powrót; do indeksunastwpna strona

nr 3 (CLXXV)
kwiecień 2018

Kadr, który…: Nazywam się Karl!
Dawno, dawno temu, w czasach, gdy na naszym rynku nie ukazywało się kilkadziesiąt komiksów miesięcznie, w pewnej harcerskiej gazecie można było przeczytać mrożącą krew w dziecięcych żyłach postapokaliptyczną opowieść o dwóch przyjaciołach, którzy… stali się wrogami.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
W roku 1986 na łamach „Świata Młodych” publikowany był komiks Tajemnica Kamiennego Lasu. Ta postapokaliptyczna opowieść została napisana przez Piotra Ponaczewnego a zilustrował ją Tadeusz Raczkiewicz. Dwadzieścia sześć plansz ukazało się w numerach od 12 do 37.
Kiedy czytałem ten komiks po raz pierwszy, miałem dziewięć lat. Lektura kolejnych plansz co dwa dni była przeżyciem, które trudno dziś opisać i wytłumaczyć. Wyprawa do kiosku, zakup kolejnego wydania gazety, łapczywa lektura jeszcze w drodze do domu, a następnie długie oczekiwanie na kolejne odcinki wypełnione szczegółowym studiowaniem i przerysowywaniem posiadanych już plansz, wyznaczały specyficzny sposób obcowania z komiksami i sprawiły, że niektóre kadry na trwałe wryły się w pamięć. Tak było z ostatnim panelem trzynastego odcinka, przedstawiającym konfrontację dwóch mężczyzn. Jak do niej doszło?
Oto dwaj młodzi ludzie – Loni i Robi – zostali za nieposłuszeństwo wyrzuceni ze swojej wioski i postanowili udać się do niebezpiecznego Kamiennego Lasu. Chcieli zdobyć tam jakieś artefakty, które pozwoliłyby im ponownie wkupić się w łaski czarownika sprawującego władzę we wiosce. Kamienny Las okazał się… tajemniczą bazą, w której naszych bohaterów szybko schwytano, a jednego z nich poddano praniu mózgu. Kiedy przyjaciele mijają się później na korytarzu, Loni – już w uniformie strażnika – nie poznaje swojego przyjaciela Robiego i patrząc na niego spode łba, zdecydowanym głosem mówi: „Nazywam się Karl”.
Nie ma co ukrywać, ten kadr zrobił na mnie wstrząsające wrażenie. Wyraz twarzy Loniego…, to znaczy Karla, mówi sam za siebie. To już nie jest ten sam człowiek, na swojego przyjaciela patrzy niemal z odrazą. A zatem Loni faktycznie stał się kimś innym? Został „przerobiony” na strażnika i już nie ma szans na ich wspólny powrót do wioski? Czy teraz to samo czeka Robiego? Czyżby rzeczywiście tak miała skończyć się ich przygoda? Czekanie na kolejny odcinek tym razem dłużyło się jak nigdy, a dalsze losy bohaterów były nie mniej dramatyczne. Kiedy po latach wróciłem do tego komiksu, czytając go w wydanym przez Ongrysa tomie zawierającym różne utwory Raczkiewicza, ten kadr nadal robił na mnie ogromne wrażenie. Choć nie można wykluczyć, że był to rezultat gwałtownie wracających wspomnień z dawnej lektury.
powrót; do indeksunastwpna strona

100
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.