powrót; do indeksunastwpna strona

nr 3 (CLXV)
kwiecień 2017

Logiczna zmiana nastroju
Reiner Knizia ‹Brains: Uśmiech proszę!›
Od strony wizualnej „Brains. Uśmiech proszę!” nie jest może grą aż tak atrakcyjną jak choćby „Brains. Ogród japoński”, ale wielbiciele łamigłówek na pewno będą zachwyceni tym tytułem.

Dziękujemy wydawnictwu Rebel.pl za udostępnienie egzemplarza gry na potrzeby recenzji.

ZawartoB;k ekstraktu: 80%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Reiner Knizia – jak zwykle w tej serii – przygotował dla nas pięćdziesiąt zadań o różnym stopniu trudności. Na każdej planszy znajdziemy inny układ buziek w dwóch lub trzech kolorach, przy czym tylko jedna jest żółta i uśmiechnięta, a zadaniem gracza jest sprawić, aby wszystkie buźki takie się stały. Aby uzyskać taki efekt, możemy umieścić na wybranych pustych polach planszy tylko tyle pionków, ile wskazuje liczba umieszczona w prawym górnym rogu planszy. Po postawieniu każdego pionka sprawdzamy wszystkie linie proste (pionowe, poziome i na ukos), które można poprowadzić między nim a żółtymi buźkami. Znajdujące się tam niebieskie (neutralne) i czerwone (smutne) buźki będą zmieniać kolor (przy czym nie może być żadnego pustego pola w ciągu buziek) – oznaczamy to kładąc żółty żeton na neutralnej buźce, a niebieski na smutnej. Z powyższego wynika, że czerwone buźki będą wymagać dwukrotnej zmiany koloru – nic więc dziwnego, że w początkowych zadaniach takie po prostu nie pojawiają się.
Mechanizm zmiany koloru buziek budzi oczywiste skojarzenia z reversi, ale trzeba przyznać, że Reiner Knizia bardzo umiejętnie zaadaptował te reguły do zapewnienia rozrywki dla jednej osoby. Nie da się natomiast ukryć, że dodanie otoczki związanej z nastrojami nie wpływa specjalnie na czysto logiczny charakter tych łamigłówek. Z kolei pierwsze zadania są najzwyczajniej w świecie banalne – nad umieszczeniem dwóch pionków praktycznie się nie myśli. Wraz z rosnącą liczbą pionków pojawia się też coraz więcej kombinowania, gdyż spore znaczenie ma też kolejność wykonywanych ruchów. Czasem można rzeczywiście się zaciąć przy jakimś zadaniu (i to niekoniecznie na planszy z najwyższego poziomu trudności), dlatego dla mniej wytrwałych osób niewątpliwie przydatna będzie dołączona do gry książeczka z podpowiedziami i rozwiązaniami.
Można to złożyć na karb osobistych preferencji, ale wolałbym, żeby wśród pięćdziesięciu plansz było znacznie więcej tych bardziej skomplikowanych zadań. Jednocześnie muszę przyznać, że „Brains. Uśmiech proszę!” i tak potrafi naprawdę wciągnąć. W dodatku dla młodszych graczy oraz osób mniej zaprawionych w rozwiązywaniu łamigłówek tytuł ten z pewnością dostarczy zajęcia na dłużej i zarazem będzie źródłem satysfakcji z szybko czynionych postępów (w szczególności przy początkowych planszach).
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Warto zaznaczyć, że elementy gry są dość solidnie wykonane, ale w trakcie rozwiązywania zadań trzeba bardzo uważać, aby nie przesunąć niechcący wcześniej położonych żetonów bądź nie pominąć którejś buźki przy oznaczaniu zmiany koloru. Łamigłówka ta więc aż prosi się o wersje: magnetyczną i komputerową. A póki to nie nastąpi – rozwiązanie wszystkich zadań i tak powinno wywołać uśmiech zadowolenia na naszych twarzach!



Tytuł: Brains: Uśmiech proszę!
Tytuł oryginalny: Brains: Make me Smile!
Data produkcji: IV kwartał 2016
Wydawca: Lacerta
EAN: 5908445421501
Info: 1 os, od 8 lat
Wyszukaj w: MadBooks.pl
Wyszukaj w: Kumiko.pl
Wyszukaj w: Matras.pl
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 80%
powrót; do indeksunastwpna strona

130
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.