We francuskim bromansie „Dwóch przyjaciół” to nie przyjaźń a miłość kreuje główną, lecz niezbyt pozytywną rolę. Bowiem wszędzie gdzie tylko się pojawia, wszystko się komplikuje.  |  | ‹Dwóch przyjaciół›
|
Każdy z bohaterów uczuciowego trójkąta, wokół którego kręci się oś debiutanckiego filmu Louisa Garrela, żyje namiastką czegoś. Clement, beznadziejnie zakochany w Monie, chwyta się każdego drobnego gestu dziewczyny jako zapowiedzi wielkiego i wzajemnego uczucia. Jego kumpel – wieczny podrywacz Abel – czyta przypadkowym ludziom własne grafomańskie teksty, po cichu licząc, że to uczyni go pisarzem. Wciśnięta między dwóch przyjaciół Mona, w rzeczywistości skazana na przebywanie w półotwartym więzieniu, każdą czynność, która nie jest wykonywana na komendę, bierze za oznakę normalności. W ich niepoukładanych życiach i relacjach emocje płyną w niewłaściwych kierunkach. Mona nie ma czasu na miłość, zresztą to Abel wywołuje u niej więcej drżenia niż poczciwy acz mało rozgarnięty Clement. Abel dotychczas szukał uczuć na chwilę, gdy Mona niespodziewanie zawraca mu w głowie, mimochodem staje do rywalizacji o jej względy. W emocjonalnej paraleli trójka bohaterów błąka się nocą bez większego celu po Paryżu, nieustannie przyciągając i odpychając się wzajemnie. W zgodzie z zasadą, iż najcenniejsze jest to czego nie można mieć, w „Dwóch przyjaciołach” przyjaźń dopiero z czasem zacznie przezwyciężać siłę innych uczuć. Garrel w delikatnej i oszczędnej komedii ukazuje relacje dwójki przyjaciół jako swoisty test na przyjaźń. Mona w rzeczywistości nie może być żadnego z nich, jest tylko cząstką, która wstrząsa i wzburza ich związkiem by sprawdzić siłę budowanej od dzieciństwa więzi. A gdy ta zacznie być zagrożona, żadne porywy uczuć nie będą miały już znaczenia.
Tytuł: Dwóch przyjaciół Tytuł oryginalny: Les deux amis Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Francja Czas trwania: 100 min Gatunek: komedia, obyczajowy Ekstrakt: 60% |