„Annapurna” to bardzo szczera, barwna relacja z pierwszego w historii zdobycia ośmiotysięcznika, stawiająca trudne, często pozbawione jednoznacznej odpowiedzi, pytania o cenę pasji i sukcesu. Zmagania Maurice’a Herzoga i jego kompanów zaciekawią nie tylko miłośników himalaizmu, lecz także osoby, którym świat wysokich gór był do tej pory zupełnie obcy.  |  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Nie ukrywam, że jestem osobą zupełnie niezwiązaną z wspinaczką w jakiejkolwiek formie i po literaturę dotyczącą tego zagadnienia sięgam z reguły głównie po to, by znaleźć odpowiedź na pytanie: „po co oni tak naprawdę to sobie robią”. Patrząc na naturę ludzi – wiecznie niezaspokojonych, ciekawych świata zdobywców – nie dziwię się wcale, że wciąż staramy się przełamywać kolejne bariery i przekraczać granice poznania. Mimo to zdobywanie niedostępnych, zabójczych górskich szczytów w niewyobrażalnym dla szarego człowieka mrozie i wykańczającym organizm rozrzedzonym powietrzu wciąż wydaje mi się czymś tak abstrakcyjnym i niezrozumiałym, że co jakiś czas powracam do tematu, usilnie próbując zrozumieć stojącą za tymi działaniami motywację. Muszę przyznać, że pierwsze rozdziały książki, które dla znawców mogą zapewne stanowić nie lada gratkę, dla laika okazały się trudne do przebrnięcia Z drugiej jednak strony, długie opisy taktyki i przeprowadzanego rekonesansu, mimo swego skomplikowania, pozwalały zajrzeć za kulisy karkołomnego przedsięwzięcia i już na początku lektury „Annapurny” wydawało mi się, że właśnie w tej książce mogę odnaleźć odpowiedź na przynajmniej niektóre z nurtujących mnie wątpliwości. Mamy tu bowiem ekipę walecznych, obdarzonych niezwykłym wręcz hartem ducha doświadczonych wspinaczy, stających przed wyzwaniem, któremu nikt przed nimi nie podołał – zdobyć ośmiotysięcznik. Aby uświadomić sobie jak trudne było to zadanie warto wziąć pod uwagę, że opisane tu wydarzenia miały miejsce na przełomie pierwszej i drugiej połowy ubiegłego wieku, bez dostępu do najnowocześniejszych, wykorzystywanych obecnie nowinek technicznych czy nawet butli tlenowych. Co ciekawe, nim udaje się osiągnąć podobny sukces kolejnej ekipie, mija całe dwadzieścia lat. Od podjęcia próby nie powstrzymuje członków pierwszej zwycięskiej ekspedycji ani brak wyznaczonych wcześniej tras wspinaczki czy nawet dokładnych map, ani wyjątkowo krótki czas przeznaczony na zdobycie szczytu i opuszczenie go przed nadejściem zagrażającego himalaistom monsunu. Napędza ich ambicja, przemożna chęć dokonania niemożliwego i zapisania się na kartach historii, ale także, co widać bardzo wyraźnie, czysta pasja, swoista miłość do gór i ich surowego, napawającego grozą piękna. Mimo niebezpieczeństw i nadludzkiego wysiłku Maurice Herzog jest w stanie dostrzec to niewypowiedziane piękno niemal na każdym kroku i jego maleńką cząstkę ukazać czytelnikowi. Nawet, gdy cierpi katusze, wydaje się, że największy ból sprawia mu świadomość, iż może już więcej nie postawić nogi na szczycie. Jednak w miarę czytania, coraz częściej nasuwa się pytanie, czy rzeczywiście warto było postawić na szali zdrowie i życie. Opisy brutalnych zabiegów medycznych, wykonywanych w bardzo prowizorycznych warunkach, oraz nierzadkiej wcale walki o przetrwanie nie pozostawiają złudzeń – naprawdę mało brakowało, by członkowie wyprawy zapłacili za swe zuchwałe wyczyny najwyższą możliwą cenę. To, co początkowo uznajemy za niezwykłą odwagę i siłę, coraz częściej jawi się jako napędzana adrenaliną i potrzebą osiągnięć brawura. Po raz kolejny pozostaje mi więc stwierdzić, że ostatecznie na postawione przeze mnie wcześniej pytania, każdy czytelnik musi odpowiedzieć sobie sam.
Tytuł: Annapurna Tytuł oryginalny: Annapurna Data wydania: 10 stycznia 2018 ISBN: 978-83-65780-82-9 Format: 304s. 158×205mm Cena: 39,90 Gatunek: non-fiction, podróżnicza / reportaż Ekstrakt: 70% |