Joe Sarno nakręcił ponad sto filmów pełnometrażowych. Inspirował się przede wszystkim kinem Ingmara Bergmana, od słynnego Szweda zapożyczył między innymi sposób oświetlania swoich aktorek, co widać zwłaszcza w jego filmach z lat 60. Poświęcone mu retrospektywy zorganizowały tak poważane instytucje jak British Film Institute czy Cinématèque Française. Do jego najsłynniejszych filmów zalicza się takie tytuły jak… „Sin in the Suburbs”, „Princess of Penetration”, „Panting in the Opera” i „Erotic Adventures of Bedman & Throbbin”.  |  | ‹The Sarnos: A Life in Dirty Movies›
|
Sexploitation co jakiś czas przeżywa swój renesans. John Waters określił filmy tego nurtu jako kino erotyczne, które udawało, że jest sztuką. Były sugestywne, a prowokacyjny tytuł przyciągał żądnych wrażeń widzów do kin. Sekret polegał na tym, by zrobić jak najbardziej podniecający film bez pokazywania czegokolwiek poza przelotną nagą piersią. Filmy takich reżyserów jak Russ Mayer i Radley Metzer odkrywają na nowo znani artyści i krytycy, dopatrując się w nich głębi i ukrytych znaczeń. Choć nazywanie uwielbiającego monstrualne biusty Mayera feministą wydaje się nieco przesadzone, Joe Sarno rzeczywiście oferuje coś więcej, niż tylko ujęcia rytmicznie podskakujących pośladków. Film Wiktora Ericssona otwiera scena z „All the Sins of Sodom”, który Joe Sarno nakręcił w 1968 roku. Fotograf wydaje polecenia modelkom, całość przywodzi na myśl słynną scenę z „Powiększenia” Antonioniego, gdy David Hemmings robi zdjęcia Veruschce. Nieprzypadkowo – Joe Sarno uważał się za artystę, nie za pornografa. Typowy film Sarno opowiadał o kobiecie, która wyzwala się seksualnie. Interesowały go uczucia i doznania kobiet, a nie mężczyzn. To im poświęcał uwagę i, jak czule wspomina aktorka porno Annie Sprinkle, jako jedyny w tamtych czasach kładł nacisk na kobiecy orgazm. Pytany o różnicę pomiędzy filmami Joe a resztą podobnego repertuaru producent Arthur Horowitz odpowiada: „Różnica była jak pomiędzy kurzym gównem a sałatką z kurczaka – Joe robił filmy.” Nie przypominały innych pikantnych tytułów wyświetlanych w kinach na 42 ulicy, bo w nich seks miał konsekwencje. Zmuszały do myślenia, a, jak nieco obcesowo podsumował jeden z krytyków, myślenie nie pomaga w trzepaniu konia. Co ciekawe, film Wiktora Ericssona nie skupia się wyłącznie na odkrywanym na nowo reżyserze. To film o wieloletnim małżeństwie Joe z Peggy Steffans, który rozpoczął się na planie jednego z jego filmów. Na drodze tego związku stała spora różnica wieku, nieprzychylność rodziców Peggy i nietypowe zajęcie Joe, ale aż do jego śmierci w 2010 roku razem żyli i pracowali. Peggy zagrała w wielu filmach Joe, pomagała mu w pisaniu scenariuszy a w schowku, gdzie w większości domów chowa się zimowe ubrania, u Sarnosów można było się natknąć na takie rekwizyty z nakręconych filmów jak konik na biegunach z wysuwającymi się z siodła penisami.  | ‹DocPoint - Helsinki Documentary Film Festival›
|
Pierwsze sceny dokumentu ukazują starszego pana, który z uwagą ogląda scenę ménage à trois, podczas gdy jego żona rozmawia przez telefon. To, że film nie staje się opowieścią o perwersyjnym staruszku, który w wieku osiemdziesięciu ośmiu lat wciąż wystukuje na maszynie do pisania szczegółowe opisy lesbijskiego seksu, to w dużej mierze zasługa Peggy. Wiktor Ericsson miał szczęście; znalazł wyjątkowo charyzmatyczną bohaterkę, z którą chciałoby się spędzić w kinie kolejne parę godzin. Mimo scen masturbacji, zbiorowych kopulacji i seksu oralnego „The Sarnos – Life in Dirty Movies” jest zaskakująco niewinny i zabawny. Gdy małżeństwo Sarno wspólnie ogląda jeden ze swoich filmów, mimo że na ekranie sporo się dzieje, oni spokojnie wspominają, że główna aktorka miała doskonałe piersi, a podczas orgazmu wręcz wibrowała. Dzięki takim scenom jak ta z kina wyjdzie się mając wrażenie, że obejrzało się film o miłości, a nie seksie. Choć ten sprawiał małżonkom Sarno sporo frajdy.
Tytuł: The Sarnos: A Life in Dirty Movies Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Szwecja Czas trwania: 80 min Gatunek: biograficzny Ekstrakt: 80%
Miejsce: Helsinki, Finlandia Od: 28 stycznia 2014 Do: 2 lutego 2014 |