Nie znacie Alco Frisbass? Nie przejmujcie się tym. Ja też do niedawna ich nie znałem. Ale kiedy już poznałem – polubiłem. Jak pewnie powinni polubić to francuskie trio wszyscy, którzy gustują w rocku symfonicznym z lat 70. XX wieku. Jeżeli bowiem o ciarki na plecach przyprawiają Was wszechobecne w muzyce rockowej syntezatory – album „Le mystère du Gué Pucelle” okaże się stworzony wprost dla Was.  |  | ‹Le mystère du Gué Pucelle›
|
Chociaż tak zwana „scena Canterbury”, pod którą to nazwą kryją się zespoły łączące jazz z rockiem awangardowym i progresywnym, kojarzy się przede wszystkim z Wielką Brytanią, to jednak miała ona też bardzo ważnego francuskiego przedstawiciela – założoną w drugiej połowie lat 60. ubiegłego wieku w Paryżu grupę Gong. Z biegiem lat wprawdzie do formacji tej dołączali też muzycy z innych krajów, ale tego francuskiego tropu nie da się zatrzeć. Niemal cztery dekady później szlakiem wytyczonym przez saksofonistę, flecistę i klawiszowca Didiera Malherbe’a postanowili podążyć dwaj inni paryżanie: multiinstrumentaliści Fabrice Chouette (posługujący się pseudonimem „Chfab”) oraz Patrick Dufour („Paskinel”). W 2013 roku powołali oni do życia zespół Alco Frisbass, który dwa lata później zadebiutował zarejestrowanym dla włoskiej wytwórni Fading Records albumem zatytułowanym po prostu… „Alco Frisbass”. Na płycie dominowały nade wszystko instrumenty klawiszowe i syntezatory, choć pojawiła się także gitara (Chouette) oraz elektronicznie zaprogramowana perkusja (Dufour). Po wydaniu debiutanckiego krążka Fabrice i Patrick doszli jednak do wniosku, że ich instrumentarium jest zbyt ubogie i postanowili poszerzyć skład do tria. W efekcie dokooptowany został Frédérick Chaput („Tourneriff”) – gitarzysta i… klawiszowiec, który chętnie sięgał również po instrumenty perkusyjne. Z nim w składzie grupa nagrał płytę „Le bateleur” (2018) – brzmieniowo i muzycznie znacznie bogatszą od „Alco Frisbass”. Zadowoleni ze współpracy z Chaputem koledzy zaproponowali mu stały etat, więc nie powinien nas dziwić fakt, że usłyszeć można go również na trzecim pełnowymiarowym krążku, który światło dzienne ujrzał ostatniego dnia września tego roku (jak na razie tylko w wersji cyfrowej) – „Le mystère du Gué Pucelle”. Jak tym razem podzielono się obowiązkami? Dufour ponownie odpowiedzialny był za automat perkusyjny, Chouette za gitarę rytmiczną, a Chaput za wszystkie pozostałe rodzaje gitar – solową, akustyczną i basową, jak również za perkusjonalia. Cała trójka zagrała także na wszelkiej maści keyboardach – od syntezatorów, poprzez fortepian elektryczny, aż po organy. Jakby tego było mało, do rejestracji jednego z utworów („Pulsar”) zaproszono gościa, którym okazał się – grający na gitarze klasycznej, sitarze i mandolinie – Jean-Luc Payssan (znany z progresywnych formacji Minimum Vital i Vital Duo). Na album trafiło pięć rozbudowanych kompozycji, trwających łącznie prawie czterdzieści pięć minut. Stylistycznie jest to przede wszystkim rock symfoniczny w stylu lat 70. (ze wszechobecnymi syntezatorami), do którego dorzucono szczyptę jazz-rocka. Można więc, z małymi jedynie wątpliwościami, znaleźć powiązania ze „sceną Canterbury”, aczkolwiek jeśli ktoś będzie liczył, że na „Le mystère du Gué Pucelle” znajdzie muzykę zbliżoną do twórczości grupy Gong – może się zawieść. Na początek muzycy wybrali ponad dziesięciominutową kompozycję tytułową, w której – jak za sprawą wehikułu czasu – przenosimy się o niemal pięć dekad wstecz, w epokę, w której największe triumfy święciły zespoły pokroju Yes (z okresu „Tales from Topographic Oceans”). Symfoniczny rozmach i nawiązania do klasyki przebijają z każdego wątku muzycznego, z każdej melodii, a wrażenie to pogłębiają jeszcze elektronicznie wyczarowywane chórki i dźwięki fletu. W stronę jazzu ciągną ten utwór pojawiające się w kolejnych częściach wtręty na fortepianie elektrycznym oraz solówka organowa. To najciekawsze momenty nie tylko „Le mystère du Gué Pucelle”, ale także kolejnych kompozycji, w tym i drugiej w kolejności „Historie diffuse”, gdzie dodatkowo – na tle syntezatorów – rozbrzmiewają również gitara i… flet (tak, pamiętam, nie rejestrowany na żywo, lecz generowany elektronicznie, ale za to brzmiący jak żywy).  | |
Jeszcze bogatszy aranżacyjnie jest „Sélénite”, w którym po perkusyjnym wstępie (tak, pamiętam, zaprogramował ją Dufour!) na powłóczystym syntezatorowym tle urokliwie błyszczą nastrojowe gitary, organy i fortepian elektryczny. Z czasem jednak całą przestrzeń anektują syntezatory, choć uczciwie należy Francuzom oddać, że robią wszystko, co możliwe, aby modulować ich brzmienia i podrzucać smaczki, a całość zwieńczyć wtrętem nad wyraz patetycznym. W „Pulsarze” pojawia się wspomniany powyżej gość, czyli Jean-Luc Payssan. Trochę tylko szkoda, że nie wykorzystano jego obecności do tego, aby przydać temu utworowi charakteru etnicznego – vide sitar i mandolina. Tak naprawdę instrumenty te trudno wyłowić z powodzi modulowanych elektronicznie dźwięków. W efekcie odnosi się wrażenie, że gdyby ich tam nie było – utwór ten brzmiałby dokładnie tak samo. Na finał pojawia się natomiast zaskakujący country’ową introdukcją „Alchemical Corpus”. Na szczęście z biegiem czasu – podobnie jak w otwierającym album „Le mystère du Gué Pucelle” – trio nawiązuje do symfonicznych tradycji lat 70., dbając przy tym o odpowiedni rozmach. Podsumowując: na kolana trzeci album Francuzów nie rzuca, lecz na pewno jest ciekawym eksperymentem, na który koniecznie powinni zwrócić uwagę słuchacze gustujący w progresie sprzed półwiecza (choć i – to może być pewne zaskoczenie – znajdą na nim coś dla siebie również wielbiciele… Air z czasów „Moon Safari” czy wznowionego niedawno z interesującymi dodatkami „10 000 Hz Legend”). Skład: Fabrice „Chfab” Chouette – instrumenty klawiszowe, syntezatory, gitara elektryczna Patrick „Paskinel” Dufour – instrumenty klawiszowe, syntezatory, programowanie perkusji Frédérick „Tourneriff” Chaput – instrumenty klawiszowe, syntezatory, syntezatory modulowane, gitara elektryczna, gitara akustyczna, gitara basowa, instrumenty perkusyjne
gościnnie: Jean-Luc Payssan – gitara klasyczna, sitar, mandolina, głos (4)
Tytuł: Le mystère du Gué Pucelle Data wydania: 30 września 2021 Nośnik: cyfrowy Czas trwania: 44:48 Gatunek: jazz, rock W składzie Utwory Pliki 1) Le mystère du Gué Pucelle: 10:14 2) Historie diffuse: 09:55 3) Sélénite: 09:14 4) Pulsar: 07:19 5) Alchemical Corpus: 08:06 Ekstrakt: 70% |