powrót; do indeksunastwpna strona

nr 5 (CLXXXVII)
czerwiec 2019

Lucky Luke na szlaku bezprawia
René Goscinny, Morris ‹Lucky Luke #12: Kuzyni Daltonów›
Od lat będąc fanem „Lucky Luke’a” zauważyłem dwie zasady rządzące tą serią. Pierwsza, oczywista, uwagi godne są albumy ze scenariuszem Goscinny’ego. Druga, nieco słabsze są albumy z udziałem braci Daltonów (nawet jeśli scenariusz napisał Goscinny). W przypadku „Kuzynów Daltonów” pierwsza zasada się sprawdza, druga, na szczęście, nie.
ZawartoB;k ekstraktu: 80%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Na początku od razu wytłumaczę odnośnie mojej rezerwy do Daltonów. Przede wszystkim dla mnie „Lucky Luke” (ze scenariuszami Goscinny’ego) to cykl porównywalny - jeśli nie lepszy - od „Asteriksa”. Scenarzysta po kolei „rozprawia się” z kolejnymi symbolami Dzikiego Zachodu – dyliżansem, telegrafem, koleją żelazną, Indianami, wrażliwymi stopami i innymi. I to „rozprawia się” rewelacyjnie, za każdym razem serwując czytelnikowi kawał porządnego westernowego komiksu pełnego inteligentnego humoru, nawiązań i puszczania oka. Pośród tej wciągającej czytelnika różnorodności albumy z udziałem Daltonów sprawiają wrażenie monotonnych, tworzony na jedno kopyto. Ot, Daltonowie uciekają z więzienia, Luke goni Daltonów, Daltonowie znowu trafiają za mury i kraty. A całość dosyć często doprawiona irytującymi wstawkami z udziałem psa Bzika.
Ten album jest jakby inny. Być może dlatego, że jest on, jak wynika z oryginalnej numeracji, pierwszym z udziałem braci Daltonów. Seria o dzielnym kowboju pojawiła się w Polsce dosyć wcześnie, równolegle z „Asteriksem” i „Smerfami”. Z jakiegoś jednak powodu niniejszy album pominięto - a w związku z tym początki kariery Daltonów jako desperados pozostawały polskim czytelnikom nieznane. W którymś z albumów (tych wydanych ostatnio) było wspomniane, że Joe, William, Jack i Averell to nie są ci słynni, historyczni Daltonowie, a jedynie ich kuzyni. Jak weszli na drogę bezprawia, możemy właśnie dowiedzieć się z tego albumu. Tak więc nie spotykamy czwórki braci w więzieniu, jak nas do tego przyzwyczaili, ale na nieco zaniedbanej farmie w sercu Arizony. Panowie, podziwiając dokonania swoich słynnych kuzynów, postanawiają pójść w ich ślady - a w pierwszym kroku dokonać zemsty na tym, który rozprawił się z „pierwszymi” Daltonami, czyli z… Lucky Lukiem. I trzeba przyznać, że podchodzą do tego w sposób zaskakujący, ale potencjalnie skuteczny. Cała czwórka zaczyna ćwiczyć elementy bandyckiego rzemiosła – strzelanie, boks, jazdę konną, ponure miny. Szło im tak dobrze, że sam Lucky Luke zaczął się martwić, a przez został zmuszony do wdrożenia specjalnego planu. Co ciekawe, plan ten jest zaskakująco podobny do tego, co wiele lat później zrobił niejaki Zbigniew Bilecki, czyli nasz człowiek na Dzikim Zachodzie.
Fabuła fabułą, jak napisałem jest całkiem udana, ale najważniejsze są te wszystkie drobne epizody, dialogi wymyślane przez Goscinny’ego. To one powodują, że pomimo upływu ponad sześćdziesięciu (!) lat od powstania tego komiksu, czyta się go z prawdziwą przyjemnością.



Tytuł: Lucky Luke #12: Kuzyni Daltonów
Scenariusz: René Goscinny
Data wydania: 20 lutego 2019
Rysunki: Morris
Wydawca: Egmont
ISBN: 9788328135987
Format: 48s. 216x285mm
Cena: 24,99
Gatunek: humor / satyra
Zobacz w:
Ekstrakt: 80%
powrót; do indeksunastwpna strona

107
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.