„Narracja w powieści graficznej” Kamili Tuszyńskiej to świetne naukowe opracowanie narracji w komiksach, kierowane do odbiorców akademickich.  |  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Ostatnimi czasy coraz więcej dzieje się w polskich badaniach nad komiksem. To świetnie, ponieważ skorzystać na tym mogą wszyscy – i kolejni badacze, i twórcy komiksów, i wreszcie czytelnicy. Pierwsi: bo publikacje z zakresu (nazwijmy to tak) komiksologii dają im motywację do prowadzenia własnych badań oraz literaturę do bibliografii. Drudzy: bo mogą z większą świadomością wykorzystywać pewne środki wyrazu artystycznego. Trzeci: bo mają szansę na bardziej wnikliwą i bardziej krytyczną lekturę. Czy „Narracja w powieści graficznej” Kamili Tuszyńskiej może przypaść do gustu przedstawicielom wszystkich tych grup? Sytuacja taka byłaby idealna, ale w praktyce bardzo ciężko napisać książkę „dla każdego”. I choć „Narracja w powieści graficznej” jest z pewnością publikacją udaną i ważną, to wydaje się, że kierowaną do bardziej sprecyzowanego odbiorcy. Kamila Tuszyńska omawia w niej zagadnienie narracji w komiksie. Robi to, podążając za wyznacznikami naukowości: przedstawia przedmiot swoich rozważań, analizuje stan badań, dobiera metodologię, konstruuje terminologię, wreszcie dobiera i analizuje przykłady, na poparcie stawianych przez siebie tez. Wszystko to z naukową precyzją, z poszanowaniem dla tradycji, ale też z rzucaniem wyzwań utartym podejściom tam, gdzie wydaje się to potrzebne. Zadanie, które postawiła przed sobą autorka, nie jest łatwe. Podstawowa trudność polega na tym, że Tuszyńska wikła się w dwa światy: narratologii oraz komiksologii. O ile narratologia jest dyscypliną mocno już ugruntowaną, o tyle wyrosła na gruncie literaturoznawczym i jej przeniesienie do komiksu, który jest wyraźnie innym medium, rodzi wiele trudności. Jednak autorka radzi sobie z nimi z podziwu godną determinacją. Obracając się w młodej jeszcze dyscyplinie nauki o komiksie, Tuszyńska wykazuje doskonałą orientację w temacie (jej bibliografia liczy blisko 400 pozycji!) i zadziwiającą wrażliwość na zależności i sprzeczności rodzące się w ramach nauki o komiksie. Radzi sobie, odrzucając koncepcje, które nie wytrzymują próby, a także przedstawiając alternatywne, autorskie modele teoretyczne. Wszystko to sprawia, że „Narracja w powieści graficznej” staje się fascynującą przygodą intelektualną. Trzeba jednak zaznaczyć, że naukowa precyzja i skomplikowana terminologia utrudniają odbiór tej książki czytelnikowi niefachowemu. Tuszyńska nie wydaje się zainteresowana przybliżaniem omawianych przez siebie kwestii odbiorcy popularnemu, pisze wyraźnie z myślą o odbiorcach akademickich. Nie jest to wada, o ile nie oczekujemy popularnej wykładni trudnych zagadnień. To rozwiązanie – wierzę, że świadomie przyjęte – pozwala za to na bardziej wnikliwe analizy i głębsze rozważania metodologiczne. Mając na względzie, że „Narracja w powieści graficznej” to książka naukowa, trzeba przyznać, że w wyznaczonych sobie ramach Tuszyńska spisuje się świetnie, a jej publikacja jest wyczerpująca, interesująca i intelektualnie stymulująca. Plusy: - wysokie zdyscyplinowanie naukowe
- imponująca erudycja
- autorskie modele rzucające wyzwanie dotychczasowym badaniom
- praktyczne ilustracje teoretycznych rozważań
Minusy: - w zasadzie tylko dla akademickiego odbiorcy
- książka zawiera 36 graficznych ilustracji (przy 400 stronach tekstu), warto byłoby wzbogacić ją o więcej
Tytuł: Narracja w powieści graficznej Data wydania: 20 kwietnia 2016 ISBN: 978-83-01-18552-7 Format: 450s. 165×235mm Cena: 89,90 Gatunek: non-fiction, podręcznik / popularnonaukowa Ekstrakt: 90% |