Szesnasty tom Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela przynosi pozycję, która może przyprawić o schizofrenię. A to dlatego, że z jednej strony odpycha irytującą szatą graficzną, lecz z drugiej – zachwyca pomysłowym scenariuszem. Krótko mówiąc: „New X-Men: Z jak zagłada”.  |  | ‹Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #16: New X-Men: Z jak Zagłada›
|
Zacznijmy od rysunków. Od razu powiem, że wychowałem się na dynamicznych pracach Johna Byrne′a i szczegółowej kresce Jima Lee, których „X-Meni” byli publikowani w latach 90. przez TM-Semic. Dlatego też styl Franka Quitely′ego zupełnie do mnie nie przemawia i określiłbym go jako niedokładny i koślawy. Chyba nigdy nie widziałem tak kiepsko sportretowanego Woverine′a, jak w jego wydaniu. Na początku, kiedy jeszcze nabyłem „New X-Men” w pierwszej polskiej, zeszytowej edycji, zamierzałem odstawić ten komiks na półkę do kolekcji i do niego nie wracać. Ponieważ jednak głupio tak nie przeczytać czegoś, co się kupiło za ciężko zarobione pieniądze (nie pamiętam, czy już moje, czy jeszcze rodziców), zabrałem się za szybkie kartkowanie i musiałem przestać. To nie jest rzecz do pobieżnego przeglądania, tu trzeba się wczytać! O dziwo, okazało się, że kreska idealnie pasuje do scenariusza Granta Morrisona, który świat Mutantów wywrócił do góry nogami. „Z jak zagłada” wręcz lśni od pomysłów, które nie pozwalają oderwać się od lektury. Najbardziej radykalnym posunięciem jest na pewno doprowadzenie do zniszczenia wyspy zamieszkałej przez x-ludzi, Genoshy. Ponadto Morrison dość bezceremonialnie obszedł się z profesorem Xavierem, który do tej pory był nietykalny. Sprawił, że zaczynamy powątpiewać w jego dobre intencje. Jednak tym, co robi największe wrażenie, jest zaprezentowanie szkoły X-Men jako ostatniego miejsca na Ziemi, w którym mogliby się schować mutanci przed nienawiścią ludzi. Zaznaczyć trzeba, że znakomite grono nowych uczniów nie posiada tak przydatnych i łatwo dających się zamaskować zdolności, jak Cyclops, Wolverine czy Jean Grey. I tu właśnie na arenę wchodzi Quitely. To, za co krytykowałem go na początku w „New X-Men”, nabiera nowego znaczenia i dodaje opowieści charakteru. Do tej pory artyści pracujący nad mutantami rysowali pięknych dżentelmenów i seksowne laski, Quintely zerwał z tym stereotypem. W jego wydaniu dzieci X są do bólu zwyczajne, a moce, jakimi władają, nie zawsze są przydatne, nawet do walki z armią superłotrów. Najlepszym tego przykładem jest posiadający trzy twarze, ciamajdowaty Steve. W pewnym momencie, kiedy grupa jest atakowana przez Sentinele, sam nawet mówi, że taka mutacja, jak jego, do niczego się nie przydaje i zamiast w kategorii cudowności, traktuje ją jako wybryk natury. Na tle takich postaci najstarsi członkowie X-Men jawią się całkiem zwyczajnie (no, może poza Beastem). Co tu dużo mówić, „Z jak zagłada” jest świetnie pomyślanym komiksem, w którym scenariusz rewelacyjnie uzupełnia grafika. Podobnego pozytywnego kopa życzyłbym każdej zastałej w swej konserwatywności serii. A najlepsze jest to, że szesnasty tom Kolekcji Hachette jest tak na dobrą sprawę jedynie preludium do dalszych wydarzeń. Nie ulega wątpliwości, że potrafi narobić smaku, zwłaszcza że akcja zatrzymuje się w najciekawszym momencie.
Tytuł: Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #16: New X-Men: Z jak Zagłada Data wydania: lipiec 2013 ISBN: 9788377397657 Cena: 39,99 Gatunek: superhero Ekstrakt: 100% |