Ostatnio sporo pisaliśmy w „Samie” o Metallice. Dziś spojrzymy inaczej na twórczość innego reprezentanta Wielkiej Czwórki Thrash Metalu – Slayera i jego „Raining Blood”. „Raining Blood” to drugi najdłuższy utwór, jaki można znaleźć na przełomowym krążku Slayera „Reign in Blood” z 1986 roku. Nie oznacza to jednak, że mamy do czynienia z kolosem – trwa bowiem nieco ponad cztery minuty. Niemniej w zestawieniu z sąsiadami, którzy średnio nie przekraczają trzech minut, robi wrażenie rozbudowanej suity. Nie psuje on jednak zamysłu całości, która stanowi mocny, bezkompromisowy, muzyczny kopniak w podbrzusze. „Raining Blood” bowiem to rzecz potężna, mroczna i wściekła. Zbudowana jest jednak na melodyjnym riffie, a uroku dodaje jej dźwięk burzy i padającego deszczu. Efekt jest (nomen omen) piorunujący, a każdy fan ma go w swojej playliście. To, że wielu gitarowych wymiataczy i headbangersów porywało się na ten utwór nie powinno więc nikogo dziwić. Niemniej fakt, że sięgnęła po niego artystka kojarzona z całkiem innym rodzajem scenicznej ekspresji samo w sobie wydaje się już intrygujące. Mówię tu o Tori Amos, która zamieściła swój cover „Raining Blood” na albumie „Strange Little Girls” z 2001 roku. Koncepcją krążka było to, aby zawierał przeróbki utworów napisanych przez mężczyzn, ale przez fakt, że śpiewa je kobieta, nabrały nieco innego wydźwięku. Ponieważ Tori operuje głównie głosem i grą na fortepianie, ów wydźwięk jest diametralnie inny. Zazwyczaj mamy sytuację odwrotną, że ze spokojnego utworu, jacyś nawiedzeni metalowcy robią dźwiękową sieczkę. Tu tymczasem z oryginału pozostał w zasadzie tylko tekst i ewentualne ślady gitarowych riffów w brzmieniu fortepianu. Klimat utworu bowiem również się zmienił. Choć wciąż mamy do czynienia z posępną pieśnią, to jednak agresja i furia z niej wyparowała. W ich miejsce dostajemy mrok i przerażenie. Jest to na pewno ciekawy i odważny eksperyment, niemniej fani Slayera mogą być nim mocno skonfundowani. |