Lubicie Spider-Mana? Jeśli tak (a na pewno tak jest), polubicie także jego odpowiednika z roku 2099, którego pierwszy tom przygód, po tym jak wylądował w naszych czasach, serwuje Egmont w komiksie „Spider-Man 2099: Nie z tego czasu”.  |  | ‹Spider-Man 2099 #1: Nie z tego czasu›
|
Przyznam, że z rezerwą podchodziłem do tej pozycji. Pamiętam jak TM-Semic próbował przemycać u nas wątki powstałego w latach 90. uniwersum roku 2099. Nie było tego wiele, ale mniej więcej można było zorientować się o co chodzi. Po polsku przeczytaliśmy próbkę „Punishera”, genezę „Spider-Mana” i obszerny fragment „Ghost Ridera”. Z czego ten ostatni wydawał się najciekawszy, bo najmniej powielał schematy pierwowzoru. Niemniej wydawało się, że projekt definitywnie został zamknięty w 1996 roku. W Marvelu jednak nic nie jest wieczne, włączając w to śmierć bohaterów (a może zwłaszcza śmierć bohaterów) i nieoczekiwanie Spider-Man 2099 powrócił na łamy komiksu. Stał za tym jego twórca Peter David, który postanowił go wskrzesić przy okazji kolejnego wielkiego eventu, jaki towarzyszy Człowiekowi Pająkowi, a który polscy czytelnicy poznają wkrótce – „Spiderversum”. Na szybko: chodzi o zagrożenie ze strony Morluna, któremu sprostać mogą jedynie połączone siły Spiderów z alternatywnych rzeczywistości, takich jak Superior Spider-Man, Ultimate Spider-Man, Spider-Gwen, Spider-Girl, Spider-Man Noir czy właśnie Spider-Man 2099. Prezentowany przez Egmont komiks stanowi wprowadzenie do tego wydarzenia i jednocześnie ma oswoić czytelnika ze wskrzeszoną postacią Miguela O’Hary, czyli odpowiednikiem Petera Parkera z przyszłości. Uzyskał on swoje moce w wyniku wypadku, w czasie którego jego DNA zmieszało się z DNA Spidera z XX wieku (a teraz i początku XXI). W swoim czasie walczył z wszechmocną korporacją Alchemax. Teraz cofnął się o cały wiek do jej początków, by niejako od postaw usunąć jej deprawację. Utknął tu i nie ma pomysłu jak wrócić do siebie. Prowadzi więc podwójne życie – superbohatera i pracownika Alchemaxu, co ułatwia mu sztuczna inteligencja, jaką zabrał ze sobą, a która objawia się pod postacią hologramu atrakcyjnej dziewczyny. „Nie z tego czasu” stanowi wycinek jego przygód, na które składają się walki z pojedynczymi złodziejami lub bandziorami napastującymi samotne dziewczyny, wzbogacone starciami ze Skorpionem oraz agentem organizacji broniącej kontinuum czasowego. I jest to moment oddechu między kolejnymi wiekopomnymi wydarzeniami czy gigantycznymi bataliami. Wciąż będę upierał się, że siłą Spider-Mana było to, że był przyjacielem z sąsiedztwa, który zajmował się lokalnymi bandziorami, a nie międzygalaktycznymi wydarzeniami. Od tych niech zostaną Avengers. Jeśli więc po serii „Superior Spider-Man” tęsknicie za bardziej tradycyjnym podejściem do Pajęczaka, śmiało możecie sięgnąć po jego kopię z 2099 roku. Drugą rzeczą, która wyróżniała przygody Parkera, była paleta pełnokrwistych bohaterów wypełniających jego cywilne życie. O’Harze również takowi towarzyszą. Pomijając niezwykle sympatyczny hologram, na specjalną uwagę zasługują dwie kobiety, jakie pojawiły się w jego życiu. Pierwszą jest zbuntowana i obrażona na świat Tempest. Drugą natomiast zimna i twarda przedstawicielka Alchemaxu Liz Allan. Relacje między naszym bohaterem a oboma paniami należy określić jako iskrzące i bardzo ciekawie się zapowiadające. Wszystko zostało podane za pomocą dość prostej, ale przede wszystkim czytelnej i wizualnie przyjemnej kreski Willa Slineya. Nie stosuje on udziwnień, dzięki czemu wreszcie nie ma się wrażenia, jakby zamiast komiksu Marvela sięgnęło się po adaptację kreskówki z „Cartoon Network”. Na końcu otrzymujemy także wprowadzenie do „Spiderversum”. I jest to najmniej porywający element całości. Zaczynają się pojawiać skoki między wymiarami. Kolejnych Pająków ściga i zabija Morlun i w sumie mało z tego wynika. Sam Miguel (ten nasz, właściwy) również ma tu niewiele do roboty. To także najsłabiej narysowany fragment. Odpowiedzialny za niego Rick Leonardi preferuje kanciaste, trochę niedbałe szkice, które określiłby po prostu jako brzydkie. Powtórzę zatem, że pomimo tego, iż sięgałem po „Nie z tego czasu” z „pewną taką nieśmiałością” i bez większych oczekiwań, muszę przyznać, że stanowi on porcję przyjemnej rozrywki. Nie mamy do czynienia ze scenariuszem innowacyjnym, czy wybitnie zaskakującym, ale paradoksalnie właśnie w tym tkwi siła tej pozycji. Jest za to ciekawy bohater – różniący się od Parkera nie tylko byciem Latynosem – trochę pojedynków oraz dobrze wyważoną proporcję między obowiązkowymi działaniami superbohaterskimi a realnym życiem w cywilu. I mnie to wystarczy.
Tytuł: Spider-Man 2099 #1: Nie z tego czasu Data wydania: 24 stycznia 2018 ISBN: 9788328127890 Format: 120s. 165x255 mm Cena: 39,99 Gatunek: superhero Ekstrakt: 70% |