powrót; do indeksunastwpna strona

nr 2 (BRE2)
Sebastian Chosiński #1 2022

Jak w życiu…
Miwa Ueda ‹Brzoskwinia #2›
Świat dorastających dziewcząt może być fascynujący nie tylko dla nich samych. Zwłaszcza jeśli dodatkowo znajduje się w nim miejsce dla męskiej części społeczeństwa. „Brzoskwinia” podejmuje mocno eksploatowany przez twórców mang temat trudnej przyjaźni nastolatek, czyni to jednak w sposób dowcipny i intrygujący. Mogący zainteresować również chłopców (także tych nieco starszych).
ZawartoB;k ekstraktu: 60%
‹Brzoskwinia #2›
‹Brzoskwinia #2›
„Brzoskwinia” to manga shojo (a więc z przeznaczeniem dla dorastających dziewcząt), która w Japonii póki co doczekała się szesnastu tomów. W Polsce ukazały się dotychczas dwa zeszyty i w zasadzie już po edycji zaledwie ułamka całości można stwierdzić, iż popularność, jaką komiks ten cieszy się w ojczystym kraju, dziwić raczej nie powinna. „Brzoskwinię”, choć w żadnym wypadku nie jest to dzieło wybitne, czyta się z dużą przyjemnością, a jest także na dodatek czym sycić oko.
Osią fabuły są skomplikowane losy czwórki bohaterów, uczniów pierwszej klasy szkoły licealnej, znających się już jednak dobrze od czasów gimnazjalnych. Pokrótce przypomnę, jak przedstawia się ich sytuacja. Momo Adachi jest piękną blondynką, którą spora część znajomych postrzega dość stereotypowo, upatrując w niej tzw. „łatwą panienkę”. Momo od dłuższego czasu kocha się w Tyjigamori, który jest jednak nieśmiałym chłopcem, do tej pory niezbyt doświadczonym w kontaktach z dziewczętami. Całkowitym jego przeciwieństwem jest z kolei Kairi Okayasu – szkolny playboy, starający się nie przepuścić żadnej dziewczynie godnej, jego zdaniem, uwagi. A że Momo zdecydowanie jest godna uwagi, Kairi kręci się wokół niej, mając nadzieję, że ta w końcu mu ulegnie. Całości obrazu dopełnia krótkowłosa brunetka Sae Kashiwagi – zdecydowanie największy „czarny charakter” mangi. Znająca wartość swej urody, Sae potrafi świetnie manipulować chłopcami, a ponadto obdarzona jest wyjątkowo paskudną cechą charakteru: chorobliwą wręcz zazdrością. Głównym obiektem jej ataku jest długo niczego nieświadoma Momo, której „najlepsza przyjaciółka” stara się za wszelką cenę „ukraść” chłopaka. Sae nie waha się przy tym przed podjęciem najbardziej nawet wyrafinowanych kroków. A że intrygantka z niej przednia, na brak emocji narzekać nie możemy. Sae robi więc wszystko, aby doprowadzić do rozpadu związku Momo z Tyjim, starając się przy tym wykorzystać dla własnych celów zainteresowanie Kairiego piękną blondynką.
Autorka zafundowała nam kilka intrygujących zwrotów akcji, dzięki czemu, choć fabuła jest właściwie jednowątkowa, nie odczuwamy znużenia. Natężenie emocji jest zaś tak duże, iż szybko identyfikujemy się z bohaterami i nieobce są nam targające nimi uczucia: sympatia, złość itp. Czegóż wymagać więcej? Bohaterowie są wyraziści, rzeczywistość logiczna i spójna do tego stopnia, że podobna sytuacja mogłaby zaistnieć w szkole średniej pod każdą szerokością i długością geograficzną, a na dodatek bardzo przyzwoita grafika.



Tytuł: Brzoskwinia #2
Tytuł oryginalny: Peach girl #2
Scenariusz: Miwa Ueda
Data wydania: listopad 2003
Rysunki: Miwa Ueda
Wydawca: Egmont
ISBN-10: 83-237-9774-9
Format: 11×18 cm, stron 168
Cena: 16,00
Gatunek: manga, obyczajowy
Zobacz w:
Ekstrakt: 60%
powrót; do indeksunastwpna strona

706
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.