„Są (…) ludzie ukarani i ludzie bezkarni” – jak głosi motto na początku powieści. W „Kolorach ognia” kara wymierzona jest za sprawą misternie przygotowanej zemsty. W tle są wielkie pieniądze i społeczny prestiż.  |  | ‹Kolory ognia›
|
Lata 20. XX wieku, Paryż. Madeleine Péricourt jest córką bogatego bankiera, samotnie wychowującą kilkuletniego syna. Poznajemy ją, gdy bierze udział w pochówku ojca. Jest jedyną spadkobierczynią wielkiego majątku, ale nieszczęśliwy wypadek podczas pogrzebu sprawia, że nie ma głowy do tego, by dopilnować egzekucji testamentu. Pieniądze wymykają się jej z rąk, ale okazuje się, że kobieta potrafi zawalczyć o siebie, choć nie natychmiast. Szeroko i misternie zakrojona intryga to dla autora pretekst, by pokazać panoramę francuskiego społeczeństwa w czasach międzywojnia. „Kolory ognia” budzą skojarzenie z powieściami Balzaca, który jak nikt inny potrafił pokazać ludzkie namiętności i cyniczną naturę człowieka, zwłaszcza gdy na horyzoncie pojawiają się pieniądze. Dużo ciepła natomiast wnosi wątek Paula, gdy podziwia on śpiewaczkę operową Solange Gallinato (to postać prawdziwa). Dostrzegam też u Lemaitra wiele podobieństw do pisarstwa Jeffreya Archera: obecna jest tu ta sama nuta ironii, dystansu i lekkiego absurdu. Zemsta, tak jak u brytyjskiego autora, spełnia się co do joty… Są też polskie akcenty, Warto poznać twórczość tego francuskiego pisarza, który za swój utwór „Do zobaczenia w zaświatach” został wyróżniony w 2013 roku prestiżową Nagrodą Goncourtów.
Tytuł: Kolory ognia Tytuł oryginalny: Couleurs de l’incendie Data wydania: 14 października 2020 ISBN: 978-83-8125-570-7 Format: 480s. 143×205mm Cena: 41,90 Gatunek: historyczna, obyczajowa Ekstrakt: 70% |