powrót; do indeksunastwpna strona

nr 1 (CLXXIII)
styczeń-luty 2018

Kadr, który…: Duchy, zjawy, upiory
„Ostatni przystanek” to komiks z nieznanego w Polsce cyklu „Sinister i Dexter”, którego bohaterami są dwaj zawodowi zabójcy. Ta konkretna historyjka (opublikowana w czasopiśmie Super Boom w styczniu 1999 roku) ma mikroskopijną fabułę, za to imponującą warstwę wizualną.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Komiks powstał przed erą programów graficznych, namalowany został „analogowo” – i to widać. W niektórych kadrach David Millgate używał wręcz efektów rozlewania i rozmazywania mokrej farby, by uzyskać, na przykład, chmurę dymu czy raczej pary (akcja dzieje się w pociągu, wprawdzie elektrycznym, ale przecież w komiksach noir snujące się tu i tam obłoki pary są nieodłącznym elementem scenografii). Sposób operowania światłem i plamą barwną również jest bardziej malarski niż typowo komiksowy.
Bohaterowie dostają osobliwe zlecenie: mają sprzątnąć kolegę po fachu na… jego własną prośbę. Starego cyngla nękają bowiem duchy ofiar, które widać właśnie na tym obrazku. Z wyjątkiem białych oczu nie wyglądają być może szczególnie upiornie, ale wrażenie niepokoju powoduje lekka deformacja, zielonkawy kolor z dziwnymi błyskami, czy wreszcie samo nagromadzenie postaci, które wydają się wręcz pchać na widza. Kadr staje się niemal klaustrofobiczny, szczególnie, że na pierwszym planie mamy twarze ujęte pod kątem, który sprawia wrażenie, że zaglądamy komuś przez ramię.
powrót; do indeksunastwpna strona

159
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.