Kołek, na którym wieszam szal, kiedy już w drzwiach przekręcę klucz; za czyimś oknem świata dal – ale nie tu, ale nie tu… Spóźniły się na casting. Teraz ze zwieszonymi głowami odchodzą w jesień – spóźnioną o cały wiek. Śpiące Królewny obudzone do życia o sto lat za późno, by pocałunek słonecznego malarza zapewnił im nieśmiertelność.
Zakukała mnie kukułka w zieleń, w całą gamę jej majowych wcieleń, w gęstwę trawy, w liście kalin i buczyny, w brzóz gałęzie, w pędy wierzby i leszczyny. Zakląskały mnie słowiki w wonie – w chmury fiołków, w bzów przepastne tonie; w kobalt nieba, w księżycową łunę, w słodycz bratków, w błękit niezabudek. Zaśpiewały mnie skowronki w niebie – czy odnajdę jeszcze kiedyś siebie? Czy na zawsze zostać mi w błękicie, w ptasich głosach, w szumie brzóz, w zachwycie?…
Trójmostną klamrą brzegi spięte po obu stronach Sanu lustra, wzgórza w szeregi drzew zaklęte błękitu otulone chustą. Pomiędzy nimi Miasto drzemie w kołysce dzwonów, w szeptach fal, z wieżami utkwionymi w niebo, w gołębich lotów siną dal. Układam je w szkatułce wspomnień: dziecinnych marzeń, blasków tęcz, pod głowę wkładam lata wonie, na klucz zamykam. Pada deszcz.
Kołek, na którym wieszam szal, kiedy już w drzwiach przekręcę klucz; za czyimś oknem świata dal – ale nie tu, ale nie tu… Miejsce, o które wspieram skroń, czajnik na gazie, szklanka, stół… Gdzieś może czeka na mnie dom – ale nie tu, ale nie tu… Więc może trzeba ruszyć w świat i o podpowiedź pytać wiatr – niech mnie zawiedzie pod ten dach, który widziałam dotąd w snach, gdzie: Kołek, na którym powieszę szal, kiedy już w drzwiach przekręcę klucz, i za oknami świata dal – i dom mój będzie właśnie tu! D’Aria Galicka – marzycielka-imaginantka, poetka niedoskrzydlona, bajarka, pieśniarka, animatorka i organizatorka kultury. Z niedokształcenia anglistka, z duszy romantyczka, humanistka o wielokulturowych zainteresowaniach, wielbiąca taniec i śpiew, Piękno i Słowo; miłośniczka natury i dalekich wędrówek (także w wyobraźni). Weganka zaintrygowana szeroko pojętą duchowością. Realizująca się zarówno w rozmaitych formach artystycznego wyrazu (od poezji, przez śpiew i teatr po rękodzieło artystyczne), jak i w działalności społecznej. Autorka i reżyserka spektakli poetyckich: „Refleksyjność moja codzienna” (2010); „Przemiany”(2011); „Gdzie Rusałki mówią dobranoc” (Lublin Miasto Poezji 2011); „Skrzydłem trąceni” (2012). Założycielka grupy poetycko-literackiej ‘c.d.n.’, działającej przy ACK UMCS „Chatka Żaka”; organizatorka (i prowadząca) licznych warsztatów artystyczno-kulturalnych i okołoliterackich oraz spotkań autorskich. Autorka i realizatorka „Festiwalu bajkotworzenia” (2012-2016) oraz cyklu wydarzeń „Spotkania z Kulturami Świata” (2013-2016); współorganizatorka „Dni Celtyckich” (2002) i Lubelskiego Przeglądu Poetyckiego „Strojne w biel czyli Zima z Bazuną” (2013, 2014). Przemyślanka, utkwiona w Lublinie niestety… |