powrót; do indeksunastwpna strona

nr 2 (CLXXIV)
marzec 2018

Zagraj to jeszcze raz Sam: Sikory złote pod mankietem odmierzają sekund bieg
Czarny Ziutek (szef killerów) to tragiczny bohater ballady Stanisława Staszewskiego „Celina”, rozpropagowanej przez jego syna i formacje Kult oraz Kazik Na Żywo. Ale Czarny Ziutek z Killerami to także nazwa zespołu coverującego utwory Kazika Staszewskiego z każdego przejawu jego działalności artystycznej.
Na świecie karierę robią formacje, które podrabiają styl gwiazd rocka i współczesnym dają możliwość poczucia namiastki przeżycia, jakim było dwadzieścia/trzydzieści/czterdzieści lat temu obcowanie z ich muzyką na żywo. Największą popularnością cieszą się oczywiście ci, którzy biorą się za materiał artystów, którzy albo już nie żyją, albo nie koncertują. Tu za wzór należy wskazać tysiące Elvisów w Las Vegas, The Australian Pink Floyd, czy któryś z objazdowych show prezentujący dokonania The Beatles (Help!, Abbey Road, Liverpool Legends). W przypadku tych ostatnich mówimy o prawdziwym spektaklu, nie weselnej stylistyce uprawianej przez rodzime Żuki. Niemniej całkiem dobrze radzą sobie także tribute bandy funkcjonujące równolegle z aktywnymi wykonawcami. I nawet nie chodzi o efemeryczne składy działające pod znanym szyldem (najczęściej z dopiskiem „members of”), w których występuje były perkusista znanego zespołu, którego możemy usłyszeć na pierwszej demówce, a który został z niego wyrzucony za nadużywanie alkoholu i braki techniczne. To najczęściej pasjonaci, którzy z namaszczeniem podchodzą do dzieł ukochanego artysty, grający z potrzeby serca. W sieci można znaleźć dziesiątki tego typu składów, porywających się na kompozycje Metalliki, AC/DC, czy The Rolling Stones.
Nasze skromne muzyczne podwórko raczej w tego typu zjawiska nie obfituje. A jeśli już się pojawiają, to z gatunku internetowych memów z dopiskiem „worst cover ever”. Dlatego też należy doceniać tych, którzy robią to porządnie. A do takich niewątpliwie należy Czarny Ziutek z Killerami. Muzykom należą się brawa nie tylko za świetną nazwę, ale też konsekwencję z jaką realizują plan odtwarzania twórczości Kazika. Nie tylko z szacunkiem podchodzą do oryginałów, ale starają się (z całkiem niezłym skutkiem) uchwycić ich klimat.
CZZK narodził się w 2008 roku w Lublinie i jak twierdzi jego wokalista Choody (Paweł Bogacz) padło na Staszewskiego, ponieważ ma do niego podobny głos. Dziś kwartet uzupełniają gitarzysta Buła (Jacek Bogacz), basista Lechoo (Leszek Czerwiński) i perkusista Dziadek (Tomek Skiba). Spory fragment kariery zespołu można prześledzić odszukując nagrania na youtube, które dobitnie świadczą o rozwijaniu się zdolności jej członków. Stanowią także dowód na to, że w kręgu zainteresowania Ziutka nie tylko pozostaje Kult, ale także KNŻ, El Dupa, a nawet solowe dokonania Kazika (np. „Cztery pokoje”, „Zaraza”).
Dziś jednak polecam coś z kultowego repertuaru, a mianowicie pochodzącą z niebyt udanego albumu „Salon Recreativo” z 2001 roku rewelacyjny kawałek „Brooklyńska Rada Żydów”. Czarny Ziutek z Killerami nieco przyciążyli ten utwór, ale utrzymali jego zawadiacko-prześmiewczy charakter.
powrót; do indeksunastwpna strona

126
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.