powrót; do indeksunastwpna strona

nr 9 (CLXXXI)
listopad 2018

Zagraj to jeszcze raz Sam: Seria z karabinu maszynowego
„To jest niczym mroczna podróż. Pierwszy raz, kiedy usłyszałem oryginał wydawało mi się, że kroczę poprzez piekło” – w ten sposób autor dzisiejszego coveru opisał swoje wrażenia odnośnie utworu „Machine Head” zespołu Portishead.
Portishead to zespół ze wszech miar kultowy, który wprowadził trip-hop na salony za sprawą dwóch albumów wydanych w latach 90. Pomimo sukcesu, jaki osiągnął, w 1999 roku zawiesił działalność. Powrócił dopiero sześć lat później, a nowa płytę (i jak dotąd ostatnią) – „Third” – wydał w 2008. Niektórzy kręcili nosem, że to już nie było to co kiedyś, ale nie dawajcie wiary malkontentom. Cały album jest wspaniały, czego próbkę dostaliśmy na singlu w postaci utworu „Machine Gun”.
Nie jest to typowo radiowe nagranie. Nie posiada wyrazistego refrenu, a industrialny rytm, który przypomina odgłos karabinu maszynowego, potęguje uczucie alienacji. Szczęśliwie przed całkowitym zdehumanizowaniem ratuje go subtelny śpiew Beth Gibbons. Szans na podbicie list przebojów nie było, ale z artystycznego punktu widzenia można mówić o pełnym sukcesie.
Trudno było sobie wyobrazić, by ten kawałek zabrzmiał równie efektownie bez użycia elektroniki. Ale moja wyobraźnia jest ograniczona w przeciwieństwie do pana ukrywającego się pod pseudonimem Iuvara (a może to po prostu jego imię?), prowadzącego kanał na Youtubie DreadFugitiveMind. Niestety nie udało mi się znaleźć zbyt wielu informacji na jego temat, niemniej przez kilka lat nagrywał akustyczne wersje popularnych utworów tak różnych wykonawców, jak Empire Of The Sun, The Beatles, Megadeth, czy Alice In Chains.
Jego wersja „Machine Gun” jest na pewno cieplejsza, niż oryginał, niemniej zachowuje ducha alienacji. Zwraca jednak uwagę pomysłową aranżacją. Zamiast elektronicznych beatów, słyszymy bowiem miarowe uderzenia w bębny, uzupełnione o przesterowane dźwięki basu. Robi to niemniejsze wrażenie, niż w przypadku Portishead. Iuvara nieźle radzi sobie również pod względem wokalnym, nakładając na siebie poszczególne ścieżki dla lepszego efektu. A ten jest piorunujący. Dla mnie to nie podróż przez piekło, a muzyczny raj.
powrót; do indeksunastwpna strona

133
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.