W jubileuszowym albumie (25!) „Żywych trupów” czytelnik nie uświadczy ani jednego zombiaka. Ale nie ma powodów do zmartwień gdyż scenarzysta Robert Kirkman jest mistrzem narracji i w stworzonym przez siebie świecie bez problemu potrafi stworzyć atmosferę pełną dramatyzmu.  |  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Dwudziesty piąty tom „Bez odwrotu” kontynuuje kwestie z poprzedniego albumu „Życie i śmierć”. Społeczność, na której czele stoi Rick Grimes czyni kolejne kroki w kierunku odbudowania cywilizacji zniszczonej przez pojawienie się na świecie żywych trupów. Po niezwykle trudnych początkach, gdy Grimes z synem Carlem i grupą przyjaciół byli łatwym łupem zarówno dla szwędaczy (jak nazywano zombie) jak i zdegenerowanych band, nastąpiła stabilizacja. Proces budowy sieci ogrodzonych osiedli, do których przybywali kolejni mieszkańcy, osiągnął efekt kuli śnieżnej. Mając dużą populację, własną produkcję żywności, ba, nawet będąc w stanie konstruować broń palną społeczność Grimesa mogła się nie obawiać zbrojnych band. Konieczność zapewnienia środków do życia z definicji ograniczała liczebność takich grup. Aż do pojawienia się „szeptaczy”. Zmieniły się zasady gry i to w sposób drastyczny. Okazało się, że szeptacze, odziani w skóry zombie(!) nie muszą się obawiać tych ostatnich. Co więcej, znaleźli sposób na sterowanie gigantycznym stadem umarlaków. Stadem tak dużym, że nawet Rick Grimes i jego społeczność nie mieliby szans w starciu z nim. Na szczęście, szeptacze kierujący się dosyć specyficznymi zasadami nie dążyli do konfrontacji. Do czasu. Pod koniec poprzedniego tomu dochodzi do masakry kilkunastu członków grupy Grimesa. Ludzie są wściekli i żądają natychmiastowego odwetu. Jednocześnie ich gniew kieruje się ku Lydii, dziewczynie Carla a jednocześnie córce Alfy, przywódczyni szeptaczy. Rick staje przed dramatycznymi wyborami. Z jednej strony chce zapewnić bezpieczeństwo Carlowi i Lydii, z drugiej strony ma pełną świadomość, że jego ludzie mają niewielkie szanse w walce z szeptaczami i ich stadem. Jednocześnie brak działań może doprowadzić do utraty władzy na rzecz kogoś, kto podejmie się przeprowadzenia vendetty. Wszystkim, łącznie z Rickiem puszczają nerwy. Społeczność wrze, zaczynają się powtarzać nieprzyjemne incydenty. I chyba tylko Rick zdaje sobie sprawę z tego, że cała ta sytuacja stanowi najpoważniejsze ze wszystkich dotychczasowych zagrożeń dla odtworzonego z takim wysiłkiem niewielkiego ogniska cywilizacji. Aby ją uchronić Rick jest gotowy pójść po pomoc do samego diabła. I idzie. Tym diabłem jest nie kto inny jak Negan, trzymany w odosobnieniu brutalny były przywódca jednej z band, która dołączyła do społeczności Girmesa. Takie rozegranie problemu narastającego napięcia to majstersztyk w wykonaniu Kirkmana. Bardzo udanie wypada też sama rozmowa między Neganem i Rickiem. Wspominałem zresztą o tym nie raz, że rzeczowe i realistyczne dialogi to bardzo mocna strona tego komiksu. Niestety, jak to ostatnio Kirkman ma w zwyczaju, nie dane będzie czytelnikowi zobaczyć wyników tych dyskusji. Podobnie jaki kilka ostatnich tomów, „Bez odwrotu” kończy się suspensem. Czyli czekamy na kolejny tom, bo wygląda na to, że wątek szeptaczy będzie eksploatowany jeszcze przez jakiś czas. Póki co, z korzyścią dla czytelników.
Tytuł: Żywe trupy #25 Data wydania: styczeń 2017 ISBN: 9788364360947 Format: 144s. 170x260 mm Cena: 43,00 Gatunek: groza / horror Ekstrakt: 90% |