powrót; do indeksunastwpna strona

nr 6 (CCXVIII)
lipiec-sierpień 2022

Noc Świętojańska
Wioletta A. Jaworska, D’Aria Galicka, Katarzyna Tercha-Frankiewicz, Izabela Zubko
Znowu, jak za dawnych lat,
kwitnie w lesie kwiat paproci –
co się w starych baśniach złoci,
co otwiera szczęścia świat.
Izabela Zubko – Najkrótsza noc
Marzenia
budzą się w Noc Kupały
nabierają barw
i odliczają nadchodzącą przyszłość
miarowym oddechem snu
Nad ranem
oddalają się
niczym zielne wianki
puszczone z nurtem rzeki

Ilustracja: <a href='mailto:aszady@uw.lublin.pl'>Agnieszka ‘Achika’ Szady</a>
Ilustracja: Agnieszka ‘Achika’ Szady
D’Aria Galicka – Medytacje uczestniczki miejskich zabaw – czyli obserwacje sobótkowe
Dziś nobliwy Święty Jan
włożył krasną suknię lata,
ujął w dłoń zielony dzban,
kwietne wieńce pozaplatał.
Pozapalał ogni moc –
na polanach, brzegach wód,
i wierzymy, że ta noc
ma w zanadrzu jakiś cud…
Znowu, jak za dawnych lat,
kwitnie w lesie kwiat paproci –
co się w starych baśniach złoci,
co otwiera szczęścia świat.
Znów nad wodą dziewcząt krąg –
każda wianek rzuca w toń,
w każdej drży nadziei pąk:
Może któryś skoczy poń?…
Lecz fałszywa „dziewic” biel,
w chłopcach serce też nie pała:
Kwietny wianek? – żaden cel…
Kiepski z Jana jest Kupała…
Paproć też nie kwitnie przecie –
ech, rozczarowujesz, świecie…

Ilustracja: <a href='mailto:aszady@uw.lublin.pl'>Agnieszka ‘Achika’ Szady</a>
Ilustracja: Agnieszka ‘Achika’ Szady
Kasia Tercha-Frankiewicz – Święto Ognia
zatańcz ze mną
gdy ogień
zapłonie
mój kochany
złap za ręce
przyciśnij do siebie
rozpal serce
w nocy gwieździstej
zatańcz ze mną
niech odcienie
ciepłych płomieni
rozbudzą w nas barwy
dadzą siłę i pragnienie
by przeskoczyć
rozkosz pożądania
ogniska

Viola Jaworska – Pożoga
przyjście jest wyczuwalne – wisi w błękicie
rozchodzi się kośćmi skacze po neuronach
zanim
zatętnią tętnice
zewsząd i znikąd – migotliwe języki podpłomyków
pełznące koniuszkami do ramion głowy
aż po podbrzusze – gorejącą magmę
źródło lawy – znaczącej krwistymi strużkami podskórę
a wierzch – roztańczonymi drobinami soli
cielesna żertwa – pod twoją obronę
z której piołun i mirra – szarość w kawałkach chleba
czerstwe grudy stające ością
w krtani
dymna mgła
nad pogorzeliskiem
zamiast aureoli
Kupalnocka, zastępująca ją Noc Świętojańska, skok przez ogień, wianek na rzece, pieśń śpiewana na pamięć, rytm bębna – słowiańskość na co dzień zapomniana, tkwiąca w nas podskórnie – budzi się w najkrótszą noc w roku, święto miłości, święto życia.
O tym czasie poezją opowiedzą: Izabela Zubko (Warszawa), D’Aria Galicka (Lublin), Katarzyna Tercha-Frankiewicz (Brzozów) i Wioletta Jaworska (Konin).
powrót; do indeksunastwpna strona

13
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.