Cechą tej prozy jest lekkość, poetycka nieoczywistość i dbałość o drobiazgi. „Nieważcy” to zapis wielowymiarowego doświadczenia, podczas którego „zagina się czas”.  |  | ‹Nieważcy›
|
Valeria Luiselli to autorka meksykańska, mieszka wraz z mężem – także pisarzem – w Nowym Jorku. „Nieważcy” to jej debiut powieściowy, ale 34-letnia Luiselli ma obecnie na swoim koncie już kilka publikacji oraz nagród literackich. „Nieważcy” nie mają linearnej akcji. To tekst utkany z odprysków wrażeń i doświadczeń, ale stanowiący zaskakująco zwartą całość. Narratorka i główna bohaterka pracuje w wydawnictwie, zajmując się poszukiwaniem tekstów, które byłyby warte publikacji. Jest jednocześnie żoną i matką dwójki dzieci. Córeczka jest jeszcze niemowlakiem, ale z kilkuletnim synem można już prowadzić ciekawe rozmowy. Dialogi Średniaka (tak jest nazywany) z matką i ojcem świadczą o tym, że jest to chłopiec inteligentny i obdarzony niezwykłą wyobraźnią. Kobieta jest skupiona na szczegółach, z uwagą słucha swoich bliskich, potrafi dostrzec to, co najważniejsze w relacji z nimi. Obok niej toczy się życie rodzinne, ona sama w środku wszystkiego tworzy powieść. Pisarstwo Luiselli pokazuje całą siłę, jaką ma proza literacka: można coś napisać, a potem zmienić i sprawić, żeby było zupełnie inaczej. Można przesunąć granice, rozciągnąć i zagiąć czas, zamienić prawdę w fikcję – i odwrotnie. Przy tej subtelnej i pastelowej tonacji, jaką mają „Nieważcy”, całość wywiera na czytelniku wielkie wrażenie. Proza jest także głęboko intelektualna, filozofująca, chwilami eksperymentalna – ale nieprzesadnie przy tym hermetyczna. Autorka wplata w swój tekst wiele nazwisk literatów amerykańskich i latynoamerykańskich, tworząc swoisty kulturowy kolaż. Siła jej wyobraźni podczas tworzenia tego niepowtarzalnego pejzażu jest ogromna. Z literaturą można zrobić wszystko. Także – sfałszować dzieła autora lub sporządzić przekład jakiejś rzeczy, która nie istnieje. Jeżeli będzie się miało szczęście, nikt się nie zorientuje, jak jest naprawdę. Wszystko jest tu płynne i przenika się wzajemnie, tak jak głos głównej narratorki i pewnego mężczyzny. Czy to postać z jej fikcji? Pisarz, którego kiedyś spotkała? A może ktoś, kto zupełnie inny? W pewnym momencie to ten mężczyzna przejmuje narrację, a kobieta milknie, jakby kryjąc się za jego postacią. Nic tu nie jest do końca oczywiste. Gorąco polecam powieść Valerii Luiselli „Nieważcy”. Bardzo podobał mi się jej niepowtarzalny nastrój: niedookreśloności i spokoju przemieszanego z nostalgią. Choć książka nie jest obszerna, jest zaskakująco pojemna: tyle tu szczegółów, niebanalnych skojarzeń, intelektualnych gier, strzępków rzeczywistości utrwalonych w krótkich, skondensowanych impresjach. „Powieść utkana z fragmentów. Powieść horyzontalna opowiedziana wertykalnie”, jak pisze sama autorka. Tyle tu wielowymiarowych płaszczyzn. Warto je zgłębić.
Tytuł: Nieważcy Tytuł oryginalny: Los ingrávidos Data wydania: 14 września 2016 ISBN: 978-83-280-2617-9 Format: 256s. 123×194mm; oprawa twarda Cena: 34,99 Gatunek: obyczajowa Ekstrakt: 80% |