Kręcenie filmu wcale nie musi pochłaniać dziedzictwa przodków (znaczy się kawalerki po babci, Kossaka i kompletu sreber po nieznanej krewnej). Oczywiście, jakościowo produkcja będzie odstawać od blockbusterów, ale czasami nie ma co aż tak dramatyzować. Dzisiaj proponuję kadr w pewnym sensie korespondujący z poprzednim odcinkiem. Jest krew (sztuczna), jest zombie, no i jest brak budżetu. Co jednak najważniejsze: film, z którego pochodzi ten kadr, podobnie jak „Savage Creatures” nie powoduje trwałego uszkodzenia mózgu. Mówiąc inaczej – daje się oglądać, przynosząc nawet chwilami trochę frajdy. Mowa o brytyjskiej produkcji z 2012 roku, noszącej szumny tytuł „Gangsters, Guns & Zombies”, czyli – na nasze – „Gangsterzy, giwery i zombiaki”. Film powstał za 17 tysięcy funtów, czyli za cenę nowego Forda Fiesty, co raczej należy uznać za kwotę – mówiąc delikatnie – niezbyt wygórowaną. Co więcej, jak na dość nową wyspiarską produkcję o mikrym budżecie nie epatuje słabo zrozumiałym brytolskim slangiem, oferuje zborne dialogi i posiada nie tylko sensowną akcję, ale i kapkę czarnego humoru. Kilku gangsterów (kierowca, mózg operacji, tępy mięśniak, goguś, wyjadacz i ranny kumpel) ewakuuje się furgonetką po udanym napadzie na bank. Pech chciał, że właśnie w tym czasie wybucha plaga zombie i błyskawicznie rosnąca liczba agresywnych amatorów ludzkiego mózgu uniemożliwia ekipie dotarcie do położonej na terenie miasta kryjówki. Ruszają więc do zapasowego lokum gdzieś na wybrzeżu. Po drodze próbują podrzucić do szpitala kumpla, ale oczywiście muszą zwiewać szybciej niż przyszli, więc kumpel umiera po drodze i zostaje bez honorów zakopany w lesie. Kłopot w tym, że praktycznie zaraz po odłożeniu szpadli wygrzebuje się spod ziemi i rzuca na kolegów. Bo wyszło na to, że do stania się zombie wcale nie potrzeba ugryzienia. Wystarczy umrzeć. Co oznacza, że być może nie jest to żadna plaga, a po prostu nastąpił biblijny koniec świata. Do natychmiastowej ewakuacji z lasu zmusza rabusiów jednak dopiero szarża… zombie-rycerza, sportretowanego na dzisiejszej fotografii. Scena jest przeurocza, bowiem przez zagajnik prze za opancerzonym truposzem cała drużyna rekonstrukcji średniowiecznej, zaś sam rycerz ma ślicznie – i zarazem faktycznie upiornie – chlapnięte pędzlem z czerwoną farbą usta. Przyznam, że przez chwilę się rozmarzyłem, wizualizując sobie plagę zombie w realiach średniowiecznych, lub choćby atak zombie-larpowców, z tymi wszystkimi czarodziejami, elfami i królami. Dalszego biegu fabuły nie będę zdradzał, nadmienię jednak, że znalazło się w niej jeszcze miejsce dla zombie-sportowców. Trudno więc nudzić się podczas seansu, a że twórcom udało się zgromadzić na planie aktorów (w sensie „graczy”, a nie zajęcia profesjonalnego) z zauważalną charyzmą i przy tym sympatycznych i wyrazistych, film przyswaja się zdumiewająco gładko. Oczywiście nie muszę nadmieniać, że ktoś, kto nie lubi zombie i za film uważa jedynie produkcję, która zahaczyła w którymś momencie żywota o duży ekran, nie ma co sięgać po „Gangsters, Guns & Zombies”, prawda? |