: 39,90 Gatunek: kryminał / sensacja Ekstrakt: 60% |