powrót; do indeksunastwpna strona

nr 05 (CCVII)
czerwiec 2021

Sherlock w Rosji: Odc. 6. Nie chcę stać się zombie!
‹Sherlock w Rosji›
A komu grozi zamiana w bezwolnego, poddanego woli innego człowieka, potwora? Doktorowi Karcewowi, którego nieszczęśliwy zbieg okoliczności doprowadza na stół chirurgiczny szalonego naukowca. Jeżeli Holmes się nie pospieszy, prawdopodobnie straci na zawsze nowo zdobytego przyjaciela. W szóstym odcinku „Sherlocka w Rosji” dzieje się tyle, że godzina mija jak z bicza strzelił.
ZawartoB;k ekstraktu: 80%
‹Sherlock w Rosji›
‹Sherlock w Rosji›
Przypomnijmy, o co chodzi w tym wątku opowieści, który został zapoczątkowany w piątym epizodzie serialu. Po – rzekomo – samobójczej śmierci aktorki Ałły Insarowej Sherlock Holmes i doktor Karcew wszczynają śledztwo, ponieważ prosi ich o to Sofia – dawna znajoma zmarłej, a obecnie kobieta, do której namiętnie wzdycha brytyjski detektyw. Szybko dochodzi on do wniosku, że sprawa rzeczywiście jest tajemnicza i komuś bardzo zależy na tym, aby dochodzenie utrącić na samym jego początku. O co nie jest – wbrew pozorom – tak trudno, gdyż prowadzący je naczelnik Trudny nie zalicza się do tytanów pracy i jeśli tylko pojawia się szansa, aby sprawę zamknąć najszybciej jak się da i przy okazji odtrąbić sukces – właśnie to robi. Wersja o samobójstwie Ałły jest więc mu na rękę. Tyle że Holmes wierzy Sofii. Skoro ona twierdzi, że kobieta nie mogła dobrowolnie skoczyć z dachu kamienicy, to znaczy że tak właśnie było.
Sherlocka przekonują też pewne pośrednie dowody, jak chociażby obecność kogoś w mieszkaniu „samobójczyni” krótko przed dramatem bądź zniknięcie medalionu, który zawsze nosiła na szyi. Nie bez znaczenia jest również fakt, że Ałłę pogrzebano, zanim odbyła się profesjonalnie przeprowadzona sekcja zwłok. Pytanie, czy mógł stać za tym ojczym kobiety, słynny profesor medycyny Fiodor Lwowicz Bachmietjew? Holmes w każdym razie nie może zbagatelizować żadnego tropu. Wraz z Karcewem udają się więc do pałacu profesora, w którym prowadzi on ośrodek dla osieroconych i porzuconych przez rodziców dzieci. Niewiele brakuje, aby ta wyprawa zakończyła się dla nich katastrofą, ponieważ w drodze powrotnej do Petersburga ktoś ostrzeliwuje ich powóz. Karcew zostaje poważnie ranny, a napastnik ucieka. Bojąc się o przyjaciela (wszak do miasta jeszcze kawał drogi), Sherlock zawraca i zawozi doktora z powrotem do pałacu Bachmietjewa.
Pytanie: kto strzelał? Komu zależało na tym, aby wyeliminować z gry detektywa i jego pomocnika? Odpowiedź nasuwa się sama: komuś, kto nie chciał, aby odkryli oni prawdę. Jaką prawdę? Że Insarowa została zamordowana. Z jakiego powodu? Może romansu! Sofia nie ma bowiem wątpliwości, że Ałła miała możnego i wpływowego kochanka, lecz nie wie, kto nim był. Szczęście, że Holmes ma wyczulony węch – dzięki temu jest w stanie otworzyć kolejny trop, który prowadzi go w miejsce najmniej chyba spodziewane. W każdym razie, aby zostać tam wpuszczonym nawet ktoś tak sławny potrzebuje protekcji petersburskiego oberpolicmajstra generała Znamienskiego. Te sfery bowiem bardzo skrzętnie ukrywają swoje tajemnice i są w stanie zrobić wszystko – włącznie z likwidacją niewygodnych świadków – aby nie wyszły one na światło dzienne.
Jakby niesamowitości było w tej historii mało, twórcy filmu – reżyser Nurbek Egen i scenarzysta Oleg Małowiczko – wprowadzają jeszcze na arenę wydarzeń… Kulawego Diabła. Postać, przed którą profesor Bachmietjew stara się ochronić dzieci mieszkające w jego ośrodku, podejrzewa bowiem, że to właśnie on – złowrogi, okrutny i podstępny, wymykający się pułapkom i pogoniom – odpowiada za niewyjaśnione zniknięcia jego podopiecznych w ciągu ostatnich kilku lat. Jak też za nieudany zamach na profesora, do jakiego doszło na cmentarzu w czasie pogrzebu Ałły. Holmes jednak, co już wiemy, jest racjonalistą; nie wierzy w potwory rodem z powieści grozy. Jego zdaniem Kulawy Diabeł to człowiek z krwi i kości, a jeśli tak, to trzeba to wytropić i zmusić do wyjawienia prawdy. A czasu – tradycyjnie – nie ma zbyt wiele, na szali znajduje się bowiem życie kolejnych dzieci.
Z pojawiających się w tym odcinku nowych aktorów warto zwrócić uwagę na czterech. W oddanego carskiej rodzinie kapitana Zosimowa wciela się Oleg Popow („Kozak”, „Ratować Leningrad!”), w Kulawego Diabła – Nikołaj Kołogriwyj („Kadeci z Podolska”, „Czikatiło”), w cara Aleksandra III Romanowa – znany głównie z seriali Boris Chasanow, a w jednego z synów monarchy, wielkiego księcia Gieorgija (Jerzego) – młody i znajdujący się dopiero na dorobku Dmitrij Łomakin. Ciekawe jest to, że scenarzysta filmu sięgnął właśnie po tego, rzadko wykorzystywanego w kinematografii członka rodziny carskiej. Gieorgij nie odebrał bowiem praktycznie żadnej roli w dziejach swojej ojczyzny. Mimo że po śmierci ojca i przejęciu władzy przez swojego starszego brata Mikołaja (II) był formalnie następcą tronu; status ten utraciłby jednak w momencie narodzin bratanka, co stało się faktem w 1904 roku. Tyle że Gieorgij, przez całe życie zmagający się z licznymi chorobami, zmarł na gruźlicę pięć lat wcześniej.



Tytuł: Sherlock w Rosji
Tytuł oryginalny: Шерлок в России
Reżyseria: Nurbek Egen
Scenariusz: Oleg Małowiczko
Muzyka: Ryan Otter
Rok produkcji: 2020
Kraj produkcji: Rosja
Liczba odcinków: 8
Czas trwania odcinka: 51 min
Gatunek: historyczny, kryminał
Zobacz w:
Ekstrakt: 80%
powrót; do indeksunastwpna strona

54
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.