Główna bohaterka „Życie ma smak pomarańczy” autorstwa Judith Fertig, zdolna cukierniczka po przejściach, posiada niezwykły dar – potrafi zgłębić najskrytsze ludzkie tajemnice za pośrednictwem smaków. Można by się więc spodziewać, że jej opowieść będzie naprawdę apetycznym kąskiem.  |  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
„Życie ma smak pomarańczy” to z pozoru dwie oddzielne historie. Pierwsza z nich, rozgrywająca się współcześnie, opowiada o życiu Nelly, kobiety obdarzonej niezwykłym talentem, która po nieudanym związku postanawia wrócić z Nowego Jorku do rodzinnego Millcreek Valley – pragnie odzyskać spokój i spełnić marzenie o założeniu własnej cukierni. Druga zaś toczy się w latach 1908-1964 i przedstawia przede wszystkim losy dwóch sióstr – Olive oraz Edie – a także ich znajomego Shemuela. Z początku wydaje się, że jedyną rzeczą, jaka łączy bohaterów obu opowieści, jest miejsce zamieszkania, z czasem jednak okazuje się, że spaja ich coś jeszcze – nierozwiązane tajemnice z przeszłości. Trzeba przyznać, że Judith Fertig, która dotychczas dała się poznać we własnej ojczyźnie jako autorka książek kulinarnych, podjęła w swojej króciutkiej powieści kilka dość trudnych tematów. Pojawił się między innymi wątek samotności, biedy, przemocy seksualnej, wiary, toksycznej miłości i poszukiwania tożsamości, a nawet szczątkowe nawiązanie do drugiej wojny światowej. Problem w tym, że poruszanie tak wielu delikatnych kwestii wymaga od pisarza naprawdę sporego kunsztu, debiutanta podobne zadanie może po prostu przerosnąć – i tak też stało się chyba w tym przypadku. Wygląda to trochę tak, jakby autorka nie mogła zdecydować się, o czym naprawdę chciała napisać. Zamiast skupić się na konkretnym motywie czy naprawdę zgłębić psychikę stworzonych przez siebie postaci, spróbowała, w ledwo trzystustronicowej książce, zasygnalizować mnóstwo złożonych problemów, ale nad żadnym z nich nie pochyliła się dostatecznie długo. W efekcie, choć główna bohaterka ma za sobą różne trudne doświadczenia, tak naprawdę wydaje się nieco papierowa – trudno powiedzieć cokolwiek o jej charakterze lub naprawdę przejąć jej losem. Pełni raczej rolę swoistego „łącznika” między pozostałymi postaciami. Dużo bardziej przykuła moją uwagę choćby dramatyczna historia Edie, którą czytelnik poznaje jako małą dziewczynkę i towarzyszy jej aż do osiągnięcia starości. W kilku przypadkach udało się autorce naprawdę mnie zaskoczyć i za to należy się jej pochwała. Szkoda tylko, że rozwiązując tajemnice i łącząc ze sobą pozostawione czytelnikowi tropy, nie uwierzyła w jego inteligencję i musiała ostatecznie – często w dość sztuczny sposób – dokładnie wszystko wyłożyć, nieraz kilkakrotnie powtarzając te same informacje. Daje się wyczuć, zarówno w warstwie językowej i fabularnej, że „Życie ma smak pomarańczy” to literacki debiut. Choć sama konstrukcja powieści wydaje się dość przemyślana i wszystko łączy się ostatecznie w spójną całość, to jednak mam wrażenie, że autorce nie wystarczyło warsztatu, aby udźwignąć własne pomysły. Wszystko jest jakby skrótowe, przez co brakuje klimatu, którego można by się spodziewać w tego typu książce – jakiejś szczypty cukierniczej „magii”. Czytelnik nie odnajdzie tu niestety zbyt wielu naprawdę „smakowitych” opisów albo metafor, a dialogi wydają się mało naturalne. Sam pomysł zaś, z pewnością ma w sobie potencjał i nutkę świeżości, szkoda więc, że nie został wykorzystany w stu procentach.
Tytuł: Życie ma smak pomarańczy Tytuł oryginalny: The Cake Theraphist Data wydania: 10 maja 2016 ISBN: 978-83-8069-330-2 Format: 312s. 125×195mm Cena: 32,– Gatunek: obyczajowa Ekstrakt: 60% |