Red Dust zdejmuje gwiazdę szeryfa i opuszcza Greenstone Falls. Porzuca ostatecznie ranczo „Trzy Szóstki”, Comanche oraz jej ekipę i wyrusza na Północ. Montana wabi go swą dziczą, bowiem „Wyoming za bardzo się ucywilizowało”.  |  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Tuż po przekroczeniu granicy stanu Red natrafia na dziwną scenę. Nie byłby sobą, gdyby się nie wtrącił. W ten sposób dowiaduje się kto rządzi okolicą i co stanowi jej prawdziwe bogactwo. Sam szuka czego innego – pracy podobnej do tej, jaką miał w „Trzech Szóstkach”. Lokalsi jednak są uprzedzeni. Na pierwszy rzut oka widać, że Red to nie jest typowy farmer… Skarbem Montany jest miedź. I to ona daje jej mieszkańcom dobrobyt. Przynajmniej części z nich, bo całkiem sporej reszcie nastręcza problemów. Na nowym ranczo przyjdzie Dustowi się z nimi zmierzyć. Okoliczności i osoby uczestniczące w sporze okażą się niespodzianką. Podobnie jak ich plany i wybujałe ambicje. Mimo, że to dość brutalna historia, jest w niej potężne tchnienie nadziei. Takiej zrodzonej ze zwykłej ludzkiej przyzwoitości, która wydaje się na tym naprawdę dzikim, Dzikim Zachodzie czymś zaskakującym. Mimo przenosin w nowe miejsce widać wyraźnie, że komiks ewoluuje. Pewne podobieństwa z wcześniejszymi częściami, zwłaszcza tomem pierwszym, szybko zaciera urozmaicenie akcji. Jak zwykle udział w niej bierze barwny korowód postaci, jak się okazuje słynnych w pewnych kręgach, a jednocześnie bardzo zróżnicowanych. Greg nie stroni od małostek życia, dlatego jego bohaterowie są nam tak bliscy. To nie posągowe legendy Dzikiego Zachodu – nawet, jeśli wyprzedza ich (nie)sława, która wcześniej zyskali, nikt nie jest tu nieomylny. Każdy odczuwa nieubłagany upływ czasu, miewa własne słabości, z którymi musi się zmierzyć. Warto osobno docenić pracę grafika, która jest klasą sama w sobie. Już od pierwszych części pejzaże Hermanna zapierały dech w piersiach rozmachem i barwnością. Porywające były dynamiczne sceny walki. Nieco słabiej wypadała mimika postaci. Tutaj również w tym zakresie widać zdecydowany postęp. W oryginalnej edycji serii po tej części autorzy stanęli trochę na rozdrożu. Tom siódmy był ostatnim ukazującym się w trybie corocznym. Ósmy miał pojawić się dopiero trzy lata później. Na tym etapie cyklu, można powiedzieć, że fabuła zatoczyła koło. Red znów zaczyna od zera, w nowym terenie i okolicznościach, z zupełnie innymi ludźmi. Tytuł „Comanche” pozostaje już nawet nie tłem, ale omalże pustym frazesem. Choć trudno odmówić mu bezpośrednich westernowych skojarzeń, które wzbudzać będzie zawsze. Niby proste, a jednak kręte ścieżki wiodą Reda Dusta z dala od Wyoming, „Trzech Szótek” i… Comanche. Nowe otwarcie serii nie traci nic ze swej oryginalności i śmiałości. Przeciwnie, komiks wciąż zyskuje na grafikach doskonalącego warsztat twórczy Hermanna. Ogólnie cykl wspina się na coraz wyższy poziom. Plusy: - zaskakujący kierunek rozwoju serii
- piękne grafiki plenerowe
- wyraźny postęp w ukazywaniu twarzy
Minusy: - niewielkie zróżnicowanie krajobrazów mimo przenosin do innego stanu
- nowe otwarcie serii w oderwaniu od jej tytułu
Tytuł: Comanche #7: Palec diabła Tytuł oryginalny: Comanche. Le doigt du diable Data wydania: sierpień 2017 ISBN: 978-83-8097-050-2 Format: 48s. 245×320mm; oprawa twarda Cena: 39,90 Gatunek: western Ekstrakt: 80% |