powrót; do indeksunastwpna strona

nr 01 (CCIII)
styczeń-luty 2021

Niech to piorun
René Goscinny, Morris ‹Lucky Luke #22: Daltonowie i zamieć›
Serię o Lucky Luke’u darzę dużą sympatią i uważam wręcz, że jest ona mocno niedoceniana w naszym kraju. Jedyny element, za którym w cyklu Goscinny’ego i Morrisa nie przepadam, to Daltonowie. A tutaj niespodzianka.
ZawartoB;k ekstraktu: 80%
‹Lucky Luke #22: Daltonowie i zamieć›
‹Lucky Luke #22: Daltonowie i zamieć›
W porównaniu z „Asteriksem” (w końcu też dzieło Goscinny’ego), serię o „biednym, samotnym kowboju” odbieram jako dużo bardziej zróżnicowaną. Tam non stop Rzymianie i Rzymianie (z małymi przerwami na Normanów), tutaj ciągle coś innego: dyliżans, telegraf, kolej żelazna, szyby naftowe, desperados, Meksykanie, Indianie, kawaleria, rewolwerowcy itp., itd. Na tym tle jedynie opowieści z udziałem braci Daltonów jawią się jako schematyczne, sztampowe, wręcz nudne. W większości przypadków Averell, Joe, Jack, William uciekają z więzienia, Lucky Luke rusza w pogoń, a w tle plącze się irytujący (także dla czytelnika) pies Bzik.
Tym razem jest nieco inaczej. Co prawda, początek jest standardowy (więzienie, Daltonowie, ucieczka), ale później przychodzi chwila zaskoczenia. Najwięksi przestępcy Dzikiego Zachodu postanawiają uciec – ni mniej, ni więcej – do Kanady. Ponoć Amerykanie mówią, że „kurica nie ptica, Kanada nie zagranica”, ale małe różnice powodują, że robi się ciekawie. Głównie za sprawą śnieżnych zamieci oraz słynnej Królewskiej Policji Konnej. Właśnie przedstawiciel tej ostatniej, niejaki kapral Pendergast, staje się głównym bohaterem całej historii. W kraju, w którym wszyscy obywatele charakteryzują się dużym szacunkiem dla stróżów prawa, pojawienie się Daltonów wprowadza wiele zamieszania. Kapral Pendergast wydaje się mocno zaskoczony sytuacją, gdy nowo przybyli nie stosują się do ustnych poleceń. Co więcej, podejmują dyskusję z użyciem coltów. Na szczęście, do krainy pachnącej żywicą przybywa niezastąpiony Lucky Luke. Nie, wcale nie jest mu łatwo złapać uciekinierów. I najmniejszy problemem jest fakt, że zmienili oni nazwisko na Jones. Bezkresne przestrzenie Kanady – i to jeszcze zimą – dają ogromne możliwości zbiegom takim jak czwórka Daltonów.
W „Daltonach i zamieci” Goscinny’emu udało się bardzo sprawnie oddać stereotypowy obraz Kanady jako krainy poszukiwaczy złota i drwali. A wykorzystanie kontrastu pomiędzy Lucky Lukiem i kapralem Pendergastem, wraz z jego siarczystym przekleństwem „niech to piorun”, pozwoliło na stworzenie kolejnej przezabawnej historii.



Tytuł: Lucky Luke #22: Daltonowie i zamieć
Scenariusz: René Goscinny
Data wydania: 20 stycznia 2021
Rysunki: Morris
Przekład: Maria Mosiewicz
Wydawca: Egmont
ISBN: 9788328159273
Format: 48s. 216x285mm
Cena: 24,99
Gatunek: humor / satyra
Zobacz w:
Ekstrakt: 80%
powrót; do indeksunastwpna strona

143
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.