powrót; do indeksunastwpna strona

nr 01 (CXCIII)
styczeń-luty 2020

50 najlepszych filmów 2019 roku
ciąg dalszy z poprzedniej strony
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
10. Na noże
(2019, reż. Rian Johnson)
Mamy tu więc do czynienia z tradycyjnym, jak to mówią Brytyjczycy, „whodunit”. Kto zabił. Wszyscy są podejrzani, wszyscy mają motyw. Zapowiada się klasyczna opowieść, śledzenie tropów i ostateczne odsłonięcie wielkiej tajemnicy w finałowej kulminacji. Ale jednak nie, nie będzie to takie proste. Johnson rezygnuje z właściwej dla takich historii jedności miejsca i akcji, rozciąga opowieść na kilka dni, wyciąga bohaterów z domu na miejskie ulice, a mniej więcej w połowie seansu zaskakująco odsłania co najmniej połowę swych kart. Sprytnie kluczy, zmieniając postrzeganie swych bohaterów przez widza. Choć do rodzinki zbyt wiele sympatii nie czujemy od początku, to nie mamy pewności co powinniśmy myśleć o niektórych ich przedstawicielach, z pewnością też zawahamy się w ocenie sympatycznej pielęgniarki. Najlepiej wychodzi jednak wizja samego detektywa, kapitalnie odgrywanego przez Craiga – raz mamy wrażenie, że mamy do czynienia ze współczesnym Herculesem Poirot, chwilę później wydaje nam się, że bliżej mu do Jacquesa Clouseau. Jaki jest naprawdę – to jedna z zagadek tego filmu.
Fenomenalne jest też to, jak do w gruncie rzeczy lekkiej fabuły udaje się wpleść całkiem współczesny, poważny wątek – kwestię finansowego rozwarstwienia. Rodzina symbolizuje jeden procent milionerów, pielęgniarka Marta reprezentuje „the other 99%”. Finał filmu będzie sprytnym komentarzem do całej kwestii nierówności majątkowych, problemów emigracji, nie odbierając jednak filmowi jego kryminalno-rozrywkowego charakteru.
Ale największą zaletą „Na noże” wydaje mi się samodyscyplina scenarzysty, który doskonale wie, ile powinno być zwrotów akcji, by historia zaskakiwała, ale nadal miała sens. I Rianowi Johnsonowi udaje się nie iść „o jeden zwrot za daleko”. A to cenna umiejętność, której przecież nieraz nie posiadali tej klasy twórcy jak Harlan Coben czy Jeffery Deaver. „Na noże” to z pewnością jeden z najlepszych scenariuszy 2019 roku, na dodatek zagrany finezyjnie przez ekipę świetnych aktorów z różnych pokoleń – jeden z obowiązkowych seansów tego roku.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
9. To my
(2019, reż. Jordan Peele)
W odróżnieniu od „Uciekaj”, w którym mieliśmy blisko półtorej godziny budowania napięcia i potem kilkanaście minut krwawej jatki, „To my” w klimat slashera wchodzi dużo wcześniej. Bezpośrednie zagrożenie pojawi się w stosunkowo wstępnej fazie filmu i będzie utrzymywać się praktycznie do samego finału – na szczęście nie w formie nieustannego pościgu, czy ciągłej rzezi, bo byłoby to nudne, lecz z różnym natężeniem, w odmiennych konfiguracjach osobowych, z momentami wytchnienia i momentami odsłaniającymi kolejne elementy układanki. Jordan Peele ma przeszłość telewizyjnego komika, nie zabraknie więc w filmie też elementów czarnego (przeważnie) humoru. Film jednak z pewnością od „Uciekaj” jest bardziej dynamiczny, a mniej budujący swą opowieść na klimacie. Ta dynamika ma swój efekt – w początkowych scenach zagrożenia napięcie jest rzeczywiście bardzo wysokie, ale nie udaje się go na tym poziomie utrzymać do końca filmu. Dodatkowo ów wspomniany humor nie pozwala na utrzymanie poważnego klimatu filmu. Krótko mówiąc – choć „To my” jest bardzo solidnym przykładem kina grozy, to jednak trudno go zaliczyć do tych produkcji, które widza potrafiły najbardziej przerazić.
Ale trudno uznać to za istotną wadę filmu, w którym znakomicie gra wiele różnych elementów. Świetny casting i znakomite aktorstwo – już dziś mówi się o oscarowej nominacji dla Lupity Nyong’o, ale małą perełką będzie też epizod świetnej jak zwykle Elizabeth Moss. Twórcze korzystanie z różnych klasyków gatunku – w filmie pobrzękują echa „Nocy żywych trupów” i „Funny Games”, ale Peele przyznaje się też do inspiracji „Lśnieniem” Kubricka, „Coś za mną chodzi” Davida Roberta Mitchella, czy „Opowieścią o dwóch siostrach” Kim Jee-woona. Peele znakomicie potrafi wykorzystać muzykę – zarówno do budowy klimatu, jak i do bieżącego komentarza (kapitalne wykorzystanie „Fuck tha Police” N.W.A. czy „Good Vibrations” The Beach Boys). Ale oczywiście najważniejsze jest owo drugie dno, społeczna wymowa filmu.
Mimo tego, że rodzina głównej bohaterki jest czarnoskóra, tym razem to nie kwestie rasowe są kluczowe dla interpretacji filmu. Społeczność „Połączonych”, żyjących gdzieś w podziemiach sobowtórów nadziemnych ludzi symbolizuje klasowy podział Ameryki. Podział na beneficjentów systemu, doprowadzających swój konsumpcjonizm do groteski (czego ilustracją jest postać grana przez Elizabeth Moss i jej rodzina) i tych, którzy są przez ów system wykorzystywani, choć – jak nadmienia bohaterka – są Amerykanami. Jedyne, co im pozostaje to naśladowanie zamożnych i ich rytuałów. Ale może nadejść taka chwila, że owi upokorzeni i zapomniani upomną się o swoje. A wtedy cała chwiejna konstrukcja, na jakiej zbudowana jest Ameryka może bardzo łatwo runąć. I nawet jeśli całe naukowo-polityczne wyjaśnienie treści filmu zdaje się mieć wiele luk i nieścisłości, wydaje się to nie być tak bardzo istotne dla odbioru dzieła Peele’a. W którym nawet znakomity finałowy twist nie służy jedynie zaskoczeniu widza jak to bywało w dziełach M. Night Shyamalana, ale dokłada kolejny interesujący klocek do społecznego przesłania „To my”.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
8. Pewnego razu w… Hollywood
(2019, reż. Quentin Tarantino)
„Pewnego razu w… Hollywood” nieprzypadkowo nawiązuje w tytule do klasyka króla westernu – Sergio Leone. Głównym bohaterem jest tu bowiem upadająca gwiazda filmów o dobrych, złych i brzydkich rewolwerowcach z Dzikiego Zachodu – Rick Dalton (Leonardo DiCaprio). Robi on co tylko może, żeby utrzymać status gwiazdy oraz swoją willę z basenem. Wraz z nieodłącznym kompanem, kaskaderem Cliffem (Brad Pitt), prowadzi nierówną walkę z najgroźniejszym czarnym charakterem – bezduszną machiną Hollywood.
Historię, która w rękach niedoświadczonego reżysera mogła stać się co najwyżej średnią komedią z gatunku buddy movie, Tarantino zamienia w jedną z najpiękniejszych laurek złożonej klasycznemu kinu obok „La La Land” Damiena Chazelle’a. Jak często miewa w zwyczaju, także tym razem zadbał o każdy, najdrobniejszy detal, abyśmy mogli w pełni zanurzyć się w realiach prezentowanej historii. Nie poprzestaje tu na doskonałej scenografii i kostiumach czy perfekcyjnie dobranej ścieżce dźwiękowej. Dzięki specjalnym, nałożonym na kadry filtrom, tworzy iluzję, jakby film został nakręcony na przełomie lat 60. i 70., na starej taśmie.
To jednak nie koniec atrakcji. Twórca „Pulp Fiction” pozwala nam rozsmakować się w wykreowanym świecie, zabierając nas na długie przejażdżki ulicami Los Angeles. Miasta, do złudzenia przypominającego Nowy Jork z „Taksówkarza” Martina Scorsese, świadczącego o ogromnym wysiłku scenografów. Ich nieoceniony wkład widać na każdym kroku. Szczególnie w obszernych fragmentach stylizowanych na pochodzące z lat 60., fikcyjnych filmów i seriali z udziałem Ricka. Ich zwiastuny z charakterystycznym dla kronik filmowych głosem z offu, materiały promocyjne w postaci plakatów oraz sceny wplatane do prawdziwych produkcji, zacierają granicę między fabułą a paradokumentem.
O prawdziwej wartości „Pewnego razu w… Hollywood” świadczy jednak przede wszystkim niemal idealne odwzorowanie rzeczywistych postaci. Mamy tu przewrażliwionego na swoim punkcie Bruce’a Lee (przezabawny Mike Moh), twardziela Steve’a McQueena i oczywiście Romana Polańskiego (Rafał Zawierucha) z marzącą o wielkiej aktorskiej karierze, Sharon Tate (Margot Robbie). W podszytą humorem i błyskotliwymi dialogami opowieść o radzeniu sobie w Hollywood, z czasem wplecione zostają wątki związane z „Rodziną” Charlesa Mansona. Kiedy bohater grany przez Brada Pitta odwiedza ranczo Spahna, utrzymana w lekkim stylu fabuła, przemienia się w dreszczowiec połączony z dziwacznym klimatem rodem z – niedawno święcącym triumfy w kinach – „Midsommar”. Czujemy, że to jedynie preludium do mającej się rozegrać, powszechnie znanej tragedii – brutalnego morderstwa Sharon Tate. Kulminacyjna scena to majstersztyk rozsmakowanego w przemocy i czarnym humorze reżysera.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
7. Joker
(2019, reż. Todd Phillips)
„Joker” nie jest żadnym origin story w znaczeniu, do jakiego przyzwyczaiły nas filmy superbohaterskie. Jest to najzwyklejsza w świecie opowieść o człowieku poszukującym swojego miejsca na świecie. Opowieść, która bardzo wiele zyskuje dzięki fenomenalnej kreacji Joaquina Phoenixa oraz oderwaniu od całego związku z Batmanem. Co więcej, Joker w „Jokerze” nie ma w sobie zupełnie nic z któregokolwiek z poprzednich wcieleń (a pamiętajmy, że to już trzecia filmowa wersja tego arcyłotra w ciągu ostatnich jedenastu lat), oferując zupełnie nową i nieprzerysowaną jakość.
Mieszkający w obskurnym bloku Arthur Fleck jest na co dzień zwykłym klaunem pracującym w agencji wynajmującej usługi tego typu ludzi do różnych celów: czy to reklamy wyprzedaży, czy rozweselania chorych dzieci w szpitalu. Jednak prawdziwym marzeniem bohatera jest zostanie komikiem i rozśmieszanie ludzi – nie zaś bycie kimś, z kogo wszyscy się śmieją. Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że sam Arthur cierpi na zaburzenie psychiczne, przez które wybucha śmiechem w zupełnie niekontrolowany sposób i w nieprzewidywalnych momentach. Paradoks jest więc potrójny, a człowiek, który marzy o rozśmieszaniu innych nie znajduje we własnym życiu ani odrobiny radości. Dopiero odrzuciwszy przeszłość (chorą matkę i dotychczasowe, podwójnie zakłamane, wizje swojego pochodzenia) i teraźniejszość (pracę i niespełnione marzenia o karierze komika) Arthur może stać się… no właśnie – kim? Na to pytanie film celowo nie udziela nam jednoznacznej odpowiedzi. To nie geniusz zbrodni na kształt kreacji Heatha Ledgera, ani maniak pokroju wersji Jareda Leto. Nawet na samym końcu Arthur-Joker w wydaniu Phoenixa pozostaje tym, kim pozostałym pozostać się nie udało – człowiekiem.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
6. Midsommar. W biały dzień
(2019, reż. Ari Aster)
Widz zaczyna odczuwać niepokój bardzo szybko i nie jest w stanie się od niego uwolnić. „Midsommar” jest filmem całkowicie pozbawionym „jump scare’ów” – tych nagłych ataków na percepcję odbiorcy, na których tak często współczesne horrory opierają swą siłę. Niepokój budzą trochę inne czynniki – odcięcie od cywilizacji, uwrażliwiające człowieka na inne bodźce niż te, którymi bombardowany jest na co dzień; całkowita zmiana systemów wartości, które stają się zupełnie obce i irracjonalne; poczucie osaczenia i zamknięcia w potrzasku; wrażenie nieuchronności losu i braku możliwości wycofania się z raz podjętej decyzji o przygodzie w blasku słońca. Napięcie narasta nieustannie i osiąga pod koniec filmu wręcz niewyobrażalny poziom.
Mamy tu do czynienia z bardzo ciekawym zabiegiem. Wszystko w tym filmie mamy widoczne jak na dłoni, wszystko dzieje się w trakcie nieustającego dnia polarnego, a bohaterowie przebywają cały czas na otwartej, wielkiej, jasnej przestrzeni z palącym słońcem nad głową. Tu nie ma ciemności, nic nie czai się w mroku, nie ma klaustrofobicznych, ciemnych miejsc. Takie poprowadzenie filmowej narracji, zrealizowane dodatkowo niesamowitymi zdjęciami, wprowadza w hipnotyczny trans – zarówno bohaterów, jak i widzów. Dani i jej towarzysze zdają się przebywać w pewnym koszmarnym śnie, z którego nie tyle nie mogą, co wręcz nie chcą się obudzić. Czują podskórnie, że nie wyjdą cało z tej przygody, jednak nie robią nic, aby się uratować. Gdy znika pierwszy z uczestników wycieczki, tłumaczenie mieszkańca wioski o tym, że „Simon musiał wcześniej sam wyjechać na dworzec, bo ciężarówka jest dwuosobowa” jest absurdalne – ale i tak nie powoduje ono chęci „wybudzenia” się i podjęcia próby ucieczki. My też jesteśmy w transie – nasza voyeurystyczna natura wychodzi podczas seansu na wierzch. Niby kibicujemy bohaterom, ale jednocześnie chcemy zobaczyć co ich czeka. Jesteśmy tam razem z nimi, cały czas w świetle dnia, przerażeni i zafascynowani jednocześnie. Gdy Dani wrzeszczy przerażona, chcemy wrzeszczeć razem z nią. Tu nawet scena siadania przy wielkim wieloosobowym stole, budzi dreszcze.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
5. Maiden
(2018, reż. Alex Holmes)
W ramach dokumentalnej faktury Holmes tworzy z elektryzującej historii żeńskiej załogi „Maiden” dramat sportowy, który ogląda się z wypiekami na twarzy. Każdy etap morderczego żeglarskiego maratonu to nie tylko rywalizacja z konkurencyjnymi jednostkami. Bezkresny i wzburzony ocean bowiem zawsze próbuje nas pokonać i zabić. W swojej misji nigdy nie odpuszcza i nigdy nie bierze przerw. Z każdą falą przypomina, że sport na najwyższym poziomie to nieustannie balansowanie na granicy nie tylko własnych możliwości, ale w żeglarstwie także życia i śmierci.
Gdyby jednak „Maiden” był tylko przyzwoitym udokumentowaniem legendarnych zawodów, wiele traciłby ze swej emocjonalnej siły. Nawet jeśli postawiono tu na wizualnie sprawdzoną formę, umiejętnie dobrany materiał rekompensuje formalny konserwatyzm. Dziś wiele scenek portretujących ignorancję środowiska możemy obserwować z delikatnym rozbawieniem, lecz z perspektywy czasu uwidocznia wyboistą drogę, jaką trzeba było przejść w dążeniu do sportowego feminizmu. Przez większość regat traktowano Edwards i spółkę jak załogę drugiej kategorii. Nawet po pierwszych niespodziewanych sukcesach i wygranych etapach, media bardziej niż szczegółami skutecznej strategii były zainteresowane relacjami na jachcie oraz tym, czy grupa dziewczyn podczas wielotygodniowych regat nie marzy tylko o tym, aby wydrapać sobie oczy.
Sprawnie połączone wspomnienia załogantek Maiden z archiwalnymi zdjęciami tworzą uniwersalną opowieść o znaczeniu determinacji w dążeniu do obranego celu. Unoszące się nad dokumentem przesłanie brzmi niby jak utarty frazes: jeśli czego pragniesz, musisz o to walczyć. Na tle dokonań żeglarek przynosi jednak ożywczą inspirację i naoczny dowód jej autentyczności. Dlatego „Maiden” to idealny seans dla poszukujących czystej motywacji, niezależnie od wieku i płci. Dynamicznym montażem i prawdziwością historii potrafi zarazem podbić tętno, jak i zakręcić łzą w oku.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
4. Jutro albo pojutrze
(2018, reż. Bing Liu)
Rewelacyjny debiut reżyserski Binga Liu, nominowany do Oscara w kategorii filmu dokumentalnego, nagradzany na dziesiątkach festiwali i wybrany przez słynącego z całkiem niezłego gustu Baracka Obamę za jeden z najlepszych obrazów 2018 roku, to pozornie kumpelski film o chłopakach, których połączyła miłość do deskorolki. W praktyce w „Jutro albo pojutrze” tej deskorolki wcale tak dużo nie ma – film okazuje się za to przejmującym, jednocześnie czułym i wnikliwym portretem Ameryki oraz toksycznych, miłosno-nienawistnych relacji międzyludzkich. Niesamowite w produkcji Liu jest wrażenie intymności i niespotykana szczerość, z jaką bohaterowie mówią przed kamerą o swoich doświadczeniach – prawdopodobnie nigdy nie zdobyliby się na taką otwartość, gdyby kamerę trzymał ktoś inny niż kumpel od deskorolki, który problemy dorastania w Rockford w stanie Illinois zna z autopsji. Ekonomiczny kryzys, pustoszejące ulice, a nade wszystko przemoc domowa o najwyższych wskaźnikach w USA – oto rzeczywistość podupadającego miasta. Reżyser nie pokazuje jednak biadolenia grupki przyjaciół nad tym, jaki to świat zrobił się niesprawiedliwy; nie ma w „Jutro albo pojutrze” nostalgii za niedawną przeszłością, w której wszystko było jak trzeba; bohaterowie filmu są zarówno ofiarami systemu: ekonomii, podziałów klasowych, toksycznego modelu męskości, jak i sprawcami cierpienia innych. Ze ściśniętym gardłem ogląda się ich kolejne próby wyjścia na prostą i następujące potem upadki, zobowiązania, że tym razem to już na pewno dorosną i staną się odpowiedzialni – oraz wybuchy przemocy. Nie ma w spojrzeniu kamery Liu nic osądzającego: przeciwnie, czuć jak autor ściska kciuki za swoich przyjaciół, którzy mieli trochę mniej szczęścia – a jednocześnie nie bagatelizuje ich złych wyborów.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
3. Faworyta
(2018, reż. Yorgos Lanthimos)
W tej zmyślnej krzyżówce „Wszystko o Ewie” i „Kontraktu rysownika” Lanthimos, choć szyderczo przyglądający się zepsutemu światu, nie jest aż tak okrutny wobec swoich postaci jak w poprzednich filmach. „Faworyta” jest bodaj pierwszym filmem Greka, w którym aktorzy nie grają tak, jakby wyssano im duszę przed wejściem na plan. Bohaterek nie da się rozgrzeszyć – lecz tym razem można je zrozumieć: Anna cierpi na depresję, ale zamiast otrzymać pomoc, jest wykorzystywana przez innych; księżna Sarah manipuluje królową, ale przynajmniej potrafi być wobec niej szczera; Abigail z kolei jest jedyną bohaterką, której realnie grozi ulica – a jedynym pewnym sposobem na uniknięcie psiego losu jest dla niej przychylność królowej. Podobnie jak świetna „Lady M.”, film Lanthimosa w gorzki sposób mówi o perspektywach solidarności w klasowym społeczeństwie – gdy łatwo zlecieć z drabiny awansu społecznego trudno o współczucie czy siostrzeństwo. Równie nieczułe okazują się tu elity i doły społeczne – gdy Abigail przybywa do pałacu i zatrudnia się w kuchni, pierwszych okrucieństw doznaje od innych służących.
Trzy aktorki Lanthimosa są wyśmienite – wszyscy słusznie wychwalają Olivię Colman, ale gdyby komuś przyznać palmę pierwszeństwa, to Emma Stone wiedzie w „Faworycie” prym – są tu sceny, które, gdyby nie jej talent, przeszłyby niezauważone (skradanie się nocą w pałacowych komnatach, te wszystkie czujne spojrzenia). U Lanthimosa aktorka daje prawdziwy popis umiejętności komediowych i dramatycznych, który godny jest Oscara (niekoniecznie za rolę drugoplanową). Choć ostatecznie to jej bohaterka wydawać się może najbardziej niegodziwa, dzięki Stone zachowuje ludzki rys.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
2. Portret kobiety w ogniu
(2019, reż. Céline Sciamma)
Film wygląda wyjątkowo ascetycznie, sceny kręcone są głównie we wnętrzu starego dworku, zamieszkałego jedynie przez kobiety: służącą Sophie, Heloizę oraz jej matkę. Mężczyźni nie pojawiają się prawie wcale, jeśli nie liczyć początkowych i końcowych scen. Przedstawiona w filmie rzeczywistość jest więc w pełni kobieca, niemalże na podobieństwo „Sierpnia” Bruno Schulza. Ale jest to kobiecość bardzo różnorodna – pogodzona z losem Sophie (której kłopoty wychodzą w pewnym momencie na pierwszy plan), ciesząca się swoją niezależnością Marianna, podstarzała matka Heloizy, uważająca ustalony porządek i swoją drogę życiową za jedyną słuszną, oraz wreszcie sama Heloiza, która poszukuje własnej drogi.
W tak skromnym pod względem obsady i fabuły filmie musimy zwracać uwagę na to, co wysuwa się na pierwszy plan – czyli relacje między bohaterkami. Tak naprawdę cały film opiera się na cokolwiek burzliwych kontaktach między Marianną i Heloizą, z niewielkim (acz z czasem rosnącym) udziałem Sophie. Pomimo początkowego chłodu i obcości, jakie wobec siebie czują, pochodzące z dwóch różnych światów kobiety odnajdują z czasem wspólny język. W budowaniu tej relacji liczy się każda scena, każdy gest, każde spojrzenie. Trochę tylko szkoda, że w drugiej połowie film traci na swojej subtelności, osuwając się nieuchronnie w bardziej toporne metafory. A skoro już przy metaforach jesteśmy – nie wierzę, by nazwanie jednej z bohaterek Heloizą może nie być ukłonem w stronę średniowiecznej pary kochanków (bardziej niż w stronę ich nowszej wersji z dzieła Rousseau).
Jeśli o tytułowy portret chodzi… Pojawia się on tylko w jednej scenie, wcale nie najważniejszej dla całego filmu. Podobnie jest z sytuacją, która zainspirowała Mariannę do późniejszego namalowania tego obrazu (bo portret, który maluje na zamówienie matki Heloizy jest do bólu sztampowym, akademickim i użytkowym „dziełem”). Ale w przepełnionej nienachalnym symbolizmem historii to, w jaki sposób będziemy interpretowali tytuł, zależy tylko od nas.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
1. Parasite
(2019, reż. Joon-ho Bong)
Poznajemy pewną ubogą koreańską rodziny, która upadła właśnie tak nisko, że niżej już chyba nie można. Cztery dorosłe osoby gnieżdżą się w niewielkim dość obskurnym lokum położonym poniżej poziomu gruntu. Ani rodzice, ani syn i córka nie tylko nie mają pracy, ale nawet nie stać ich już na płacenie za telefony, więc rozpaczliwie poszukują darmowego wi-fi, aby nie utracić możliwości kontaktu ze światem. Nic dziwnego, że w tej sytuacji każde, nawet tak marne zajęcie jak składanie kartonów do pizzy, jest dla nich na wagę złota. Co istotne, wszystko to obserwujemy z rosnącą sympatią dla bohaterów, ale zarazem nie brakuje nam tutaj okazji do śmiechu. Doskonale też rozumiemy, czemu Ki-woo, który kilka razy bezskutecznie próbował dostać się na studia, nie ma większych oporów przed nagięciem faktów na temat swego wykształcenia tylko po to, aby otrzymać posadę korepetytora córki bogatych Parków.
W tym momencie czeka nas spore zaskoczenie – Ki-woo nie tylko zaczyna zarabiać pieniądze, ale wkrótce snuje coraz śmielsze plany. Okazuje się bowiem, że Parkowie nie lubią zatrudniać przypadkowych osób, ale tak naprawdę są dość naiwni i chętnie polegają na poleceniach od kogoś znajomego. I tak szczęśliwie się składa, że nowy korepetytor zna odpowiednią osobę, która mogłaby rozwinąć talent plastyczny kilkuletniego syna Parków. Pani domu jest zachwycona przybyłą rzekomo z USA specjalistką, a pracodawcy nie zdają sobie sprawy, że w istocie jest to siostra Ki-woo, która choć podjęła się prowadzenia terapii chłopca, to nie ma nawet bladego pojęcia o psychologii.
Wkrótce z jeszcze większym rozbawieniem obserwujemy, jak rodzeństwo konstruuje kolejne intrygi, które mają zapewnić posady pozostałym członkom ich rodziny. Do pewnego momentu wszystko toczy się po ich myśli, a przy tym Parkom też nie dzieje się wielka krzywda – dla nich pieniądze nie są wszak żadnym problemem, a nowi pracownicy całkiem dobrze wykonują swoje obowiązki. Zresztą metamorfoza tych ostatnich w porównaniu z pierwszymi scenami filmu robi naprawdę spore wrażenie. Niespodziewanie jednak w tym komediowym obrazie pojawiają się nowe elementy rodem z thrillera czy nawet horroru, a cała historia zmierza w zgoła zaskakującym kierunku…
Trzeba też przyznać, że Joon-ho Bong celnie punktuje w swym filmie różnice pomiędzy warunkami życia bogaczy i tych, którym się nie powiodło, podkreślając przy tym, że sukces czy jego brak wcale nie muszą być jedynie efektem posiadanych przez te osoby umiejętności. Obserwując perypetie bohaterów możemy się przekonać, że czasem wystarczy znaleźć się w jakimś miejscu w określonym czasie, aby dalej wszystko poszło jak z płatka albo wręcz przeciwnie – wszelkie plany legły w gruzach.
„Parasite” przy tym to niesamowita filmowa jazda, pełna nie tylko zaskakujących zwrotów akcji, ale też umiejętnej zmiany jednej poetyki na inną, odważnego balansowania między filmowymi gatunkami. Satyryczna komedia przechodzi płynnie w thriller, nie zabraknie elementów slashera, a w finale wybrzmi wyraziście zaangażowane kino społeczne. Nie było w ostatnich latach, który by ciekawiej, oryginalniej, ale i precyzyjniej dokonywał wiwisekcji nierówności majątkowych, społecznej niesprawiedliwości, braku równości szans we współczesnym świecie. Jedno jest jednak pewne – „Parasite” może dostarczyć widzom naprawdę niezapomnianych wrażeń.



Tytuł: Kobieta idzie na wojnę
Tytuł oryginalny: Kona fer í stríð
Dystrybutor: M2 Films
Data premiery: 21 czerwca 2019
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Francja, Islandia, Ukraina
Czas trwania: 101 min
Gatunek: dramat, komedia, przygodowy
Zobacz w:

Tytuł: Doktor Sen
Tytuł oryginalny: Doctor Sleep
Dystrybutor: Warner Bros
Data premiery: 15 listopada 2019
Reżyseria: Mike Flanagan
Scenariusz: Mike Flanagan
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 151 min
Gatunek: groza / horror
Zobacz w:

Tytuł: Niedobrani
Tytuł oryginalny: Long Shot
Dystrybutor: Monolith
Data premiery: 10 maja 2019
Reżyseria: Jonathan Levine
Zdjęcia: Yves Bélanger
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 125 min
Gatunek: komedia, romans
Zobacz w:

Tytuł: Kapitan
Tytuł oryginalny: Der Hauptmann
Dystrybutor: Aurora Films
Data premiery: 22 marca 2019
Reżyseria: Robert Schwentke
Scenariusz: Robert Schwentke
Rok produkcji: 2017
Kraj produkcji: Chiny, Francja, Niemcy, Polska
Czas trwania: 118 min
Gatunek: dramat, historyczny, wojenny
Zobacz w:

Tytuł: Kapitan Marvel
Tytuł oryginalny: Captain Marvel
Dystrybutor: Disney
Data premiery: 8 marca 2019
Reżyseria: Anna Boden, Ryan Fleck
Zdjęcia: Ben Davis
Muzyka: Pinar Toprak
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Gatunek: akcja, przygodowy, SF
Zobacz w:

Tytuł: Ślicznotki
Tytuł oryginalny: Hustlers
Dystrybutor: Monolith
Data premiery: 11 października 2019
Reżyseria: Lorene Scafaria
Zdjęcia: Todd Banhazl
Scenariusz: Lorene Scafaria
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 110 min
Gatunek: dramat, komedia, kryminał
Zobacz w:

Tytuł: Dzięki Bogu
Tytuł oryginalny: Grâce à Dieu
Dystrybutor: Against Gravity
Data premiery: 20 września 2019
Reżyseria: François Ozon
Zdjęcia: Manuel Dacosse
Scenariusz: François Ozon
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Belgia, Francja
Czas trwania: 137 min
Gatunek: dramat
Zobacz w:

Tytuł: Sny wędrownych ptaków
Tytuł oryginalny: Pájaros de verano
Dystrybutor: Against Gravity
Data premiery: 18 stycznia 2019
Zdjęcia: David Gallego
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Dania, Kolumbia, Meksyk
Czas trwania: 125 min
Zobacz w:

Tytuł: Pavarotti
Dystrybutor: Best Film
Data premiery: 2 sierpnia 2019
Reżyseria: Ron Howard
Zdjęcia: Michael Dwyer
Scenariusz: Mark Monroe
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA, Wielka Brytania
Czas trwania: 114 min
Gatunek: biograficzny, dokument, muzyczny
Zobacz w:

Tytuł: Ad Astra
Dystrybutor: Imperial CinePix
Data premiery: 20 września 2019
Reżyseria: James Gray
Scenariusz: James Gray, Ethan Gross
Muzyka: Max Richter
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Brazylia, USA
Gatunek: dramat, przygodowy, SF
Zobacz w:

Tytuł: Baranek Shaun. Farmageddon
Tytuł oryginalny: Shaun the Sheep Movie: Farmageddon
Dystrybutor: Monolith
Data premiery: 8 listopada 2019
Zdjęcia: Charles Copping
Muzyka: Tom Howe
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Francja, USA, Wielka Brytania
Gatunek: animacja, komedia
Zobacz w:

Tytuł: (Nie)znajomi
Dystrybutor: Mówi Serwis
Data premiery: 27 września 2019
Reżyseria: Tadeusz Sliwa
Zdjęcia: Michal Dabal
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Polska
Czas trwania: 103 min
Gatunek: dramat, komedia
Zobacz w:

Tytuł: Free Solo
Dystrybutor: 9th Plan
Data premiery: 29 marca 2019
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 100 min
Gatunek: dokument, sportowy
Zobacz w:

Tytuł: Boże ciało
Dystrybutor: Kino Świat
Data premiery: 11 października 2019
Reżyseria: Jan Komasa
Scenariusz: Mateusz Pacewicz
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Polska
Czas trwania: 115 min
Gatunek: dramat
Zobacz w:

Tytuł: Spider-Man: Daleko od domu
Tytuł oryginalny: Spider-Man: Far From Home
Dystrybutor: UIP
Data premiery: 5 lipca 2019
Reżyseria: Jon Watts
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 129 min
Zobacz w:

Tytuł: I młodzi pozostaną
Tytuł oryginalny: They Shall Not Grow Old
Dystrybutor: Warner Bros
Data premiery: 25 października 2019
Reżyseria: Peter Jackson
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Nowa Zelandia, Wielka Brytania
Czas trwania: 99 min
Gatunek: dokument, historyczny, wojenny
Zobacz w:

Tytuł: Świadkowie Putina
Tytuł oryginalny: Свидетели Путина [Svideteli Putina]
Dystrybutor: Against Gravity
Data premiery: 28 czerwca 2019
Reżyseria: Witalij Manski
Zdjęcia: Witalij Manski
Scenariusz: Witalij Manski
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Czechy, Łotwa, Szwajcaria
Czas trwania: 102 min
Gatunek: dokument
Zobacz w:

Tytuł: Kafarnaum
Tytuł oryginalny: کفرناحوم‎ [Capharnaüm]
Dystrybutor: Gutek Film
Data premiery: 22 lutego 2019
Reżyseria: Nadine Labaki
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Liban, USA
Czas trwania: 126 min
Gatunek: dramat
Zobacz w:

Tytuł: Irlandczyk
Tytuł oryginalny: The Irishman
Dystrybutor: Netflix
Data premiery: 22 listopada 2019
Reżyseria: Martin Scorsese
Zdjęcia: Rodrigo Prieto
Scenariusz: Steven Zaillian
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 209 min
Gatunek: biograficzny, dramat, kryminał
Zobacz w:

Tytuł: Szczęśliwy Lazzaro
Tytuł oryginalny: Lazzaro felice
Dystrybutor: Aurora Films
Data premiery: 8 marca 2019
Reżyseria: Alice Rohrwacher
Scenariusz: Alice Rohrwacher
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Francja, Niemcy, Szwajcaria, Włochy
Czas trwania: 125 min
Gatunek: dramat
Zobacz w:

Tytuł: Diego
Tytuł oryginalny: Diego Maradona
Dystrybutor: M2 Films
Data premiery: 19 lipca 2019
Reżyseria: Asif Kapadia
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Wielka Brytania
Czas trwania: 130 min
Zobacz w:

Tytuł: Ból i blask
Tytuł oryginalny: Dolor y gloria
Dystrybutor: Gutek Film
Data premiery: 30 sierpnia 2019
Reżyseria: Pedro Almodóvar
Scenariusz: Pedro Almodóvar
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Hiszpania
Czas trwania: 113 min
Zobacz w:

Tytuł: Girl
Data premiery: 22 marca 2019
Reżyseria: Lukas Dhont
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Belgia, Holandia
Czas trwania: 109 min
Gatunek: dramat
Zobacz w:

Tytuł: Rocketman
Dystrybutor: UIP
Data premiery: 7 czerwca 2019
Reżyseria: Dexter Fletcher
Zdjęcia: George Richmond
Scenariusz: Lee Hall
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA, Wielka Brytania
Gatunek: biograficzny, dramat
Zobacz w:

Tytuł: Le Mans ’66
Tytuł oryginalny: Ford v Ferrari
Dystrybutor: Imperial CinePix
Data premiery: 22 listopada 2019
Reżyseria: James Mangold
Scenariusz: James Mangold
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Gatunek: akcja, biograficzny, dramat
Zobacz w:

Tytuł: Granica
Tytuł oryginalny: Gräns
Dystrybutor: Aurora Films
Data premiery: 22 lutego 2019
Reżyseria: Ali Abbasi
Zdjęcia: Nadim Carlsen
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Dania, Szwecja
Czas trwania: 110 min
Gatunek: fantasy, romans, thriller
Zobacz w:

Tytuł: Nie obchodzi mnie, czy przejdziemy do historii jako barbarzyńcy
Tytuł oryginalny: Îmi este indiferent daca în istorie vom intra ca barbari
Dystrybutor: Aurora Films
Data premiery: 27 września 2019
Reżyseria: Radu Jude
Zdjęcia: Marius Panduru
Scenariusz: Radu Jude
Rok produkcji: 2016
Kraj produkcji: Bułgaria, Czechy, Francja, Niemcy, Rumunia
Cykl: 140 min
Gatunek: dramat, komedia
Zobacz w:

Tytuł: Lighthouse
Tytuł oryginalny: The Lighthouse
Dystrybutor: UIP
Data premiery: 29 listopada 2019
Reżyseria: Robert Eggers
Zdjęcia: Jarin Blaschke
Muzyka: Mark Korven
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Kanada, USA
Czas trwania: 109 min
Gatunek: dramat, groza / horror
Zobacz w:

Tytuł: Toy Story 4
Dystrybutor: Disney
Data premiery: 9 sierpnia 2019
Reżyseria: Josh Cooley
Muzyka: Randy Newman
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Cykl: Toy Story
Gatunek: animacja, komedia, przygodowy
Zobacz w:

Tytuł: Avengers: Koniec gry
Tytuł oryginalny: Avengers: Endgame
Dystrybutor: Disney
Data premiery: 25 kwietnia 2019
Zdjęcia: Trent Opaloch
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Zobacz w:

Tytuł: Wilkołak
Dystrybutor: Velvet Spoon
Data premiery: 29 marca 2019
Reżyseria: Adrian Panek
Scenariusz: Adrian Panek
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Holandia, Niemcy, Polska
Czas trwania: 88 min
Gatunek: dramat, groza / horror
Zobacz w:

Tytuł: Dzika grusza
Tytuł oryginalny: Ahlat Ağacı
Data premiery: 10 maja 2019
Reżyseria: Nuri Bilge Ceylan
Zdjęcia: Gökhan Tiryaki
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Francja, Niemcy, Szwecja, Turcja
Czas trwania: 188 min
Gatunek: dramat, psychologiczny
Zobacz w:

Tytuł: Green Book
Dystrybutor: M2 Films
Data premiery: 8 lutego 2019
Reżyseria: Peter Farrelly
Zdjęcia: Sean Porter
Muzyka: Kris Bowers
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 130 min
Zobacz w:

Tytuł: Wysoka dziewczyna
Tytuł oryginalny: Дылда [Dylda]
Data premiery: 11 października 2019
Reżyseria: Kantemir Bałagow
Zdjęcia: Kseniya Sereda
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Rosja
Czas trwania: 130 min
Gatunek: dramat
Zobacz w:

Tytuł: Przepraszam, że przeszkadzam
Tytuł oryginalny: Sorry to Bother You
Dystrybutor: UIP
Data premiery: 15 marca 2019
Reżyseria: Boots Riley
Zdjęcia: Doug Emmett
Scenariusz: Boots Riley
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 111 min
Gatunek: fantasy, komedia, SF
Zobacz w:

Tytuł: Złe wychowanie Cameron Post
Tytuł oryginalny: The Miseducation of Cameron Post
Dystrybutor: Aurora Films
Data premiery: 25 stycznia 2019
Reżyseria: Desiree Akhavan
Zdjęcia: Ashley Connor
Muzyka: Julian Wass
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 90 min
Gatunek: dramat, romans
Zobacz w:

Tytuł: Historia małżeńska
Tytuł oryginalny: Marriage Story
Dystrybutor: Netflix
Data premiery: 29 listopada 2019
Reżyseria: Noah Baumbach
Zdjęcia: Robbie Ryan
Scenariusz: Noah Baumbach
Muzyka: Randy Newman
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 136 min
Gatunek: dramat, komedia, romans
Zobacz w:

Tytuł: Królowa Kier
Tytuł oryginalny: Dronningen
Dystrybutor: Gutek Film
Data premiery: 7 czerwca 2019
Reżyseria: May el-Toukhy
Zdjęcia: Jasper Spanning
Muzyka: Jon Ekstrand
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Dania, Szwecja
Czas trwania: 127 min
Gatunek: dramat
Zobacz w:

Tytuł: Złodziejaszki
Tytuł oryginalny: 万引き家族 [Manbiki kazoku]
Dystrybutor: Polskie Media
Data premiery: 22 marca 2019
Reżyseria: Hirokazu Koreeda
Zdjęcia: Ryûto Kondô
Scenariusz: Hirokazu Koreeda
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Japonia
Czas trwania: 121 min
Zobacz w:

Tytuł: Gdyby ulica Beale umiała mówić
Tytuł oryginalny: If Beale Street Could Talk
Dystrybutor: UIP
Data premiery: 22 lutego 2019
Reżyseria: Barry Jenkins
Zdjęcia: James Laxton
Scenariusz: Barry Jenkins
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 119 min
Gatunek: dramat, kryminał, romans
Zobacz w:

Tytuł: Na noże
Tytuł oryginalny: Knives Out
Dystrybutor: Monolith
Data premiery: 29 listopada 2019
Reżyseria: Rian Johnson
Zdjęcia: Steve Yedlin
Scenariusz: Rian Johnson
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 130 min
Gatunek: dramat, komedia, kryminał
Zobacz w:

Tytuł: To my
Tytuł oryginalny: Us
Dystrybutor: UIP
Data premiery: 22 marca 2019
Reżyseria: Jordan Peele
Zdjęcia: Mike Gioulakis
Scenariusz: Jordan Peele
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 120 min
Gatunek: groza / horror, thriller
Zobacz w:

Tytuł: Pewnego razu w… Hollywood
Tytuł oryginalny: Once Upon a Time in… Hollywood
Dystrybutor: UIP
Data premiery: 16 sierpnia 2019
Reżyseria: Quentin Tarantino
Scenariusz: Quentin Tarantino
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA, Wielka Brytania
Czas trwania: 159 min
Gatunek: dramat, komedia
Zobacz w:

Tytuł: Joker
Dystrybutor: Warner Bros
Data premiery: 4 października 2019
Reżyseria: Todd Phillips
Zdjęcia: Lawrence Sher
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Gatunek: dramat, kryminał, thriller
Zobacz w:

Tytuł: Midsommar. W biały dzień
Tytuł oryginalny: Midsommar
Dystrybutor: Gutek Film
Data premiery: 5 lipca 2019
Reżyseria: Ari Aster
Scenariusz: Ari Aster
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 140 min
Gatunek: dramat, groza / horror
Zobacz w:

Tytuł: Maiden
Dystrybutor: Gutek Film
Data premiery: 9 sierpnia 2019
Reżyseria: Alex Holmes
Zdjęcia: Chris Openshaw
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Wielka Brytania
Czas trwania: 97 min
Gatunek: dokument, sportowy
Zobacz w:

Tytuł: Jutro albo pojutrze
Tytuł oryginalny: Minding the Gap
Dystrybutor: Against Gravity
Data premiery: 5 kwietnia 2019
Reżyseria: Bing Liu
Zdjęcia: Bing Liu
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 93 min
Gatunek: dokument
Zobacz w:

Tytuł: Faworyta
Tytuł oryginalny: The Favourite
Dystrybutor: Imperial CinePix
Data premiery: 8 lutego 2019
Reżyseria: Yorgos Lanthimos
Zdjęcia: Robbie Ryan
Rok produkcji: 2018
Kraj produkcji: Irlandia, USA, Wielka Brytania
Czas trwania: 120 min
Gatunek: biograficzny, historyczny
Zobacz w:

Tytuł: Portret kobiety w ogniu
Tytuł oryginalny: Portrait de la jeune fille en feu
Dystrybutor: Gutek Film
Data premiery: 18 października 2019
Reżyseria: Céline Sciamma
Zdjęcia: Claire Mathon
Scenariusz: Céline Sciamma
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Francja
Czas trwania: 119 min
Gatunek: dramat
Zobacz w:

Tytuł: Parasite
Tytuł oryginalny: Gisaengchung
Data premiery: 20 września 2019
Reżyseria: Joon-ho Bong
Zdjęcia: Kyung-Pyo Hong
Muzyka: Jaeil Jung
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Korea Południowa
Czas trwania: 132 min
Gatunek: dramat, komedia, thriller
Zobacz w:
powrót; do indeksunastwpna strona

111
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.