powrót; do indeksunastwpna strona

nr 2 (CLXXXIV)
marzec 2019

Umowa z Bogiem
Steve Dillon, Garth Ennis ‹Kaznodzieja: Kaznodzieja #6 (wyd. zbiorcze)›
Finał „Kaznodziei” dostarcza odpowiedzi na pytanie, dlaczego seria Gartha Ennisa i Steve’a Dillona jest uznawana za kultową. Scenarzysta umiejętnie rozwija narrację, buduje napięcie i łączy wszystkie dotychczasowe wątki doprowadzając je do spektakularnego finału. Nawet rysunki tym razem prezentują się całkiem przyzwoicie.
ZawartoB;k ekstraktu: 90%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Jesse Custer wspólnie z Tulip szykuje się do finałowej rozprawy, a raczej rozpraw – z Bogiem, ze Starrem i Graalem, ze Świętym od Morderców, z Cassidym. Nazbierało się tego trochę. Wszystko zaczyna się jednak od znaczącej retrospekcji. Obserwujemy mianowicie, jak Jesse, Tulip oraz Amy uwikłali się w interesy z pewnym szemranym jegomościem, a później… postanowili uratować konie idące na rzeź. Jeśli podczas lektury tego epizodu pojawi się przeczucie, że nie ma on związku z fabułą, to warto poczekać do finału. Wtedy wszystko się wyjaśni. W każdym razie Ennis za sprawą tej historii rzuca jeszcze więcej światła na młodzieńcze fascynacje głównego bohatera i ukazuje jego, zazwyczaj umiejętnie skrywaną za maską cynizmu, skłonność do bohaterskich (by nie powiedzieć: romantycznych) zachowań.
Późniejszy rozwój wypadków prowadzących do spektakularnego finału śledzimy wielotorowo. Obserwujemy Custera poszukującego Cassidy’ego i próbującego zrozumieć, co kieruje człowiekiem… to znaczy wampirem, którego traktował jak przyjaciela. Śledzimy także poczynania Starra. Nowy Wszechojciec Graala ma na głowie kontrolę z centrali i musi jakoś wyjaśnić swoje dotychczasowe poczynania. Jesteśmy także świadkami bolesnego upadku Gębodupy. Za sprawą machinacji swego menedżera z uwielbianej gwiazdy rocka stał się znienawidzonym potworem. Na krótko odwiedzamy ponownie nawet Salvation. Jak pamiętamy, miasteczko było niedawno areną dramatycznych scen, ale teraz wszystko układa się tu niemal jak w bajce. To właśnie tu Gębodupa będzie szukał ukojenia i spokoju. Czy uda mu się je odnaleźć?
Widać, że Garth Ennis panuje nad wszystkimi detalami i ma pomysł na efektowne zakończenie swojej serii. Ważne są tu oczywiście kolejne zdarzenia, ale koniecznie trzeba także zwrócić uwagę na gęstą sieć symboli narzuconą na całą narrację. Stany Zjednoczone przedstawione zostały tu jako filmowy – czasem idealizowany, czasem demonizowany – Dziki Zachód. Choć wielokrotnie autorzy komiksu brutalnie rozprawiali się z mitami, na jakich oparta została romantyczno-heroiczna wizja tego kraju, to podczas lektury można jednak odnieść wrażenie, że wartości na jakich został zbudowany są im bardzo bliskie. Podążając za głównym bohaterem warto zwracać uwagę na rozliczne tropy, jakie zostawia scenarzysta. A to obrona Alamo, a to opowieść Cassidy′ego o filmie „Sprawa Moranta”, a to refleksje o niemal mistycznej więzi łączącej w tym kraju człowieka i konia – co chwila pojawia się jakiś motyw, który zwraca uwagę czytelnika na drugie dno tej opowieści. Oczywiście nadal jest brutalnie i krwawo. Być może nawet w tym tomie natężenie drastycznych scen jest większe niż dotychczas, ale one też odgrywają istotną rolę w tej historii i niosą ze sobą określone przesłanie.
Co ciekawe, nawet graficzna strona komiksu prezentuje się tym razem dobrze. W recenzjach poprzednich tomów sformułowałem sporo uwag krytycznych pod adresem stylistyki Steve’a Dillona. Krytykowałem sposób budowania scen, nadmierną koncentracja na twarzach bohaterów, monotonne kadrowanie. Krótko mówiąc jego rysownicza maniera była po prostu dla mnie irytująca. Jednak w ostatnich zeszytach jego rysunki są inne. Znacznie lepsze. Mniej tu gadających głów, a więcej dynamicznego kadrowania i ciekawych ujęć. Nawet twarze są bardziej zróżnicowane i nie przykuwają już tak uwag podczas lektury swoją jednostajnością. Szkoda, że nie wyglądało to w ten sposób od samego początku.
Na przestrzeni sześćdziesięciu sześciu zeszytów, opublikowanych w sześciu tomach wydania zbiorczego seria miewała lepsze i gorsze momenty. Szczerze mówiąc bardzo długo nie mogłem w niej dostrzec nic, co uzasadniałoby wszystkie zachwyty oraz przypisywanie jej statusu kultowej opowieści. Jednak ostatnie akcenty tej historii są naprawdę imponujące. Już poprzedni tom sygnalizował, że może być dobrze, a finał wypadł naprawdę satysfakcjonująco. Garth Ennnis doprowadził wszystkie wątki do końca w interesujący sposób, a całość okrasił intrygującą symboliką i nasycił przenikliwymi komentarzami na temat współczesnego świata. Jest tu trochę patosu, ale nie brakuje także ironii i dystansu. A wszystko to bardzo dobrze ze sobą współgra. Po lekturze zakończenia, miałoby się nawet ochotę jeszcze raz zacząć tę przygodę od początku. Tym bardziej, że w świetle zdarzeń z tego tomu, wiele wcześniejszych epizodów zyskuje nowe znaczenia i otwierają się nowe możliwości interpretacji. Krótko mówiąc „Kaznodzieja” pozostaje po latach serią, którą trzeba znać, a nowa, kompletna edycja stanowi doskonałą okazję do tego, by odwiedzić ten niepowtarzalny świat pełen brutalności i wzniosłości.



Tytuł: Kaznodzieja #6 (wyd. zbiorcze)
Scenariusz: Garth Ennis
Data wydania: 5 grudnia 2018
Rysunki: Steve Dillon
Wydawca: Egmont
ISBN: 9788328134577
Format: 384s. 170x260mm
Cena: 99,99
Gatunek: groza / horror
Wyszukaj w: MadBooks.pl
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 90%
powrót; do indeksunastwpna strona

86
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.