Lekko zróżnicowane tematycznie komiksowe notki majowe.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Powrót do epopei o ostatnim mężczyźnie na Ziemi w żadnym wypadku nie rozczarowuje. Po dotarciu do laboratorium w San Francisco doktor Mann rozpoczyna badania, których celem jest odpowiedzi na pytanie dlaczego Yorick i jego małpka są jedynymi przedstawicielami męskiej płci, którzy przetrwali tajemniczy kataklizm. Badania sobie a życie sobie. Brian Vaughan i Pia Guerra postawili sobie ambitne zadanie aby dramatyczne losy Yoricka i towarzyszących mu kobiet przedstawić na tle domkniętego, kompletnego post-apokaliptycznego świata. W tomie trzecim coraz bardziej widzimy dlaczego Vaughan został zaproszony do pracy przy kilku sezonach „Lost” jako scenarzysta. Tom ten jest w dużym stopniu poświęcony siostrze głównego bohatera – Hero, która próbuje się odnaleźć po praniu mózgu wśród Amazonek oraz jego dziewczynie Beth znajdującej się w Australii. Podobnie jak w „Lost” zaczynają się pojawiać elementy metafizyczne przeplatane tak przyziemnymi sprawami jak kwestia sprawnego dowodzenia żeńską załogą łodzi podwodnej. Tutaj brawa dla australijskiej marynarki wojennej, która wychowała sobie odpowiednią kadrę i była w stanie zapewnić ochronę swoich wybrzeży. Bo jak się okazuje, świat bez mężczyzn wcale nie jest taki bezpieczny jak nam się wydawało. Ambicje jednostek i całych krajów nadal generują niezłe zamieszanie. A możliwość zatrzymania dla siebie jedynego faceta na świecie może dać olbrzymią przewagę.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Złośliwy powiedziałby, że „Nidhogg”, siódmy tom serii „Thorgal: Louve”, to nadal patchworkowa historia składana puzzli wcześniejszych wątków całego wręcz cyklu o Thorgalu i jego rodzinie. Ale można też spojrzeć na ten album bez obciążenia całą serią i wypada on wtedy nie najgorzej. Zaczyna się od ciekawej rozmowy pomiędzy Louve a odwiecznym wrogiem rodziny Aegirssonów, wężem Nidhoggiem. Louve i krasnolud Tjahzi z umiarkowanym skutkiem próbują namówić gada do pomocy w w walce z Loth, królową ciemnych elfów. Tutaj scenarzysta (Yann – Yannick le Pennetier) wykazał się fascynacją dziełami Tolkiena. Koncepcja podziału na jasne i ciemne elfy mocno czerpie z relacji elfów i orków zamieszkujących Śródziemie. Nawet narodziny rasy ciemnych elfów zdaje się być inspirowane Tolkienem. Zakończenie nie jest takie oczywiste i zaskakuje w bardzo pozytywnym sensie. Jest też autentycznie wzruszające co nie jest łatwym zabiegiem dla scenarzysty. Od strony graficznej żadnej rewolucji tutaj nie znajdziemy i chyba nie o to chodzi w siódmym tomie spinoffu. Roman Surżenko jest jak najbardziej poprawny w swojej pracy. Jedyna Aaricia, która według moich obliczeń dobiega czterdziestki wygląda ciągle jakby miała lat dwadzieścia. Nie żeby mi to przeszkadzało, ale trochę to nielogiczne.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Zebranych w tym albumie pięć krótkich historyjek pozwala w pełni docenić pomysłowość i poczucie humoru Peyo. W tytułowej opowieści jesteśmy świadkami powietrznych popisów Latającego Smerfa, a nawet jego efektownej walki z Gargamelem, ale i tak w finale najbardziej zaskakuje nas Smerfetka! Dla odmiany w „Łakomstwie Smerfów” z wypiekami na twarzy obserwujemy, jak zły czarodziej po raz kolejny próbuje schwytać niebieskie ludziki wykorzystując ich tytułową wadę (plan ma rzeczywiście całkiem sprytny!), a sytuację musi ratować niezawodny Papa Smerf. Z kolei w przypadku „Smerfa w masce” głowimy się, kim jest tajemniczy napastnik rzucający tartami w Smerfy, a jednocześnie świetnie bawimy się przy scenach rodem z komedii slapstickowej. Zaskakujące zwroty akcji czekają zaś na nas w „Szczeniaku u Smerfów”, gdyż pojawienie się psiaka w wiosce nie tylko wywołuje spore poruszenie, ale wkrótce ściąga na nią też niebezpieczeństwo… W „Żartach Zgrywusa” możemy się przekonać, że zawsze znajdzie się ktoś na tyle głupi, żeby dał się nabrać na dowcipy tego Smerfa, ale są też sytuacje, kiedy wybuchające prezenty stają się bardzo przydatne. Historyjki są wprawdzie krótkie, ale oparte na dobrych i różnorodnych pomysłach, dzięki czemu lektura tego albumu zapewni nam solidną porcję świetnej rozrywki i wiele okazji do śmiechu.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
To w sumie dość zaskakujące, ale czwarty album z serii o Wendy i Marine nie tylko nie jest słabszy niż poprzednie, ale okazuje się wręcz najzabawniejszy. Kompletnie nam przy tym nie przeszkadza, że siostry jak zwykle kłócą się i robią sobie na złość, a wkrótce potem zawierają rozejm, który z kolei oczywiście nie trwa wiecznie. Entuzjastycznie reagujemy natomiast na pojawienie się cudownego pieska – Darwina, którego pod opieką dziewczynek zostawili (dość nieopatrznie) ich dziadkowie. Szybko możemy się przekonać, że to małe stworzenie potrafi dostarczyć nam naprawdę sporo rozrywki i wybuchów gromkiego śmiechu. Świetnie sprawdza się też drugi motyw przewodni albumu, czyli scenki rozgrywające się w zimowej scenerii. Zacięta bitwa na śnieżki czy lepienie bałwana w wykonaniu Wendy i Marine przynoszą bowiem całkiem często dość zaskakujące rezultaty… Ta ostatnia potrafi zresztą wpaść na tak niedorzeczne pomysły, jak lepienie bałwana z błota, żeby był gotowy jak spadnie śnieg! Prawdziwą ozdobą „Wszystko gra” są jednak pojedyncze, naprawdę przekomiczne historyjki, jak choćby te o „pomysłowych” prezentach (pierwszy to „ubraniowe puzzle” od młodszej siostry dla starszej, drugi to „robot kuchenny” od dziewczynek dla mamy) oraz o niezwykłym torcie urodzinowym przygotowanym przez bohaterki dla taty. W każdym razie z Wendy i Marine dobra zabawa jest gwarantowana!
Tytuł: Y: Ostatni z mężczyzn #3 (wyd. II) Data wydania: wrzesień 2016 Cena: 99,99 Gatunek: SF
Tytuł: Thorgal: Louve #7: Nidhogg (oprawa twarda) Data wydania: kwiecień 2017 Format: 48s. 215x290 mm Cena: 29,99 Gatunek: fantasy
Tytuł: Smerfy #14: Latający Smerf Data wydania: styczeń 2017 Cena: 19,99 Gatunek: humor / satyra
Tytuł: Sisters #4: Wszystko gra Data wydania: 13 lipca 2016 ISBN: 9788328116597 Cena: 24,99 Gatunek: humor / satyra |