Na ironię zakrawa fakt, że traktującym o nastolatkach i do nich adresowanym filmem rządzi młodzieńcza niekonsekwencja i emocjonalna bezmyślność jego bohaterów.  | ![‹THE DUFF [#ta brzydka i gruba]›](../img/ilustr/08,202,0.jpg) | ‹THE DUFF [#ta brzydka i gruba]›
|
Recenzja zawiera spoilery. Na ironię zakrawa fakt, że traktującym o nastolatkach i do nich adresowanym filmem rządzi młodzieńcza niekonsekwencja i emocjonalna bezmyślność jego bohaterów. „The DUFF [#ta brzydka i gruba]” z jednej strony namawia do słusznego zignorowania szkolnej hierarchii, a nawet do przełamania społecznego konwenansu – jeśli tylko próba wypracowania własnej tożsamości ma się powieść. Z drugiej strony, potrzeba autentyczności wyrażana jest przez główną bohaterkę (nominalnie „tę grubą i brzydką”, faktycznie zaś po prostu nieprzywiązującą do tych kryteriów większej wagi – do czasu!) zgodnie z licealnymi schematami, a poczucie niepewności i niedopasowania koniec końców zniesione zostaje do bólu konwencjonalnym Happy Endem z Wielką Miłością (oraz największym przystojniakiem) na pierwszym planie. To wygodne rozwiązanie godne jest raczej taniego romansidła niż historii świadomego wyzwolenia się ze społecznych kliszy. Próba pokrzepienia młodych widzów, którzy borykają się z problemami odrzucenia przez rówieśników, bycia zaszufladkowanym lub ignorowanym, opiera się tutaj na snuciu wygodnej fantazji hipokryty: na odwróceniu ról wciąż jednak polegającym na podporządkowaniu tytułowej nieudacznicy zastanym zasadom i zakonserwowanym kryteriom rówieśniczej oceny. Po prawdziwym manifeście nonkonformizmu można spodziewać się czegoś więcej. I choć bohaterka bierze sprawy w swoje ręce, a tęskniąc za popularnością, nie idzie za nią po trupach, swoich szkolnych prześladowców potrafi zaś zbyć machnięciem dłoni, to ostatecznie nie wiemy, czy mogłaby osiągnąć zwycięstwo bez ingerencji wybranka, o którym marzy. Takie to myślowe paradoksy rządzą wcale zabawną, pozbawioną wulgarności, stanowiącą trafny komentarz do rzeczywistości zanurzonych w cyberprzestrzeni nastolatków ekranizacją napisanej przez Kody Keplinger powieści. Porównywany do „Zakochanej złośnicy” i „Wrednych dziewczyn” film Ariego Sandela uświadamia jednak, że kino dalsze od fantazji, bardziej niezależne i pozbawione fabularnych fajerwerków – takie jak chociażby „Legendarne amerykańskie pidżama party” Mitchella lub filmy Johna Hughesa – opowiadało o młodych pechowcach znacznie subtelniej, z większą empatią i myślową konsekwencją. W ostatecznym rozrachunku zaś – było bardziej wiarygodne.
Tytuł: THE DUFF [#ta brzydka i gruba] Tytuł oryginalny: The DUFF Data premiery: 17 kwietnia 2015 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 101 min Gatunek: komedia Ekstrakt: 40% |