Komiksy superbohaterskie przeżywają swój renesans. Egmont stara się wykorzystać ten trend i od wakacji wystartował z cyklem Marvel Now!, prezentując w miarę na bieżąco to, co się dzieje na łamach najpopularniejszych wydawnictw zza Oceanu. "Ostatnie białe zdarzenie" to drugi tom poświęcony odświeżonemu Avengers.  |  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Mniej więcej co dziesięć lat, by przyciągnąć nowe pokolenie czytelników, Marvel przygotowuje wielką akcję, mającą na celu zrestartować swoje najbardziej poczytne serie. Głównie chodzi o to, by nowi potencjalni fani nie musieli męczyć się z odkrywaniem zawiłych meandrów relacji między bohaterami i po raz kolejny mogli śledzić początki danej supergrupy. Czasem przybiera to postać drastyczną, anulującą wydarzenia znane do tej pory, innym razem wydawana jest osobna seria, tak jak to miało miejsce w przypadku Ultimates. Najczęściej jednak daną grupę stawia się pod ścianą, wymusza jej rozwiązanie, tylko po to by za chwilę odrodziła się z popiołów. To ostatnie rozwiązanie zastosowano w przypadku Avengers. Jak dowiedzieliśmy się z pierwszego tomu poświęconego zreaktywowanym Mścicielom, Kapitanowi Ameryce i Iron Manowi brakowało wspólnej zadymy o skali globalnej. Dlatego zgłosili się do byłych członków grupy z propozycją ponownego do niej wstąpienia. Na ich wezwanie stawiły się takie tuzy amerykańskiego komiksu jak Spider-Man, Hulk, Thor, Wolverine, Falcon, Hawkeye czy Czarna Wdowa. Nie zabrakło również kilku mniej popularnych (przynajmniej u nas) postaci z Cannonballem i Shang-Chi na czele. Tym razem jednak chodziło o stworzenie drużyny, która nie tylko chroniłaby Ziemię, ale cały układ słoneczny, a może i wszechświat. Przyjdzie im bowiem pojedynkować się z nieprzeciętnymi przeciwnikami, a mianowicie wysłannikami potężnych istot, które są stworzycielami kosmosu. Echa tych wydarzeń odbijają się również w "Ostatnim białym zdarzeniu". Oto bowiem okazuje się, że kiedy kolejne równoległe wszechświaty są niszczone, Ziemia ma szansę na ocalenie, dzięki człowiekowi, który posiada niemal boskie moce. Problem polega jednak na tym, że otrzymał je nastolatek, który od zawsze był szkolnym popychadłem. Teraz ma szansę odegrać się na swych prześladowcach. Avengers ruszają z misją powstrzymania go, nim zrobi coś głupiego. Tak przynajmniej zaczyna się pierwsza - ta lepsza - połowa komiksu. Druga również związana jest z kosmicznymi siłami, ale niestety nie stanowi zamkniętej całości i jest jedynie zaczątkiem skomplikowanej intrygi, na której rozwinięcie będziemy musieli poczekać. Z tego też powodu trudno mi ocenić jednoznacznie ten album. Średnio bowiem sprawdza się jako osobna, wyjęta z kontekstu lektura. Dla jej zrozumienia trzeba sięgnąć po poprzedni tom przygód Mścicieli, choć mogę sobie wyobrazić, że mniej uważni czytelnicy i tak będą mieli problemy ze zrozumieniem konceptu przedstawionego przez scenarzystę Jonathana Hickamana. Miesza on bowiem mitologię, nadprzyrodzone moce i naukę tak bardzo, że czasem ciężko nad tym zapanować. Problemy z ogarnięciem rzeczywistości mają również niektórzy członkowie Avengers. W momencie, kiedy wiodące postacie rozumieją się niemal bez słów, pozostałe wydają się nudzić i czekają tylko na porcję solidnej rozwałki. Niestety wydaje mi się, że nie był to celowy zabieg autora, a po prostu nie miał on pomysłu, jak umiejscowić w fabule takie postacie jak Thor czy Spider-Man, które wydają się być z innej bajki. I to jest mój podstawowy zarzut wobec Hickmana, który, owszem, ciekawie zarysował intrygę, ale niestety zapomniał o rozbudowaniu postaci i relacji między nimi. Niezbyt przypadła mi również do gustu ostatnia część, w której członkowie Avengers muszą zdobyć informacje, nie posługując się swoimi mocami. Jeśli miało to być nawiązanie do klimatu "Casino Royale" to wyszło bardzo słabo. Do tego akcja poprowadzona jest w tak chaotyczny sposób, że trzeba się bardzo skupić, by ogarnąć wszystkie wydarzenia nie tylko rozgrywające się na różnych płaszczyznach, ale także skakanie w czasie, co jest chyba ulubionym zabiegiem Hickmana. Od strony wizualnej komiks prezentuje się nie najgorzej. Pod względem czytelności lepiej sprawdza się kreska Dustina Weavera (pierwsza połowa) niż Mike′a Deodatio (druga). Obaj panowie preferują dynamiczne kadrowanie, co w tym wypadku należy uznać za atut. Irytuje mnie za to dobór kolorów (nie tylko w tym tomie, ale także w poprzednim i ukazujących się równolegle "All New X-Men"), które wydają się za ciemne, sprawiając, że całość jest mniej czytelna. Jak zatem widać, "Ostatnie białe zdarzenie" posiada sporo zalet, ale ma również wady. Najłatwiej chyba opisać je jako środkową część cyklu, która niewiele wyjaśnia, ale intrygująco zapowiada przyszłe wydarzenia. Ponadto brawa należą się Egmontowi również za to, że dzięki niemu wreszcie mamy marvelowskie serie publikowane na bieżąco i ze stosunkowo niewielkim opóźnieniem w stosunku do ich ukazywania się na Zachodzie. Nie było tego od czasu zwinięcia interesu przez TM-Semic.
Tytuł: Avengers. Ostatnie białe zdarzenie Tytuł oryginalny: Avengers: The Last White Event Data wydania: 18 listopada 2015 ISBN: 978-83-281-1056-4 Format: 120s. 167×255mm Cena: 39,99 Ekstrakt: 60% |