powrót; do indeksunastwpna strona

nr 10 (CLXXII)
grudzień 2017

Orlen Cinergia 2017: Długi film o umieraniu
Konrad Wągrowski
Robin Campillo ‹120 uderzeń serca›, ‹22 Forum Kina Europejskiego „Cinergia”›
„120 uderzeń serca” to francuski kandydat do Oscara w kategorii filmów nieanglojęzycznych. Paradokumentalna opowieść o burzliwych czasach lat 80. i epidemii AIDS, o wyścigu ze śmiercią i o samym umieraniu.
ZawartoB;k ekstraktu: 70%
‹120 uderzeń serca›
‹120 uderzeń serca›
ACT UP (AIDS Coalition to Unleash Power) to grupa akcji bezpośredniej (direct action) założona w 1987 w Nowym Jorku głównie przez działaczy organizacji lesbijskich i gejowskich w związku z coraz bardziej szerzącą się wówczas epidemią AIDS. Celem grupy było prowadzenie akcji mających wpływać na przemysł farmaceutyczny i legislaturę by szybciej i bardziej efektywnie reagowali na problem. Formy działalności ACT UP obejmowały wygłaszanie swych żądań, demonstracje, wtargnięcia do siedzib organizacji, na które chciano wywierać wpływ. ACT UP nie stosował przemocy bezpośredniej, ale trudno nazwać ich akcje w pełni pokojowymi – elementy uszkadzania mienia, obrzucania przeciwników woreczkami ze sztuczną krwią były na porządku dziennym. O tej właśnie grupie, a właściwie jej francuskim oddziale, opowiada tegoroczny kandydat do Oscara z tego kraju, laureat z Cannes, film „120 uderzeń serca” Robina Campillo, twórcy głośnej „Klasy” z 2008 roku.
Pierwsze sceny filmu przypominają bardziej kino dokumentalne niż fabularne. Jesteśmy świadkami zebrań działaczy ACT UP, podsumowujących dotychczasowe działania i planujących kolejne akcje. Zasady zostają nam przedstawione już w pierwszej rozmowie, w której jeden z aktywistów referuje je grupie kandydatów. Debaty można prowadzić tylko na auli, ale nie wolno tu palić, bo wśród zebranych mogą być ludzie poważnie chorzy. Palić można na korytarzu, ale tam nie wolno prowadzić dyskusji. Aprobaty nie można wyrażać klaskaniem, bo to przeszkadza mówcom, zamiast klaskania można za to pstrykać palcami (ten dźwięk będzie wciąż towarzyszył kolejnym scenom filmu). I najważniejsze – przystępując do ACT UP będzie się uważanym przez opinię publiczna za nosiciela wirusa HIV, nawet jeśli nie będzie to prawda – trzeba więc być na przygotowanym.
‹22 Forum Kina Europejskiego „Cinergia”›
‹22 Forum Kina Europejskiego „Cinergia”›
W kolejnych scenach nadal mamy zacięcie dokumentalistyczne – patrzymy bowiem na przykłady akcji ACT UP. W pierwszej z nich grupa młodych ludzi wchodzi na scenę, na której przemawia rządowy przedstawiciel. Wygłaszają swe żądania, po czym przypinają mówcę kajdankami do pobliskiej kraty (co zresztą nie spotyka się z uznaniem wszystkich członków ACT UP, czyn ten bywa mocno krytykowany na późniejszym spotkaniu). Kolejna akcja jest bardziej spektakularna – aktywiście szturmują siedzibę firmy farmaceutycznej, obrzucają ściany sztuczną krwią i wykrzykują zarzuty opóźniania publikacji wyników prac nad lekarstwami powstrzymującymi rozwój wirusa. Wszystko to dokumentuje lokalny fotograf. Co ciekawe, „120 uderzeń serca” nie daje odpowiedzi na pytanie, czy rzeczywiście agencje rządowe i filmy farmacetyczne nie dokonały wszystkiego, co można było zrobić, by walczyć z AIDS w zakresie profilaktyki i leczenia. Może po prostu nie było szans na więcej. Ale bohaterom, którym zostaje coraz mniej czasu, to nie wystarcza.
Campillo dobrze wie, jak wyglądała działalność ACT UP, sam bowiem był członkiem tej grupy. Sceny mają dynamikę, szczerość, są dobrze zagrane i niosą dużo wiedzy na temat form aktywności ekipy i tego, w jaki sposób działali. Słuchając ostrych, dynamicznych, ale funkcjonujących zgodnie z narzuconymi zasadami, niepopadających w pyskówki debat wiele można się również dowiedzieć o postulatach. To dokumentalistyczne podejście nie służy jednak budowie emocji. Ale tu nastąpi zaskakujący zwrot konwencji. Mniej więcej od jednej trzeciej filmu mniej będzie scen odtwarzających fakty, a więcej intymnych rozmów, wspomnień, zwierzeń, scen miłosnych. Wszystko odsłania bardziej prywatny wizerunek bohaterów (a przy tym realiów panujących w środowisku LGBT we Francji w latach 80.). Najważniejsza jednak jest choroba – młodzi ludzie, wciąż pełni ochoty na życie, zmagają się coraz bardziej rozpaczliwie z AIDS, przegrywając tę walkę. Akcje ACT UP coraz częściej przeplatane są pogrzebami jej aktywistów. Film staje się opowieścią o umieraniu.



Tytuł: 120 uderzeń serca
Tytuł oryginalny: 120 battements par minute
Reżyseria: Robin Campillo
Zdjęcia: Jeanne Lapoirie
Rok produkcji: 2017
Czas trwania: 140 min
Gatunek: dramat
Wyszukaj w: Kumiko.pl
Wyszukaj w: Skąpiec.pl
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 70%

Miejsce: Łódź
Od: 23 listopada 2017
Do: 2 grudnia 2017
powrót; do indeksunastwpna strona

6
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.