ileż drżenia w drobnych liściach doszło do tego że rozglądam się za zającem niechby przykicał i dalej mnie zwodził drzemał na miedzy przemykał w gęstwinie i czekał jakby znał wszystkie tropy bo kiedy głuchną pola umykają pacierze ileż drżenia w drobnych liściach
w najpiękniejszym miesiącu i choć dla ciebie dni zdawały się nie mieć końca od świtu z bańkami mleka po wieczór z górą kanapek nie okazywałaś zwątpienia wyrywając z korzeniami każdy chwast obok warzyw zakwitały goździki a na niepogodę suszyliśmy hyczkę 1)długo wierzyłam w jej moc
 | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
w tym domu spośród wszystkich okien pozostało już tylko jedno pierwotne niepozorne okienko pomyślane tak aby do środka nie wnikało za dużo światła pokryte tyloma warstwami że haczyk ramki na trwałe zrósł się z ościeżnicą ani dojrzeć ani przewietrzyć minione światy Wiesława Ptaszyk – urodziła się w 1961 r. w Grodzisku Wlkp. Z wykształcenia historyczka. Od 2016 r. związana z Forum Literackim Ogród Ciszy; swoje wiersze publikowała w antologiach: „Ogrodowe spojrzenia” (2018) i „Ogrodowe spotkania” (2020). Jej debiutancki tomik pt. „Gdzie powraca moje słowo” (2019) został nominowany do ORFEUSZA – Nagrody Poetyckiej im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego za najlepszy tom roku 2020. Drugi zbiór wierszy pt. „Przenikanie” ukazał się w 2021r. Pasjonuje się fotografią i genealogią. Napisała książkę o swoich przodkach po mieczu pt. „Jaśki. Wspomnienia o rodzinie Przybylskich z Bukowca” (2020). Należy do Nowotomyskiego Piętra Wyrazów Literackich, Gdańskiego Klubu Poetów i Związku Pisarzy ze Wsi. |