Zmarły przed dwoma miesiącami jeden z „ojców chrzestnych” psychodelicznego space-rocka, brytyjski saksofonista i flecista Nik Turner, bardzo często wspierał swoim talentem młodych artystów. Doświadczyła tego między innymi Alisa Coral, liderka projektu Space Mirrors. Pod koniec ubiegłego roku odwdzięczyła się ona Nikowi, publikując dwie EP-ki z nieznanymi wcześniej wersjami ich wspólnych nagrań.  |  | ‹The Dreamquest of Unknown Kadath›
|
W ubiegłym roku minęła dwudziesta rocznica powołania do życia spacerockowego projektu o nazwie – nomen omen – Space Mirrors. Za całym przedsięwzięciem stała moskiewska wokalistka i multiinstrumentalistka ukrywająca się pod pseudonimem Alisa Coral, która wcześniej grywała bardzo różną, niekiedy daleką od psychodelii, muzykę: industrial, progresywny metal, ambient, a nawet noise. Początkowo zespół był duetem, w którym – oprócz śpiewającej i grającej na basie i klawiszach oraz programującej perkusję Alisy – grał jeszcze, pochodzący z Australii, gitarzysta Michael Blackman. W tym składzie grupa zarejestrowała debiutancki album zatytułowany „The Darker Side of Art” (2004), na którym w roli gościa pojawił się między innymi holenderski wokalista i gitarzysta Arjen Anthony Lucassen (znany z Ayreon). Dwa lata później dyskografia Space Mirrors wzbogaciła się o krążek „Memories of the Future”, a po trzech kolejnych – o „Majestic-12: A Hidden Presence”, który jest o tyle istotny, że jako nowi muzycy formacji zadebiutowali na nim włoski wokalista Martyr Lucifer (z progresywno-blackmetalowego Hortus Animae) oraz… zmarły w listopadzie ubiegłego roku brytyjski saksofonista, flecista i klarnecista Nik Turner (niegdyś w Hawkwind, później również Hawklords oraz solo).  |  | ‹Majestic Tapes›
|
Nik Turner wspomagał Alisę także na trzech kolejnych wydawnictwach Space Mirrors: „In Darkness They Whisper” (2012), „The Other Gods” (2013), „Stella Polaris” (2015); nie słychać go jedynie na nagranym po kilkuletniej przerwie – w nowym składzie (z włoskim basistą Gabrielem Monticello) – longplayu „The Obscure Side of Art” (2022). Co ciekawe, na „In Darkness They Whisper” usłyszeć można także innego eksczłonka Hawkwind (z lat 1984-1996 i 2000-2007) oraz Hawkestrel, basistę Alana Daveya. Ubiegły rok miał upłynąć Alisie pod znakiem radosnego świętowania okrągłej rocznicy działalności, tymczasem, pomijając wojnę w Ukrainie, do liderki Space Mirrors dotarły dwie inne przykre wiadomości – o śmierci Michaela Blackmana i Nika Turnera. Wówczas Coral uznała, że odda im hołd, publikując wspólne archiwalne nagrania w wersjach, jakie wcześniej nie zostały udostępnione fanom. I tak najpierw w połowie listopada ukazała się EP-ka z dwudziestodwuminutową instrumentalną wersją „The Dreamquest of Unknown Kadath (Suite in 8 Acts)”, która oryginalnie – z wokalem Martyra Lucifera – znalazła się na albumie „In Darkness They Whisper”. Z kolei ostatniego dnia ubiegłego roku w przestrzeni cyfrowej Alisa udostępniła EP-kę „Majestic Tapes”, na którą trafiły przerobione wersje trzech kompozycji z „Majestic-12: A Hidden Presence”, które pierwotnie chciała wydać na winylu w 2014 roku. Wtedy nic jednak z tego nie wyszło.  | |
Składy, w jakich nagrano oba materiały, różnią się i to dość znacząco. Na nagranych prawdopodobnie – sama liderka Space Mirrors nie jest tego w stu procentach pewna – w 2007 roku utworach z „Majestic Tapes” oprócz niej i Nika Turnera pojawiają się jeszcze Michael Blackman (gitary basowa, solowa i rytmiczna) oraz rosyjski perkusista ukrywający się pod pseudonimem I.D.F., natomiast na „The Dreamquest of Unknown Kadath” usłyszeć można Alisę, Nika, Włocha Fabia Bartoliniego (gitara solowa), Alana Daveya (gitara basowa) i rosyjskiego perkusistę A.G. Bergsteina (z dużym prawdopodobieństwem to też pseudonim artystyczny). Obu wydawnictwom przyjrzymy się w kolejności chronologicznej powstania tych nagrań, a więc na pierwszy ogień pójdą nagrania sprzed – w przybliżeniu – piętnastu lat, a więc te z „Majestic Tapes”. Jak sama zaznacza, liderka projektu zdecydowała się ostatecznie na ich upublicznienia z uwagi na wszechobecność w nich Turnera. I rzeczywiście: głównie saksofon i w nieco mniejszym stopniu flet odgrywają w nich bardzo istotną rolę. Choć same kompozycje sprawiają wrażenie niedopracowanych, jakby były dopiero wersjami demo.  | Alisa Coral i Nik Turner
|
Tę EP-kę otwiera „12 Majic Eyes”, który zaczyna się od smutno-melodyjnej partii gitarowej Blackmana; z czasem jednak zespół wskakuje na psychodeliczne tory i wpada w trans, podsycany przez następujące po sobie solówki saksofonu i gitary (na przemian). Zaskoczeniem może być fakt, że grająca na syntezatorach Alisa praktycznie przez cały czas trzyma się tutaj na drugim planie, dając przede wszystkim pograć Turnerowi. Niemal dziesięciominutowa „Tunguska” to również gratka dla wielbicieli Hawkwind. Nik rozpoczyna ten numer partią fletu, później przerzuca się na saksofon, ale praktycznie przez cały czas jest obecny – jeśli nie na pierwszym, to na drugim planie. Jedynie od czasu do czasu wybijają się przed niego czy to gitara Michaela, czy też klawisze Alisy. Z tych trzech utworów najsłabiej wypada „Krill Revelations”: irytować może już pojawiający się od pierwszych sekund syntetyczny rytm, nie do końca wydają się też uzasadnione wstawki z wypowiedziami Turnera. Na szczęście końcówka poprawia nastrój, zarówno za sprawą „kosmicznych” syntezatorów, jak i – a może przede wszystkim! – nastrojowego jazzrockowego saksofonu. Inspirowana (mikro)powieścią „W poszukiwaniu nieznanego Kadath” autorstwa amerykańskiego mistrza grozy H.P. Lovecrafta ośmioczęściowa suita „The Dreamquest of Unknown Kadath” porywa jeszcze mniej. Raz, że brzmi jak średniej jakości demówka; dwa, że bez wokalu wypada ubogo. Nie jest to bowiem wersja przearanżowana na instrumentalną; odjęto w niej po prostu ścieżkę zarejestrowaną przez Martyra Lucifera. Co pozostało? Zaledwie intrygujące fragmenty: z freejazzowym saksofonem Nika Turnera (vide „Act I: Chambers of Azatoth”), z nawiązaniami do wczesnego (czytaj: z czasów współpracy z Ianem „Lemmym” Kilmisterem) motorycznego Hawkwind („Act II: Through the Dream Lands”), z progresywną solówką gitarową Fabia Bartoliniego („Act V: To Ngranek”), z „kosmicznymi” syntezatorami Alisy („Act VII: Leng / The Crawling Chaos”), wreszcie finał, w którym dzięki wykorzystaniu mellotronu Coral przywołuje dźwięki kościelnych organów i klawesynu („Act VIII: Morning in Marvellous City”). Ale to wciąż jedynie fragmenty. Z drugiej strony jednak, gdyby nagrania te miały bezpowrotnie przepaść, to już lepiej, że nawet w takiej niedoskonałej formie ujrzały światło dzienne. The Dreamquest of Unknown Kadath - skład: Alisa Coral – syntezatory, mellotron, programowanie perkusji, gitara basowa, shamisen Nik Turner – saksofon, klarnet, flet Fabio Bartolini – gitara solowa Alan Davey – gitara basowa A.G. Bergstein – perkusja Majestic Tapes - skład: Alisa Coral – syntezatory, gitara basowa Nik Turner – saksofon, flet, głos (3) Michael Blackman – gitara basowa, gitara solowa, gitara rytmiczna I.D.F. – perkusja
Tytuł: The Dreamquest of Unknown Kadath Data wydania: 14 listopada 2022 Nośnik: CD Czas trwania: 21:43 Gatunek: rock W składzie Utwory CD1 1) The Dreamquest of Unknown Kadath [Suite in 8 Acts]: 21:43 Ekstrakt: 50%
Tytuł: Majestic Tapes Data wydania: 31 grudnia 2022 Nośnik: cyfrowy Czas trwania: 21:30 Gatunek: rock W składzie Utwory Pliki 1) 12 Majic Eyes: 05:02 2) Tunguska: 09:50 3) Krill Revelations: 06:38 Ekstrakt: 60% |