powrót; do indeksunastwpna strona

nr 6 (CLXVIII)
lipiec-sierpień 2017

Mistrzostwo formy
Alistair MacLeod ‹Utracony dar słonej krwi›
„Utracony dar słonej krwi” Alistaira MacLeoda to mocny kandydat do miana najlepszego zbioru opowiadań tego roku.
ZawartoB;k ekstraktu: 90%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
W tłumaczeniu kanadyjskich prozaików wydawnictwo Wiatr od Morza nie miewa niecelnych strzałów. Najpierw przekonało polskiego czytelnika do twórczości Michaela Crummeya, teraz z powodzeniem prezentuje książkę jego rodaka, Alistaira MacLeoda.
„Utracony dar…” zawiera siedem opowiadań osadzonych w realiach Kanady sprzed kilkudziesięciu lat. Pisarz portretuje w nich postaci zmuszone do przyjęcia określonej postawy wobec zmieniającego się świata. Ich dotychczasowe życie zderza się z realiami tak zwanej nowoczesności, ale to nie podlegające przemianom czasy są pierwszoplanowym bohaterem tego zbioru. Są nim ludzie, ich relacje i przeżycia, uchwycone zręcznym piórem autora.
MacLeod ma bezsprzeczną zdolność do szybkiego zarysowywania klimatycznych opowieści. Wystarczy kilka zdań, by odbiorca poczuł nastrój całej miniatury. Opowiadania mają przeważnie dość prostą konstrukcję, nieprzeładowaną zbędnymi ozdobnikami czy wycieczkami w nieistotne rejony. Pisarz skupia się na tym, co najważniejsze – nawet, jeśli przekazuje coś poprzez pozornie trywialne sytuacje, jego słowa mają ogromną siłę rażenia. Kanadyjczyk rozprawia o dorastaniu, honorze, obowiązkach rodzinnych, zakorzenieniu w „małych ojczyznach”. Nierzadko dramatyczne wydarzenia opisuje ze spokojem i prostotą, ale przy tym wyraźną czułością. Fascynuje zwłaszcza ta tkliwość, z jaką pochyla się nad tragedią.
Proza MacLeoda przepełniona jest melancholią, bezbłędnie przekazaną w świetnym tłumaczeniu. Kilka fragmentów jest wręcz uderzających: „Być może jestem jak nieświadomy chłopiec, który zbiera szare, wilgotne prezerwatywy w zaułkach uczęszczanych przez kochanków, tylko po to, by wróciwszy do domu usłyszeć, że ma je natychmiast wyrzucić i umyć ręce. Och, zgromadziłem w życiu wiele rzeczy, których nie rozumiałem” – pisze Kanadyjczyk w tytułowym opowiadaniu. Nostalgia wręcz wylewa się z kolejnych kart jego zbioru, tworząc mocny, niepodrabialny klimat.
Mimo wszystkich tych zalet: znakomitego oddania emocji, kapitalnej frazy, udanych prób oddania przemijającego czasu i tęsknoty za nim, MacLeodowi można zarzucić jedną rzecz: jego historie niekoniecznie zapadają w pamięć. W pewnym sensie „Utracony dar…” to książka na „tu i teraz”, idealna w trakcie czytania, ale stosunkowo szybko niknąca z pamięci już po zakończonej lekturze. Dobrze to czy źle, każdy z czytelników musi odpowiedzieć sobie sam. Mnie mistrzostwo słowa i przyjemność obcowania z tym tytułem w pełni wystarczyły.



Tytuł: Utracony dar słonej krwi
Tytuł oryginalny: The Lost Salt Gift of Blood
Data wydania: 1 czerwca 2017
ISBN: 978-83-943523-3-2
Format: 256s.
Gatunek: obyczajowa
Wyszukaj w: MadBooks.pl
Wyszukaj w: Selkar.pl
Wyszukaj w: Kumiko.pl
Wyszukaj w: Matras.pl
Wyszukaj w
:
Zobacz w:
Ekstrakt: 90%
powrót; do indeksunastwpna strona

33
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.